عباس قزوینی طالقانی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''اسماعیل بن عباد بن عباس قزوینی طالقانی'''، معروف به «صاحب بن عباد» و ملقب به «کافی‌الکفاة» عالمی است [[شیعه]]. وی در یک خانواده علمی، ادبی و سیاسی نشو و نما پیدا کرد. 9 ساله بود که پدرش را از دست داد، مادرش علاوه بر مراقبت علمی، در [[اخلاق]] و پرورش سجایای انسانی او نیز کوشا بود. وی با این‌که در علوم [[فقه]]، [[حدیث]]، [[نجوم]] و [[کلام]] تخصص داشت، اما بیش از همه جنبه‌‏های ادبی و شعری او زبانزد همگان بود. در اشعار او تمام آرایه‏‌ها و صنایع بدیع شعری به چشم می‏‌خورد. حمایت بی‏‌مانند او نسبت به دانشمندان و فقهاء، باعث شد تا آنان کتاب‏‌هایی به نام او بنویسند و نوشته‏‌های خویش را به وی تقدیم نمایند. [[شیخ صدوق]] که از معاصران اوست، [[کتاب عیون اخبار الرضا(علیه السلام)]] را به نام او تألیف کرده است. [[ثعالبی]] نیز یتیمه الدهر را در شرح‏ حال او و شاعران معاصرش که در مدح وی شعر سروده‌‏اند، به رشته تحریر در آورده است.  

== زندگی‌نامه ==

{{شعر}}{{ب |نبی و الوصی و سیدان |و زین‌العابدین و باقران }}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب |و موسی و الرضا و الفاضلان |بهم أرجو خلودی فی الجنان}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|حب علی بن ابیطالب |هو الذی یهدی الی الجنه }}{{پایان شعر}}(محبت علی انسان را به سوی بهشت هدایت می‏‌کند).