حسن بن علی (عسکری): تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسن بن علی (عسکری)''' یازدهمین امام [[مذهب شیعه|شیعیان]] است که در سال 232 ق چشم به جهان گشود. بعد از آن‌که پدرشان [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی (علیه‌السلام)]] توسط [[خلیفه]] وقت به [[سامرا]] احضار شد، ایشان نیز به همراه پدر به آن شهر رفته و تا زمان [[شهادت]] در همانجا زیر نظر مأموران [[عباسیان|خلفای عباسی]] بود. شش خلیفه عباسی به نام‌های [[متوکل]]، [[منتصر]]، [[مستعین]]، ‌ [[معتز]]، [[مهتدی]] و [[معتمد]] در زمان زندگی کوتاه حضرتشان حکومت را در اختیار داشته و در نهایت، ایشان بعد از 28 سال زندگی و 6 سال [[امامت]]، در تاریخ 260 ق به دستور معتمد به [[شهادت]] رسیده و در همان شهر [[سامرا]] و در کنار مزار پدرشان [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی (علیه‌السلام)]] به خاک سپرده شدند.

امام حسن عسکری(علیه‌السلام) در روز [[جمعه]] هشتم [[ربیع الثانی]]<ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ‏2، ص 131، قم، مؤسسه آل البیت(علیه‌السلام)، چاپ اول، 1417ق؛ ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب (علیه‌السلام)، ج ‏4، ص 422، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق</ref> سال 232 هجری قمری<ref>شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج ‏2، ص 313، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، قم، ‏ 1413 ق</ref> به دنیا آمد. پدرش امام دهم حضرت امام هادی (علیه‌السلام) است. در مورد نام مادر آن‌حضرت که [[ام ولد]] <ref> یعنی مادر فرزند، و آن کنیزی است که از مولای خود آبستن شود.</ref> نیز بوده گزارش‌های مختلفی وجود دارد. در برخی از منابع، نام او؛ «حدیث»، «سَوسَن»<ref>کلینی‏، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، کافی‏، ج 1، ص 503، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق؛ الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج ‏2، ص 313</ref>، یا «سلیل»<ref>امین عاملی‏، سید محسن، اعیان الشیعة، ج ‏2، ص40، بیروت، دار التعارف للمطبوعات‏، 1403ق</ref>. ذکر شده است.

بنابر نقلی، [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] در سخنی با [[علی بن ابی‌طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] از ولادت تمام [[امامان]] و از جمله امام یازدهم خبر داده و حضرتشان را چنین توصیف فرمود: «خداوند تبارک و تعالی در صلب امام هادی نطفه‌ای قرار داد که او را نزد خود "حسن" نامید و او را همچون نوری در شهرها قرار داد، در زمین، خلیفه و مایه عزّت امّت جدّش نمود و هادی و راهنمای شیعیانش کرده نزد پروردگارش او را [[شفاعت|شفیع]] آنان نمود. [[خداوند]] او را مایه نقمت و عذاب مخالفان قرار داد و برای دوستانش و کسانی که او را امام خود بدانند، حجّت و برهان گرداند<ref>شیخ صدوق‏، عیون أخبار الرضا(علیه‌السلام)، ج ‏1، ص 62، تهران، نشر جهان‏، چاپ اول‏، 1378ق</ref>».

امام حسن عسکری (علیه‌السلام)، پدر و پدربزرگشان ‏ به «[[ابن الرضا]]» نیز معروف بودند<ref> إعلام الوری بأعلام الهدی، ج 2 ص 131</ref>

امام حسن عسکری (علیه‌السلام) با [[نرجس]] (یا [[حکیمه]]) (دختر یشوعا، پسر [[قیصر روم]] که مادرش از اولاد [[حواریون]] و نسبش به [[شمعون]] وصیّ [[حضرت عیسی]] می‌رسد) ازدواج نمود<ref>ابن ابی الثلج بغدادی، محمد بن احمد، تاریخ أهل البیت نقلا عن الأئمة(علیه‌السلام)، ص 125، قم، مؤسسه آل البیت‏(علیه‌السلام)، چاپ اول‏، 1410ق؛ خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایة الکبری، ص 334، بیروت، البلاغ، 1419ق؛ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص 208 – 214، قم، دار المعارف الإسلامیة، چاپ اول، 1411ق</ref>.

امام حسن عسکری (علیه‌السلام) تنها یک فرزند داشت که او همان [[حجت بن الحسن (مهدی)|حضرت مهدی منتظر (امام زمان عجل الله فرجه الشریف)]] و آخرین امام [[مذهب شیعه|شیعیان]] می‌باشد<ref>الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج ‏2، ص 339</ref>.

کنیه آن حضرت «أبو محمد» است و این کنیه را امام هادی (علیه‌السلام) بر ایشان نهاده‌اند<ref> اخبار الدول، ص ۱۱۷. بحرالانساب، ص ۲. تحفۀالانام، ص ۸۶ و النجوم الزاهرة، ج ۳، ص ۳۲</ref> که اشاره به این دارد که فرزند آن حضرت امام منتظر است که [[روایات]] [[ائمه]] پیشین ایشان را هم نام [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر]] معرفی نموده بودند.

امام حسن عسکری (علیه‌السلام) همانند سایر امامان معصوم (علیه‌السلام) در زمینه تربیت شاگرد اهتمام خاصی داشت. چنانکه [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]]، بیش از صد نفر از یاران و شاگردان آن‌حضرت را یاد کرده است<ref>طوسی‏، محمد بن حسن‏، رجال، ‏ ص 397 - 403، قم، مؤسسة النشر الاسلامی‏، چاپ اول، 1415ق</ref>.

حضرت عسکری (علیه‌السلام) علاوه بر تربیت شاگردان و تشویق نویسندگان، خود نیز دست به قلم برده و کتاب‌ها و نامه‌های فراوانی را برای توسعه علم و دانش و هدایت و راهنمایی جامعه از خود به یادگار گذاشته است که به نمونه‌هایی اشاره می‌شود:

که حسن بن خالد برادر محمد بن خالد آنرا نقل کرده است. گفتنی است؛ امروزه کتابی با عنوان [[تفسیر الامام العسکری (علیه‌السلام) (کتاب)|تفسیر الامام العسکری (علیه‌السلام)]] موجود است که عالمان [[رجال]] و [[حدیث]] بر آن نقدها دارند و آنرا غیر از نوشته اصلی می‌دانند<ref>آقا بزرگ تهرانی، ‏ الذریعة إلی ‏تصانیف ‏الشیعة، ج ‏2، ص 432، قم، اسماعیلیان، 1408ق</ref>.

امام حسن عسکری (علیه‌السلام) برای گسترش فرهنگ تشیع، توسعه علم و دانش، و هدایت و سازندگی، نامه‌های فراوانی به شهرها نوشته است؛ مانند: نامه آن‌حضرت به شیعیان [[قم]]<ref>مناقب آل أبی‌طالب (علیه‌السلام)، ج ‏4، ص 425</ref> که متن آن در کتاب‌ها ثبت و ضبط شده است. همچنین نامه‌ای که امام به [[محمد بن علی بن بابویه قمی|علی بن بابویه]]<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، صفات الشیعة، ص 6، تهران، انتشارات زرارة، چاپ سوم، 1380ش</ref> [[اسحاق بن اسماعیل نیشابوری]]<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، صفات الشیعة، ص 6، تهران، انتشارات زرارة، چاپ سوم، 1380ش</ref> نوشته است.

# [[علی بن ابی‌طالب|امام علی (علیه‌السلام)]]