|
|
خط ۳۶: |
خط ۳۶: |
| <ref>مرکز اطلاعات و منابع اسالمی، فرهنگنامه اصول فقه، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۲.</ref> | | <ref>مرکز اطلاعات و منابع اسالمی، فرهنگنامه اصول فقه، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۲.</ref> |
|
| |
|
| | | با این حال در منابع مختلف اسلامی در این باره بح های مفصلی شده است. ر. ک.<ref>نسفی، عبد الرحمان، شرح عقائد، ج۱، ص۱۰۵، عبد الخالق، زاهدان، المکتبة الإسلامیة.</ref> <ref>ربانی گلپایگانی، علی، جبر و اختیار، ج۱، ص۷۸، قم مؤسسه تحقیقاتی سیدالشهداء، ۱۳۶۸ش.</ref> <ref>اصفهانی، شیخ محمدحسین، بحوث فی الأُصول، ج۱، ص۱۲، انتشارات جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۶ق.</ref> |
| | |
| | |
| با این توضیح که فعل یا ترک فعل مورد نظر مُرید در خارج به دو گونه محقق میشود. در اراده تکوینی مرید خودش به طور مستقیم برای تحقق خواسته اش اقدام می کند و در اراده تشریعی مرید از شخص دیگری برای آن چه می خواهد کمک می خواهد. این مسئله با بیان یک مثال روشن می شود.شخص تشنه از دو راه تشنگی خودش را رفع می کند یا خودش بر می خیزد و به دنبال آب می رود و یا به کسی دستور می دهد تا برایش آب ببرد. در نوع اول اراده تکوینی است و در نوع دوم اراده تشریعی است و بدین گونه تعلق اراده خدا به افعال خویش را اراده تکوینی و امر و نهیاش نسبت به افعال اختیاری انسان را اراده تشریعی گویند. ر. ک.<ref>نسفی، عبد الرحمان، شرح عقائد، ج۱، ص۱۰۵، عبد الخالق، زاهدان، المکتبة الإسلامیة.</ref> <ref>ربانی گلپایگانی، علی، جبر و اختیار، ج۱، ص۷۸، قم مؤسسه تحقیقاتی سیدالشهداء، ۱۳۶۸ش.</ref> <ref>اصفهانی، شیخ محمدحسین، بحوث فی الأُصول، ج۱، ص۱۲، انتشارات جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۶ق.</ref>
| |
| ا | | ا |
|
| |
|