ریشه‌های عربیت مردم مصر (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

عربها و قبطیها در روستاها و ادارهها و مطبها و مناسبتهایی از این دست با هم برخورد داشتند. گویش قبطی، زبان محاورهای بود و زبان رسمی و اداری مصریها، یونانی بود ولی در موارد زیادی ناچار به کاربرد زبان عربی بودند و به دلیل ارتباط این زبان با مناصب و مقامهای اداری، برخی از مصریها به یادگرفتن زبان تازی رغبت کردند. «تعریب دیوانها» و شرط داشتن زبان عربی برای کار در ادارات و سپس شرط مسلمان بودن، روند رو به رشد زبان عربی را در بین آنها، سرعت بخشید. هم زمان مسلمان شدن تعدادی از قبطیها به معنی عرب شدن آنها بود. جذابیت دین اسلام، فصاحت زبان عربی و تسامح مسلمانها و والیان مسلمان با اهل مصر، به این روند کمک کرده و درآخر روی آوردن عربها از شهرهای خود به روستاها و شهرهای کوچک و در پیش گرفتن شغلهای جدیدی مانند کشاورزی و پیشه وری و افزایش ازدواج آنها با قبطیها، نسل جدیدی را به وجود آورد که در قرنهای سوم و چهارم هجری، زبان رسمی آنها عربی شد. حتی مسیحیان، کتب دینی  و تاریخی خود را به زبان عربی نگاشتند. زمینهها و ریشههای «عرب شدن» مردم مصر را بایستی در محدودهی زمانی،  صدراسلام از فتح آن تا پایان حکومت امویان جستوجو کرد و این اتفاق تأثیر شگرفی در تاریخ و تمدن اسلام برجای نهادهاست.

==منابع==

- Bosworth' C.E (1986) Enciclo Pedia of Islam' Leiden

- Brett 'Michael (1973) The spread of Islam in Egypt and north Africa ' London

  [[رده: مصر ]]

  [[رده: مقالات]]