سید شهاب الدین مرعشی نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها

| محل تولد = [[نجف]]

| محل درگذشت = [[قم]]

| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |علی اکبر حکمی |[[آقا ضیاءالدین عراقی|آقا ضیاء عراقی]] |[[شیخ عبدالکریم حائری]] |میرزا مهدی آشتیانی |[[سیدعلی قاضی طباطبایی|سیدعلی قاضی]] |[[محمد جواد بلاغی|محمدجواد بلاغی]] |محمدحسین تهرانی |میرزا جواد ملکی تبریزی |سید احمد کربلایی }}

| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |[[سید مصطفی خمینی]] |[[مرتضی مطهری]] |محمد مفتح |[[سید محمد حسینی بهشتی]] |محمد صدوقی |[[سید محمد علی قاضی طباطبایی|سید محمدعلی قاضی]] |[[سید محمود طالقانی]] |[[حسین نوری همدانی]] |[[امام موسی صدر]] |[[سید مرتضی عسکری]] }}

خاندان مرعشی از خاندان‌های مهم شیعی در طی ۷ قرن اخیر است. میرقوام‌الدین مرعشی بنیان گذار سلسله مرعشیان [[طبرستان]] از سرشناس‌ترین شخصیت‌های این خاندان است. هم‌چنین علامه سید حسین مرعشی مازندرانی معروف به خلیفه سلطان از دیگر مشاهیر این تبار به شمار می‌رود. تیره‌هایی از این خاندان عریق و پر برکت در [[آمل]]، [[شوشتر]]، نجف، قم، [[تبریز]]، [[رفسنجان]] و… پراکنده بوده و عالمان، فقیهان، ادیبان و سیاستمدارانی را به عالم تشیع هدیه نموده‌اند.  

مادر سید‌محمود، بی بی شرف شمس طباطبایی نام داشت که دانشمندی فقیه و محدثی فاضل و ربیب صاحب جواهر بود و در ضمن دخترعموی پدر [[سید محمد حسین طباطبایی|علامه طباطبایی]] صاحب [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)]] هم می‌باشد. سید محمود در زیر سایه پدر دانشمند و گرامی خویش و در دامان مادری بزرگوار بزرگ شد و مراحل کودکی و نونهالی را پشت سر گذاشت. خواندن و نوشتن را فراگرفت و سپس مانند اسلاف خود به دانش ورزی روی نهاد و تحصیل علوم و فنون را آغاز کرد. ناگفته نگذاریم که دو شخصیت دیگر با نام سید محمود مرعشی از علمای شیعی قرن چهاردهم هجری هستند که یکی از آنان سید محمود معلم مرعشی شوشتری و دیگری سید محمود مرعشی شوشتری(آخرین شاگرد [[آخوند خراسانی]] که یک دهه بعد از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]]، در سن فراتر از صدسالگی به رحمت خدا رفت) می‌باشد.

آیت‌الله سید محمود مرعشی با اشتیاقی وافر و عزمی راسخ تحصیلاتش را آغاز نمود و از محضر اساتید و فضلا و علمای نجف اشرف استفاده علمی بسیار برد و در علوم و فنون مختلف دارای مهارت و تبحر شد. او با این‌که متخصص [[علم رجال]] و انساب بود ولی در علوم متنوع دیگر هم محضر بزرگان زمانه‌اش را دریافت. او علاوه بر اینکه [[فقیه]] و اصولی بود در علم طب، تاریخ، [[انساب]]، نجوم، هیئت، [[درایه]]، [[حدیث]]، ریاضی، [[رمل]] و [[جفر]] و… توانا بود.  

نگاهی به اساتید وی حاکی از عزم بلند وی و خستگی ناپذیرش‌اش در مسیر دانش ورزی و علم آموزی است. او در ادب و شعر نزد مشاهیری مانند سید جعفر حلی، سید ابراهیم طباطبایی، سید حیدر حلی و… شاگردی نمود. [[فقه]] و [[اصول]] را از محضر بزرگانی چون [[آخوند خراسانی]]، میرزا حسین خلیلی تهرانی، فاضل شربیانی، [[رضا همدانی|آقا رضا همدانی]]، [[شیخ الشریعه اصفهانی]]، [[مامقانی|فاضل مامقانی]]، صاحب عروه، [[عباس کاشف الغطاء|شیخ عباس کاشف‌الغطاء]] و شیخ هادی تهرانی آموخت.  

