محمد بن عبدالباقی الزرقانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدبن عبدالباقی الزرقانی''' (1055 هـ - 1122 هـ / 1645م - 1710م) [[محدث]]، [[فقیه]]، اصولی، [[صوفی]]، از بزرگان [[مذهب مالکی|مذهب مالکی]]، او به سال 1055 هـ در [[قاهره]] متولد و درگذشته به سال 1122 هـ است. نسب او به زرقان روستایی از روستاهای منطقه منوف کشور [[مصر]] می‌رسد. او یکی از گوهرهای دریای عالمان متبحر و نوگرا قرن یازدهم درمذهب مالکی به شمار می‌آید. عبدالحی الکتانی بر این باور است که آثار باقی مانده از او گواهی بر نوگرایی و تبحر علمی او بوده است <ref>[https://www.habous.gov.ma/daouat-alhaq/item/5762 محمد بن عبد الباقی الزرقانی ومنهجه فی شرح الموطأ]</ref>.

او محمدبن عبدالباقی بن یوسف بن احمد شهاب‌الدین بن محمد بن علوان مشهور به الزُّرقانی المصری الازهری المالکی بود و کنیه‌اش ابوعبدالله نام داشت.

محمد بن عبدالباقی زرقانی در فضایی عالمانه رشد کرد و از خانواده‌اش که خانواده‌ای عالم بودند آغاز شد زرا آنان در میان مردم مصر به علم شهرت داشتند و به تألیف و تدریس و نشر احکام و اصول معروف بودند. محمد بن عبدالباقی زرقانی از همان دوران جوانی به علم و دانش علاقه‌مند بود، به کلام خدا علاقمند شد و [[قرآن مجید]] را حفظ نمود، سپس اصول زبان و عبادات را فراگرفت. سپس به محافل علما در [[جامع الازهر]] وارد و در آنجا متون، شروح و مطالب مهم و اساسی را در همه زمینه‌ها توسط علمای الازهر فراگرفت.

النور الشبرامسی ،شیخ محمد البابلی ،شیخ محمد بن خلیل العجلونی الدمشقی، شیخ عبدالله الشبراوی

شیخ الشبراوی صاحب الثبت ،الجوهری، السقاط و العشماوی  

شرحی موطا به نام «ابهج المسالک بشرح موطاالامام مالک» نامیده است که شرحی نه چندان طولانی است و در آن متون روایات را از جهت ادبی شرح کرده و در مباحث فقهی به تفصیل پرداخته است. این کتاب شهرت زیادی پیدا کرد.

محمد علوی مالکی درباره او گفت: گمان نمی‌کنم از حقایق بیگانه باشم اگر بگویم: این توضیح بهترین شرح نه چندان بلند است، مفید برای گزیده خوانان و پسندیده برای کسانی که به آن مراجعه می‌کنند.»

وصول الامانی فی الحدیث.

خیرالدین زرکلی در اعلام درباره او می‌گوید:

محمد بن عبدالباقی بن یوسف بن احمد بن علوان زرقانی المصری الازهری مالکی، ابوعبدالله:او خاتم المحدثین در دیار [[مصر]] بود.

[[رده:تصوف]]