جنبش سنوسیه لیبی: تفاوت میان نسخه‌ها

چون جنبش سنوسیه یک جنبش تجدیدنظر طلب نسبت به تراث صوفیه پیش از خود به شمار می‌رود. و به این طریقه و طریقه‌هایی چون [[مهدیه سودان]] که حامل یک پروژه سیاسی بوده‌اند و برخلاف [[صوفیه]] گذشته، تبشیری بوده‌اند و برای تحقق اهداف خود به سلاح متوسل شده‌اند، «صوفیه جدید» اطلاق می‌شود. چرا که فکر جدیدی را از عالم، شریعت، اعتقاد و تصوف ارائه داده‌اند.

سنوسی دعوت به خود را در [[مکه]] آغاز کرد و شاگردانی یافت. برخی از حجاج [[طرابلس]] و [[عربستان|حجاز]] نیز دعوت او را پذیرفتند.

پس از آن زاویه‌های متعددی یکی پس از دیگری ایجاد شدند. برپایی اولین زاویه او در [[لیبی]] به سال1842 در بیضاء برمی‌گردد و سپس به تمام [[لیبی]]، صحرای آفریقا، [[مصر]]، [[مراکش]]، [[سوریه|شام]] و [[عربستان|حجاز]] گسترش یافت. (الأشهب)

'''احمد شربینی''' استادیار فلسفه دانشگاه [[مصر|قاهره]] و کارشناس جنبش سنوسیه می‌گوید: جنبش سنوسیه یک جنبش تجدیدنظر طلب نسبت به تراث صوفیه پیش از خود به شمار می‌رود.

'''شربینی''' می‌گوید: «سنوسیه یک جریان [[صوفی سنی]] است که ویژگی‌های جریا‌ن‌ تجدیدی مانند [[وهابیت]] را پذیرفته است؛ چنان‌که هر واسطه‌ای میان خدا و بنده را رد می‌کند، در ساحت '''اجتهاد و تقلید''' خود را یک جریان اجتهادی فقهی می‌بیند، یک جنبش توحیدی است که سعی دارد تمام طریقه‌های قبل از خود را دربر بگیرد، نسبت به ظواهر متون دینی از جریان‌های گذشته پایبندتر است، باطنی‌گری را نفی می‌کند و اشتباهات گذشتگان را کنار می‌نهد.»

'''جنبش سنوسیه''' بدلیل حمایتی که [[وهابیت]] از [[زاویه‌ سنوسی|زاویه‌های سنوسی]] در حجاز می‌کردند با آنها مرتبط بود و از سوی دیگر نزدیکی ایدئولوژیکی روشنی هم میان آنها پیدا شد و «سلفیۀ سنوسیه» ایجاد شد.

'''سنوسی''' با علمای معاصر خود در موضوع اجتهاد به مواجهه پرداخت و تفکر بسته بودن راه اجتهاد به دلیل اجماع علمای گذشته را رد کرد و حتی برخی از مشایخ [[مصر]] و [[عربستان|حجاز]] را [[تکفیر]] کرد. ('''دجانی''')