۸۸٬۰۸۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[امام جعفر صادق' به '[[جعفر بن محمد (صادق)') |
جز (جایگزینی متن - '[[امام علی' به '[[علی بن ابی طالب') |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
=روایات نقد= | =روایات نقد= | ||
اگرچه غالب صوفیان سلسلۀ خود را به یکی از امامان شیعه (ع) میرسانند، اما کتابهای حدیث شیعه از طعن و ردِّ ائمه نسبت به آنان خالی نیست. | اگرچه غالب صوفیان سلسلۀ خود را به یکی از امامان شیعه (ع) میرسانند، اما کتابهای حدیث شیعه از طعن و ردِّ ائمه نسبت به آنان خالی نیست. | ||
از جمله رد [[ | از جمله رد [[علی بن ابی طالب|امام علی (ع)]] بر حسن بصری ــ که صوفیه معمولاً از طریق او سلسلۀ خود را بـه امـام اول شیعیان میرسـانند ــ معـروف است که شیطان را برادر او خواند و او را سامری این امت نامید. <ref>طبرسی، احمد، ج۱، ص۲۵۱، الاحتجاج، به کوشش محمدباقر موسوی خرسان، بیروت، ۱۴۱۰ق. </ref> | ||
همچنین با آنکه صوفیه [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (ع)]] را از خود شمردهاند، <ref>کلابادی، محمد، ج۱، ص۲۷، التعرف لمذهب اهل التصوف، به کوشش عبدالحلیم محمود و طه عبدالباقی سرور، بیروت، ۱۴۰۰ق.</ref><ref>عطار نیشابوری، فریدالدین، ج۱، ص۱۲-۱۸، تذکرة الاولیا، به کوشش محمد استعلامی، تهران، ۱۳۶۰ش.</ref> اما از او نقل شده است که صوفیان را دشمنان اهل بیت خواند و از آنان بیزاری جست. <ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۵، ص۳۱۸، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.</ref><ref>قمی، عباس، ج۲، ص۵۷-۵۸، سفینة البحار، نجف، ۱۳۵۲-۱۳۵۵ق.</ref> | همچنین با آنکه صوفیه [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (ع)]] را از خود شمردهاند، <ref>کلابادی، محمد، ج۱، ص۲۷، التعرف لمذهب اهل التصوف، به کوشش عبدالحلیم محمود و طه عبدالباقی سرور، بیروت، ۱۴۰۰ق.</ref><ref>عطار نیشابوری، فریدالدین، ج۱، ص۱۲-۱۸، تذکرة الاولیا، به کوشش محمد استعلامی، تهران، ۱۳۶۰ش.</ref> اما از او نقل شده است که صوفیان را دشمنان اهل بیت خواند و از آنان بیزاری جست. <ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۵، ص۳۱۸، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.</ref><ref>قمی، عباس، ج۲، ص۵۷-۵۸، سفینة البحار، نجف، ۱۳۵۲-۱۳۵۵ق.</ref> | ||
البته صوفیان برخی از این روایات را ضعیف و از اخبار موضوعه دانستهاند. <ref>معصوم علیشاه، محمد معصوم، ج۱، ص۲۱۲، طرائق الحقائق، به کوشش محمدجعفر محجوب، تهران، ۱۳۱۸ش.</ref> | البته صوفیان برخی از این روایات را ضعیف و از اخبار موضوعه دانستهاند. <ref>معصوم علیشاه، محمد معصوم، ج۱، ص۲۱۲، طرائق الحقائق، به کوشش محمدجعفر محجوب، تهران، ۱۳۱۸ش.</ref> |