confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
'''اتحادیه آفریقا''' (l'union africaine) یک سازمان بینالمللی دولتی منطقهای (قارهای) است که جایگزین [[سازمان وحدت آفریقا|سازمان وحدت آفریقا]] (l'organisation de l'unité africaine) گردیده و در حال حاضر تمام 54 کشور [[آفریقا|قاره آفریقا]] عضو اتحادیه هستند که از این تعداد، 53 کشور عضو اصلی و [[مراکش]] صرفا ناظر آن میباشد. اتحادیه در حال حاضر به یکی از بزرگترین سازمانهای منطقهای در جهان پس از [[اتحادیه اروپا]]، تبدیل گردیده است. | '''اتحادیه آفریقا''' (l'union africaine) یک سازمان بینالمللی دولتی منطقهای (قارهای) است که جایگزین [[سازمان وحدت آفریقا|سازمان وحدت آفریقا]] (l'organisation de l'unité africaine) گردیده و در حال حاضر تمام 54 کشور [[آفریقا|قاره آفریقا]] عضو اتحادیه هستند که از این تعداد، 53 کشور عضو اصلی و [[مراکش]] صرفا ناظر آن میباشد. اتحادیه در حال حاضر به یکی از بزرگترین سازمانهای منطقهای در جهان پس از [[اتحادیه اروپا]]، تبدیل گردیده است. | ||
=ظهور اندیشه پانافریکنیسم= | == ظهور اندیشه پانافریکنیسم= = | ||
در واپسین دهههای سده نوزدهم میلادی، اندیشه [[پانافریکنیسم]] (le panafricanisme) با ایجاد نهادهای سیاسی برای مبارزه با [[استثمار]] و بردگی سیاهان شکل گرفت و اولین تلاشها در [[کنفرانس پانافریکانیسم لندن]] در سال 1900 میلادی و سپس در [[کنفرانس بینالمللی سیاه]] در سال 1912 میلادی برای اتحاد سیاهان [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]] و [[آفریقا]] شکل منسجم تری به خود گرفت. | |||
همایشهای پانافریکنیسم در حد فاصل سالهای 1919 تا 1945 میلادی در تثبیت و رشد نهضت آزادسازی سیاهان از استثمار و [[استعمار]] نقش به سزایی داشتند. هر چند در فاصله نشست باندونگ (Bandung) واقع در [[اندونزی|جمهوری اندونزی]] (la république d'Indonésie) در 1955 میلادی تا نشست لاگوس (Lagos) در [[نیجریه|نیجریه]] (Nigeria) در 1962 میلادی هیچ همایشی برگزار نشد ولی گروههای مهمی همچون [[گروه برازاویل|گروه برازاویل]] (le groupe de Brazzaville) متشکل از دوازده کشور زیر صحرا در سال 1960 میلادی، [[گروه کازابلانکا]] (le groupe de Casablanca) مرکب از سه کشور از شمال آفریقا و سه کشور زیر صحرا در سال 1961 میلادی و [[گروه مونرویا|گروه مونرویا]] (le groupe de Monrovia) مرکب از گروه برازاویل و [[لیبی|لیبی]] در سال 1961 میلادی شکل گرفتند که همگی کم و بیش در استحکام اندیشه پانافریکانیسم و پایههای آن نقش مهمی ایفا کردند. | |||
همایشهای پانافریکنیسم در حد فاصل سالهای 1919 تا 1945 میلادی در تثبیت و رشد نهضت آزادسازی سیاهان از استثمار و استعمار نقش به سزایی داشتند. هر چند در فاصله نشست باندونگ (Bandung) واقع در [[اندونزی|جمهوری اندونزی]] (la république d'Indonésie) در 1955 میلادی تا نشست لاگوس (Lagos) در [[نیجریه|نیجریه]] (Nigeria) در 1962 میلادی هیچ همایشی برگزار نشد ولی گروههای مهمی همچون [[گروه برازاویل|گروه برازاویل]] (le groupe de Brazzaville) متشکل از دوازده کشور زیر صحرا در سال 1960 میلادی، [[گروه کازابلانکا]] (le groupe de Casablanca) مرکب از سه کشور از شمال آفریقا و سه کشور زیر صحرا در سال 1961 میلادی و [[گروه مونرویا|گروه مونرویا]] (le groupe de Monrovia) مرکب از گروه برازاویل و [[لیبی|لیبی]] در سال 1961 میلادی شکل گرفتند که همگی کم و بیش در استحکام اندیشه پانافریکانیسم و پایههای آن نقش مهمی ایفا کردند. | |||
هرچند مواضع تند گروه کازابلانکا و میانهروی گروه مونرویا موجب اختلافاتی شد، در نهایت با اتحاد این دو گروه زمینه تأسیس سازمان وحدت آفریقا فراهم آمد. | هرچند مواضع تند گروه کازابلانکا و میانهروی گروه مونرویا موجب اختلافاتی شد، در نهایت با اتحاد این دو گروه زمینه تأسیس سازمان وحدت آفریقا فراهم آمد. |