سازمان همکاری‌ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

* شکست مسلمانان در [[جنگ]] ۱۹۴۸ در [[فلسطین]] و تأسیس [[رژیم صهیونیستی|دولت صهیونیستی]]؛

* تأسیس [[کشور اسلامی]] [[پاکستان]] در بخش‌های [[مسلمان]] نشین [[هند]]؛

* آغاز عصر [[استعمار]]زدایی و استقلال تدریجی [[کشورهای اسلامی]] در منطقه؛

* ظهور [[ناسیونالیسم]] به عنوان یک نیروی مهم سیاسی؛

بر این اساس، نیروهای [[اسلام‌گرایی|اسلام‌گرا]] در [[جهان اسلام]] خواهان تشکیل جبهه ای متحد از [[کشورهای اسلامی]]، در نظام موجود بین‌المللی بودند. حضور این نیرو، با تشکیل سازمان کنفرانس اسلامی، به نتیجه مشخص و ملموسی انجامید اما تلاش‌های معاصر جهت تحقق این هدف، به دهه ۱۹۵۰ بازمی‌گردد. تشکیل «کنفرانس عمومی اسلامی» که با کوشش [[جمهوری عربی مصر|مصر]]، [[عربستان سعودی|عربستان]] و [[پاکستان]] در ۱۹۵۲ صورت پذیرفت، یکی از اولین اقدامات [[کشورهای اسلامی]] در این رابطه بود.

شکست ۱۹۶۷ میلادی اعراب از [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]] و نیز هم زمان با آن، آتش سوزی در [[مسجدالاقصی]] (در ۲۱ اوت ۱۹۶۹)، زمینه را برای عملی ساختن طرح برپایی کنفرانس سران اسلامی فراهم ساخت و موجی از خشم و بدبینی نسبت به [[آیین یهودیت|یهودیان]] در [[جهان اسلام]] پدید آورد.

با برپایی این کنفرانس در رباط ([[مراکش|مغرب]]) بود که این حرکت صورت عملی به خود گرفت. در پایان این کنفرانس، اعلامیه ای منتشر شد که در آن آمده بود که "دولت‌ها و ملت‌های آنها مصمم‌اند هرگونه راه حلی درمورد مسئله [[فلسطین]] را که متضمن بازگشت [[مسجد الاقصی|قدس]] به وضع پیش از ژوئن ۱۹۶۷ نباشد، رد کنند" و نیز اجلاس‌های بعدی را تنظیم کردند که در اجلاس سوم وزیران خارجه که (مارس ۱۹۷۲) در جده برگزار شد، منشور سازمان مورد تصویب قرار گرفت و به این ترتیب [[سازمان همکاری های اسلامی|سازمان کنفرانس اسلامی]]، رسما موجودیت یافت.