زینب بنت علی: تفاوت میان نسخه‌ها

''' زینب بنت علی'''، نوۀ گرانقدر [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] و دختر [[علی بن ابی طالب|امیرالمومنین علی (علیه‌السلام)]] و [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهرا (سلام‌الله علیها)]] است. ایشان بانوی خردمندی است که قدرت شگرفی در پاسداری از آرمان‌های [[عاشورا|قیام عاشورا]] داشت. یکی از شخصیت‌های بی‌نظیر و مؤثر در دنیای [[اسلام]] است که در روز ۵ [[جمادی الاول]] سال پنجم یا ششم هجری قمری پس از [[صلح حدیبیه]] و دو سال بعد از ولادت [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین (علیه‌السلام)]] در محلۀ [[بنی‌هاشم]] شهر [[مدینه منوّره]] به دنیا آمد. نقش ویژۀ او در واقعۀ [[کربلا]] و دوران اسارت پس از آن است. صبر و پایداری آن بانو در [[واقعه عاشورا]] علی‌رغم از دست دادن عزیزترین کسانش موجب شد که به‌عنوان اسوۀ صبر جاودان شود. خطبه‌های کوبنده آن حضرت در بند اسارت در [[کوفه]] و [[شام]]، باعث پرده‌برداری از چهرۀ ظالمانه و ننگین [[امویان|حکومت اموی]] شد.

== نحوه نام‌گذاری حضرت زینب ==  

طبق روایات شیعه، هنگام تولد زینب، چون [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|حضرت محمد (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] در سفر بود، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از همسرش  

== القاب حضرت زینب ==  

نام مبارک آن حضرت، " زینب " در لغت به معنای <big>درخت نیکو منظر و خوشبو</big> و یا به معنای «زین أب» یعنی <big>افتخار و ‏زینت پدر</big> است ‎. کنیه گرامیشان، ام الحسن و [[ام کلثوم]] است.

برای ایشان، القاب فراوانی نقل شده است، همانند عقیله بنی‌هاشم، عالِمه غیر معلَّمه، عارفه، موثّقه، فاضله، کامله، عابده آل علی، معصومه صغری، امینةاللّه، نائبةالزهرا، نائبةالحسین، عقیله النساء، شریکه الشهداء، بلیغه، فصیحه و شریکةالحسین<ref>جزائری، الخصائص الزینبیه، ۱۴۲۵ق، ص۵۲-۵۳</ref>.

== ازدواج و همسر حضرت زینب  ==

== فرزندان حضرت زینب ==

در برخی منابع از چهار پسر به نام‌های:علی، عون، عباس، محمد و یک دختر به نام ام کلثوم به عنوان فرزندان زینب(سلام الله علیها) و عبدالله نام برده شده است<ref>ابن الاثیر، أسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۱۳۳</ref>.

== ویژگی‌ها، فضایل اخلاقی حضرت زینب ==

=== علم و سخنوری ===

=== مقام وصایت و نیابت ===

=== عبادت ===

=== صبر و استقامت ===

او در [[روز عاشورا]]، هنگام دیدن پیکر خونین برادرش چنین گفت:«بار خدایا! این قربانی و کشته در راه خودت را از ما ([[اهل بیت|خاندان پیامبر]]) بپذیر»<ref>فیض الاسلام، خاتون دوسرا، ۱۳۶۶ش، ص۱۸۵</ref>.