حاشیه بر [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایة الاصول]] استادش آخوند خراسانی و حاشیه‌ای بر [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]] [[شیخ انصاری]] از دیگر آثار وی می‌باشد. او هم‌چنین بر تشریح الافلاک [[شیخ بهایی]]، رساله مشتقات آقا صادق تبریزی، ریاض المسائل [[سیدعلی قاضی طباطبایی|سید علی طباطبایی]]، [[شرح لمعه (کتاب)|شرح لمعه]] [[شهیدین]]، قوانین [[میرزای قمی]] و برخی آثار دیگر نیز حاشیه نوشته است. تنوع موضوعی و کثرت این آثار در کنار حجم اقدامات دینی و شرعی مرحوم مرعشی حاکی از اعتنای وافر ایشان به مقوله نگارش و پژوهش است.

مرحوم شمس‌الدین مرعشی نجفی عالمی وقور، متین، متقی، متواضع، عابد و زاهد، ساعی و کوشا و بسیار اهل [[عبادت]] و [[دعا]] بود. مرحوم مرعشی نجفی از پدر خویش به تاریخ ۱۳۳۶ ق در [[مسجد سهله]] به صورت مستند از حضرت [[علی بن الحسین (زین العابدین)|امام سجاد(علیه‌السلام)]] نقل می‌کند که این دعا در شدائد و گرفتاری‌ها خوانده می‌شود: «بسم الله الرحمن الرحیم؛ اللهم انا نخاف منک و نخاف ممن لا یخاف منک؛ احفظنا بحق من یخاف منک من شر ما لا یخاف منک».

در زمینه مخفی ماندن مزار مطهر سیده نساء العالمین [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت فاطمه الزهراء(سلام الله علیها)]] نیز حکایتی از مرحوم سید محمود مرعشی معروف است که به نقل آن مبادرت می‌گردد. آیت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی فرمود: پدرم مرحوم آیت‌الله سید محمود مرعشی که در نجف اشرف می‌زیست، بسیار علاقمند بود که به طریقی، قبر شریف [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهرا(سلام الله علیها)]] را بیابد. برای این مقصود ختم مُجَرَّبی انتخاب نمود و چهل شب آن را انجام داد. شب چهلم بعد از انجام ختم و توسل فراوان، به بستر خواب رفت، در عالَم خواب به محضر [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر]] یا [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق]] (علیهما السلام) رسید، امام به او فرمود: «عَلَیکَ بِکَریمَۀ اَهلِ البَیتِ؛ به دامن [[فاطمه بنت موسی بن جعفر|کریمه اهل بیت]] متوسل شو.» ایشان تصور کرد منظور امام (علیه‌السلام) از این جمله، [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهرا (سلام الله علیها)]] است. از این رو عرض کرد: «آری قربان شما شوم، من نیز خَتم را برای همین گرفتم که محلّ شریف قبر آن حضرت را دقیق تر بدانم و زیارتش کنم.» امام (علیه‌السلام) فرمود: «منظور من قبر شریف [[فاطمه بنت موسی بن جعفر]] (سلام الله علیها) در قم است.»؛ سپس افزود: به خاطر مصالحی، [[خداوند]] اراده نموده که قبر حضرت زهرا (سلام الله علیها) برای همیشه مخفی باشد، از این رو قبر حضرت معصومه (سلام الله علیها) را تجلّیگاه قبر شریف حضرت زهرا (سلام الله علیها) قرار داده است. اگر قرار بود قبر حضرت آشکار شود، همان شکوه و عظمت مرقد شریف حضرت زهرا را برای قبر حضرت معصومه قرار داده است.