پرش به محتوا

جعمیت علمای اسلام پاکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۲: خط ۱۲:


== تاریخچه ==
== تاریخچه ==
جمعیت‌ العلمای [[اسلام|اسلام‌]]، حزبی اسلامی در [[پاکستان|پاکستان‌]] است و پیشینه این‌ جمعیت‌، به‌ دوران‌ پیش‌ از تجزیه [[هند|هندوستان‌]] (۱۳۲۶ش‌/ ۱۹۴۷) و جمعیت‌ العلمای هند باز می‌گردد. «جمعیت‌ العلمای هند» با [[استعمار |استعمار انگلیس‌]] مخالف‌ بود و از اهداف‌ و سیاستهای کنگره ملی هند (به‌ رهبری [[گاندی]]) حمایت‌ میکرد، در عین‌ حال‌ اکثر اعضای آن‌ با تلاش‌ «جامعه مسلمانان‌ سراسر [[هند]]» برای تقسیم‌ هندوستان‌ و تشکیل‌ کشور مستقل‌ پاکستان‌ نیز مخالفت‌ می کردند.<ref>جمعیت‌ العلمای هند.</ref>.
جمعیت‌ علمای [[اسلام|اسلام‌]]، حزبی اسلامی در [[پاکستان|پاکستان‌]] است و پیشینه این‌ جمعیت‌، به‌ دوران‌ پیش‌ از تجزیه [[هند|هندوستان‌]] (۱۳۲۶ش‌/ ۱۹۴۷) و جمعیت‌ العلمای هند باز می‌گردد. جمعیت‌ علمای هند با [[استعمار |استعمار انگلیس‌]] مخالف‌ بود و از اهداف‌ و سیاستهای کنگره ملی هند (به‌ رهبری [[گاندی]]) حمایت‌ میکرد، در عین‌ حال‌ اکثر اعضای آن‌ با تلاش‌ «جامعه مسلمانان‌ سراسر [[هند]]» برای تقسیم‌ هندوستان‌ و تشکیل‌ کشور مستقل‌ پاکستان‌ نیز مخالفت‌ می کردند.<ref>جمعیت‌ العلمای هند.</ref>.
برخی از اعضای جمعیت‌ العلمای هند، که‌ طرفدار «جامعه مسلمانان‌ سراسر هند» (مسلم‌لیگ‌) بودند، به‌ رهبری مولانا شَبیر احمد عثمانی (متوفی ۱۳۲۸ش‌/ ۱۹۴۹)، از ۴ تا ۷ آبان‌ ۱۳۲۴/ ۲۶ـ۲۹ اکتبر ۱۹۴۵ در کلکته‌ گردهم‌ آمدند و حزب‌ «جمعیت‌ العلمای اسلام‌» را تأسیس‌ کردند.<ref>افضل‌، ۱۹۹۸، ج‌۱، ص‌۵۷، عزیز احمد، ص‌۲۳۷؛ صفدر محمود، ص‌۱۵۸؛ مهدی حسن‌، ص‌۹۵.</ref> مولانا شبیر احمد عثمانی، نخستین‌ رهبر این‌ جمعیت‌ شد. برخی از همکاران‌ او، که‌ در تأسیس‌ جمعیت‌ نقش‌ فعال‌ داشتند، عبارت‌ بودند از: مولانا طاهر قاسمی، مولانا ظفر احمد عثمانی، مولانا مفتی محمدحسن‌، مفتی محمد شفیع‌، مولانا محمدابراهیم‌ سیالکوتی، مولانا ابوالبرکات‌، مولانا عبدالرئوف‌ و مولانا احتشام‌الحق‌ ثانَوی.<ref>پیرزاده‌، ص‌۱۰.</ref>.
