سید محمد هادی میلانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید محمدهادی حسینی میلانی''' (۱۳۱۳-۱۳۹۵ق)، از مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم قمری است.

آیت‌الله میلانی در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی نیز فعال بود. او از [[انقلاب اسلامی ایران]]، رهبری آن و نهضت مردم عراق حمایت می‌کرد. وی در تأسیس مدارس علمیه از جمله [[مدرسه حقانی]] نقش داشت. با حضوری وی در [[مشهد]]، حوزه علمیه این شهر رونق گرفت.

سید محمد هادی میلانی، در ۷ محرم ۱۳۱۳ق در [[نجف]] زاده شد. نسبش به علی بن حسین(ع) می‌رسد. پدرش سید جعفر حسینی از شاگردان محمدحسن مامقانی به شمار می‌رفت. سید محمدهادی در کودکی پدرش را از دست داد<ref>گنجینه دانشمندان، ج۷، ص۹۹</ref>. مادرش، دختر [[محمدحسن مامقانی]] و همسرش، دختر [[عبدالله مامقانی]] (دایی سید محمد هادی) صاحب [[تنقیح المقال]] بود<ref>همان، ص۹۹</ref>.

میلانی تحصیلاتش را در نجف آغاز کرد، و در همانجا به تدرس مشغول شد. او بارها به [[ایران]] سفر کرد و در ۱۳۳۲ش که جهت زیارت قبر امام رضا(ع) به مشهد رفت، به درخواست مردم و برخی از علمای آن روز خراسان، در آنجا ماندگار شد و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. وی در ۲۹ رجب ۱۳۹۵ق برابر با ۱۷ مرداد ۱۳۵۴ش در ۸۲ سالگی در مشهد درگذشت و در حرم امام رضا(ع) به خاک سپرده شد<ref>همان، ص۱۰۳</ref>.

شیخ ابوالقاسم مامقانی

شیخ الشریعه اصفهانی

ملا محسن تبریزی<ref>همان، ص۱۰۱</ref>

سید حسن صدر

[[عبدالحسین شرف الدین]]

آقا بزرگ طهرانی<ref>همان، ص۱۰۱</ref>

[[سید علی خامنه‌ای]]

عزیزالله عطاردی

کاظم مدیر شانه‌چی

[[حوزه علمیه مشهد]] پس از گذراندن مرحله تجدید حیات و سپس تثبیت در دهه ۱۳۲۰ش، در دهه ۱۳۳۰ش تحول و جهش درخور توجهی را آغاز کرد. سبب اصلی و عمده این تحول و جهش که جایگاه علمی و دینی این حوزه را بیش از پیش استوار کرد و ارتقا بخشید، مهاجرت محمد هادی میلانی به مشهد و استقرار وی در این شهر به مدت بیش از دو دهه بود.

میلانی در ۱۳۳۳ش به مشهد وارد شد و به دعوت و اصرار علمای این شهر در مشهد ماند و در مدت ۲۲ سال، در عمل ریاست حوزه علمیه مشهد را برعهده گرفت و علاوه بر قرار گرفتن در جایگاه مرجعیت، به ویژه پس از درگذشت [[آیت‌الله بروجردی]]، با تأسیس مدارسی به سبک جدید و ساماندهی برنامه‌های آموزشی و پژوهشی حوزه گام‌‌های مؤثری در ارتقای کیفی حوزه برداشت<ref>ر ک: شریف رازی، ج۷، ص۱۰۳ـ۱۰۴</ref>. محور درس خارج اصول میلانی، مبانی استادان اصلی‌اش همچون [[شیخ محمدحسین غروی اصفهانی]] و [[محمد حسین نائینی]] بود<ref>شمس، ص۷۱ـ۷۲</ref>. در درس او نزدیک به چهارصد طالب علم قریب الاجتهاد شرکت می‌کردند<ref>شریف رازی، ج۷، ص۱۰۳</ref>.

میلانی در سال‌های پایانی عمر خود به تأسیس مدارس دینی و حمایت از آنها پرداخت، از جمله:

از دیگر اقدامات آیت اللّه میلانی پشتیبانی از مؤسسات و تشکل‌های دینی غیر حوزوی مروّج معارف اسلامی، همچون کانون نشر حقایق اسلامی، بود. این کانون را محمدتقی شریعتی با همکاری تنی چند از روحانیان مشهد تأسیس کرد. کانون نشر حقایق اسلامی در ترویج تفکر نواندیشانه اسلامی و به ویژه پاسخگویی به شبهات جریان‌های ضددینی در بین جوانان و تحصیل کرده‌های دانشگاهی مشهد، در دهه‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۰ش، سهم عمده داشت<ref>ر. ک: وحدتی، ص۸۰۹</ref>.

میلانی فعالیت سیاسی خود را از دوران جوانی در [[عراق]] آغاز کرد. وی در جریان جنگ مردم [[مسلمان]] عراق علیه حضور [[انگلیس]] در این کشور که به رهبری مراجع دینی صورت گرفت، همراه میرزا مهدی فرزند [[آخوند خراسانی]]، شیخ جواد جواهری پسر صاحب جواهر، سید علی داماد و... شرکت جست.

میلانی دو روز پس از شهادت [[سید محمدرضا سعیدی]]، در ۲۴ خرداد ۱۳۴۹، به منظور تجلیل از شخصیت روحانی او، درس خود را تعطیل کرد و در ۲۴ تیر همین سال محمد الفحّام (رئیس دانشگاه الازهر) که از سوی دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه، از [[قاهره]] به ایران آمده بود، با وی دیدار کرد<ref>[http://varesoon.ir/shiite-scholars-biographies/references-ayatollahs110/1161-1390-06-02-17-36-23.html سایت وارثون]</ref>.

آیت‌الله میلانی، سه پسر و یک دختر داشت. پسران وی سید نورالدین، سید عباس و سید محمد علی هستند<ref>همان، ص104</ref>.

میلانی در ۱۳۷۰ق به [[حج]] مشرف شد، در ۱۳۵۹ق به [[سوریه]] و [[لبنان]] سفر کرد و در این سفر با [[شرف الدین، سید عبدالحسین|سید عبدالحسین شرف الدین]]، [[سید محسن امین]]، [[شیخ حبیب آل ابراهیم]]‌، [[میرزا حسن لواسانی]] و [[شیخ محمدتقی صادق]] در شهرهای صور، دمشق، بعلبک، غازیه و نبطیه ملاقات کرد. او شش سفر به ایران داشت. در سفر ششم در [[روز عرفه]] به زیارت حرم امام رضا آمد. وی دراین سفر به خانه علی اکبر نوغانی وارد شد و به درخواست علما و مردم خراسان، در مشهد ساکن شد<ref>همان، ص103</ref>.

{{پانویس}}

[[رده:عالمان]]

[[رده:عالمان شیعه]]

[[رده:مفسران شیعه]]