آقا جمال خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

آقا جمال فرزند [[آقا حسین خوانساری|آقاحسین خوانساری]] است. تاریخ تولد وی در دست نیست اما با توجه اشاره [[افندی اصفهانی]] به اقامت پدرش، در اصفهان<ref>افندی اصفهانی، ریاض العلماء، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۵۷</ref>

، می‌توان از آن شهر به عنوان زادگاه وی سخن گفت. نصرآبادی<ref>نصرآبادی، تذکره نصرآبادی، ۱۳۷۹ش، ص۲۲۱</ref> و [[محمدباقر خوانساری]]<ref>خوانساری، روضات الجنات، مکتبة اسماعیلیان، ج۲، ص۳۵۰</ref>از مهاجرت آقاحسین در آغاز جوانی و پیش از بلوغ به اصفهان سخن گفته‌اند. نام وی محمد و شهرت وی آقا جمال است. وی در ۲۶ رمضان ۱۱۲۵ق درگذشت<ref>قمی، وقایع الایام، ۱۳۸۹ش، ص۸۹</ref>. او را در آرامگاه پدرش، که به وسیله [[شاه سلیمان صفوی]] در [[تخت فولاد]] اصفهان ساخته شده بود، به خاک سپردند<ref>حر عاملی، امل‌الآمل، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۷</ref>

آقا جمال، در حوزه علمیه اصفهان نزد پدرش آقاحسین محقق خوانساری دایی‌اش [[محقق سبزواری]] نویسنده ذخیرة المعاد فی شرح الارشاد و [[محمدتقی مجلسی]] درس خواند و سپس در همانجا به تدریس علوم عقلی و نقلی پرداخت.

آقاجمال از علمای طراز اول و مدرّسان برجسته آن دوران اصفهان شمرده می‌شد و ریاست حوزه تدریس اصفهان را بر عهده داشت<ref>مهدوی، تذکرةالقبور، ۱۳۴۹ش، ص۲۳۸</ref> علمایی چون آقا محمداکمل اصفهانی، پدر [[وحید بهبهانی]] و ملا رفیع مشهدی از شاگردان وی بودند.

گفته شده که از محمدتقی مجلسی اجازه نقل حدیث داشته است<ref>تنکابنی، قصص‌العلماء، اسلامیه، ص۲۶۵</ref>.اردبیلی او را دارای مقامی بلند و از راویان فقه خوانده است<ref>اردبیلی، جامع‌الرّواه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۶۴</ref>.[[شیخ یوسف بحرانی]] صاحب الحدائق الناضرة او را از مشایخ خود در نقل حدیث برشمرده است<ref>بحرانی، لؤلؤه البحرین، مؤسسه آل‌البیت، ص۹۰</ref>

آقا جمال دارای آثار است که برخی از آنها به چاپ رسیده و تقریباً همه آنها در کتابخانه‌های ایران (و بعضاً بیرون از [[ایران]]) موجود است. این آثار عبارتند از:

منشآت.

آقا جمال نزد شاهان صفوی منزلت ویژه‌ای داشت. مشاوره او در مراسم بر تخت‌نشستن شاه سلطان‌حسین صفوی، برای انتخاب [[شیخ‌الاسلام]] وقت اصفهان در ۱۱۱۵ق به انتخاب [[میرمحمدصالح خاتون‌آبادی]] منجر شد، او و [[محمدباقر خاتون‌آبادی]]، سلطان‌حسین را در سفر به مشهد در ۱۱۱۹ق همراهی کردند و در دادن خلعت به او در ۱۱۲۰ق نقش داشت<ref>جعفریان، دوازده رساله فقهی، ۱۳۸۱ش، ص۶۸۰؛ خاتون‌آبادی، وقایع السنین و الاعوام، ۱۳۵۲ش، ص۵۵۰</ref>. او همچنین مدتی منصب [[قضاوت]] را بر عهده داشت<ref>تنکابنی، قصص العلما، اسلامیه، ص۳۲۹</ref>.و بر پیکر [[علامه مجلسی]] نماز گزارد<ref>روضاتی، دوگفتار، ۱۳۸۱ش، ص۶۱</ref>.