برخی از اعضای جمعیت‌ العلمای هند، که‌ طرفدار «جامعه مسلمانان‌ سراسر هند» (مسلم‌لیگ‌) بودند، به‌ رهبری مولانا شَبیر احمد عثمانی (متوفی ۱۳۲۸ش‌/ ۱۹۴۹)، از ۴ تا ۷ آبان‌ ۱۳۲۴/ ۲۶ـ۲۹ اکتبر ۱۹۴۵ در کلکته‌ گردهم‌ آمدند و حزب‌ «جمعیت‌ العلمای اسلام‌» را تأسیس‌ کردند.<ref>افضل‌، ۱۹۹۸، ج‌۱، ص‌۵۷، عزیز احمد، ص‌۲۳۷؛ صفدر محمود، ص‌۱۵۸؛ مهدی حسن‌، ص‌۹۵.</ref> مولانا شبیر احمد عثمانی، نخستین‌ رهبر این‌ جمعیت‌ شد. برخی از همکاران‌ او، که‌ در تأسیس‌ جمعیت‌ نقش‌ فعال‌ داشتند، عبارت‌ بودند از: مولانا طاهر قاسمی، مولانا ظفر احمد عثمانی، مولانا مفتی محمدحسن‌، مفتی محمد شفیع‌، مولانا محمدابراهیم‌ سیالکوتی، مولانا ابوالبرکات‌، مولانا عبدالرئوف‌ و مولانا احتشام‌الحق‌ ثانَوی.<ref>پیرزاده‌، ص‌۱۰.</ref>.
== فعالیت سیاسی ==
== فعالیت سیاسی ==
جمعیت‌ العلمای اسلام‌ بین‌ سالهای ۱۳۲۴ تا ۱۳۲۶ش‌/ ۱۹۹۵ تا ۱۹۴۷، عمدتاً از مواضع‌ سیاسی ـ مذهبی جامعه مسلمانان‌ سراسر [[هند]]، برای ایجاد کشورِ مستقلِ [[مسلمان|مسلمانان‌]] در شبه‌ قاره‌ (پاکستان‌)، در برابر کنگره ملی هند و روحانیانِ طرفدارِ یکپارچگی [[هند]] حمایت‌ می کرد <ref>مهدی حسن‌، ص‌۹۶ـ ۹۷.</ref>. مولانا شبیر احمد عثمانی، از نزدیک‌ترین‌ یاران‌ محمدعلی جناح‌، رهبر جامعه‌ مسلمانان‌ سراسر هند و بنیانگذار پاکستان‌، بود. محمدعلی جناح‌ در زمان‌ برگزاری همه‌پرسی برای پیوستن‌ [[ایالت‌ سرحد]] به‌ پاکستان‌ یا هند در ۱۳۲۶ش‌/ ۱۹۴۷، مولانا شبیر احمد عثمانی را برای جلب‌ حمایت‌ مردمی به‌ این‌ ایالت‌ فرستاد و او، با همکاری پیر امین‌الحسنات‌، در جلب‌ افکار مردم‌ سرحد نسبت‌ به‌ سیاستهای جامعه مسلمانان‌ سراسر هند و ایستادگی در برابر مخالفان‌ الحاق‌ به‌ پاکستان‌، مانند خان‌ عبدالغفارخان‌ و دکترخان‌، نقش‌ مهمی داشت‌.
جمعیت‌ العلمای اسلام‌ بین‌ سالهای ۱۳۲۴ تا ۱۳۲۶ش‌/ ۱۹۹۵ تا ۱۹۴۷، عمدتاً از مواضع‌ سیاسی ـ مذهبی جامعه مسلمانان‌ سراسر [[هند]]، برای ایجاد کشورِ مستقلِ [[مسلمان|مسلمانان‌]] در شبه‌ قاره‌ (پاکستان‌)، در برابر کنگره ملی هند و روحانیانِ طرفدارِ یکپارچگی [[هند]] حمایت‌ می کرد <ref>مهدی حسن‌، ص‌۹۶ـ ۹۷.</ref>. مولانا شبیر احمد عثمانی، از نزدیک‌ترین‌ یاران‌ محمدعلی جناح‌، رهبر جامعه‌ مسلمانان‌ سراسر هند و بنیانگذار پاکستان‌، بود. محمدعلی جناح‌ در زمان‌ برگزاری همه‌پرسی برای پیوستن‌ [[ایالت‌ سرحد]] به‌ پاکستان‌ یا هند در ۱۳۲۶ش‌/ ۱۹۴۷، مولانا شبیر احمد عثمانی را برای جلب‌ حمایت‌ مردمی به‌ این‌ ایالت‌ فرستاد و او، با همکاری پیر امین‌الحسنات‌، در جلب‌ افکار مردم‌ سرحد نسبت‌ به‌ سیاستهای جامعه مسلمانان‌ سراسر هند و ایستادگی در برابر مخالفان‌ الحاق‌ به‌ پاکستان‌، مانند خان‌ عبدالغفارخان‌ و دکترخان‌، نقش‌ مهمی داشت‌.