معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''معاویة بن ابی‌سفیان''' نخستین خلیفه اموی است که از پس از صلح [[حسن بن علی (مجتبی) (مجتبی)|امام حسن]] تا سال ۶۰ ق حدود بیست سال در [[دمشق]] خلافت کرد. او در فتح [[مکه]] [[اسلام]] آورد و از [[طلقاء]] بود. او در زمان [[ابوبکر]] در فتح سرزمین [[شام]] حاضر بود و در زمان [[عمر بن خطاب]] استاندار اردن و سپس استاندار تمام سرزمین شام شد. در شورش علیه [[عثمان بن عفان]] علی‌رغم درخواست عثمان به یاری او نشتافت. در زمان خلافت [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه السلام)]] به اسم خونخواهی [[عثمان]] [[جنگ صفین]] را به راه انداخت. پس از شهادت امام علی (علیه السلام) در معاهده صلح با [[حسن بن علی (مجتبی) (مجتبی)|امام حسن (علیه السلام)]] خلافت مسلمین را به دست گرفت و [[دمشق]] را پایتخت حکومت خود کرد. در زمان او فتوحات بیشتر در سرزمین‌های غربی و شمال [[آفریقا]] بود و در سرزمین‌های شرقی به تثبیت فتوحات پیشین تاکید داشت. معاویه خلافت را به سلطنت تغییر داد و برای [[بیعت]] گرفتن برای پسرش [[یزید]] تلاش‌های فراوان کرد. برای اداره کشور، دیوان‌های جدیدی را بنا نهاد. او با شورش‌های [[خوارج]] و [[مذهب شیعه|شیعیان]] مواجه بود و آنها را سرکوب کرد.