پرش به محتوا

احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[اهل بیت (علیهم‌السلام)' به '[[اهل بیت')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
| تاریخ درگذشت = 385ق.
| تاریخ درگذشت = 385ق.
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی|احمد بن علویه اصفهانی]] |[[شیخ کلینی]] |علی بن محمد بن یعقوب کسائی |احمد بن محمد بن سعیدبن عقده |محمد بن همام اسکافی }}
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی|احمد بن علویه اصفهانی]] |شیخ کلینی |علی بن محمد بن یعقوب کسائی |احمد بن محمد بن سعیدبن عقده |محمد بن همام اسکافی }}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |[[شیخ مفید]] |ابن غضائری |ابوطالب بن عزور |احمدبن عبدون }}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | شیخ مفید |ابن غضائری |ابوطالب بن عزور |احمدبن عبدون }}
| دین = [[اسلام]]
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
خط ۱۸: خط ۱۸:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری'''، [[فقیه]] و محدث امامی در نیمه دوم قرن چهارم هجری. وی از دودمان [[آل ابی‏‌رافع]] است‌که در ترویج فرهنگ [[شیعه]] نقش اساسی داشتند. مؤسس این سلسله [[ابورافع]] است که غلام آزاد شده [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)]] و از یاران نزدیک [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام)]] و [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن (علیه‌السلام)]] بود.
'''احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری'''، [[فقیه]] و محدث امامی در نیمه دوم قرن چهارم هجری.


== معرفی اجمالی ==
== معرفی اجمالی ==
احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری، ابوعبدالله. فقیه و محدث امامی در نیمه دوم سده چهارم هجری. ولادت و وفات او روشن نیست. کهن‏‌ترین استاد او «حسن بن محمد بن جمهور عمی»(م. ح310ق) است که ظاهراً تا رأس قرن چهارم یا اندکی بعد از آن حیات داشته است، بنابراین وی در آن زمان از رشد کافی برخوردار و توانایی نقل [[حدیث]] را داشته است، از این رو ولادت او می‏‌بایست در اواخر قرن سوم روی داده باشد. درباره تاریخ وفات او تنها می‌‏دانیم که وی از اساتید «ابن غضائری»(م411ق) و «[[شیخ مفید]]»(م413ق) بوده است، بنابراین مرگ او تقریباً در اواخر قرن چهارم و احتمالاً در [[بغداد]] اتفاق افتاده است. هم‌چنین به گواه این‌که معاصر او [[تلعكبری|تلعکبری]](م385ق) احتراماً از او نقل [[حدیث]] می‏‌کرده، در می‌‏یابیم که وی از نظر سنی کمی بزرگ‏تر از تلعکبری بوده و پیش از او وفات یافته است.  
احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری، ابوعبدالله. فقیه و محدث امامی در نیمه دوم سده چهارم هجری. ولادت و وفات او روشن نیست. کهن‏‌ترین استاد او «حسن بن محمد بن جمهور عمی» (م. ح310ق) است که ظاهراً تا رأس قرن چهارم یا اندکی بعد از آن حیات داشته است، بنابراین وی در آن زمان از رشد کافی برخوردار و توانایی نقل [[حدیث]] را داشته است، از این رو ولادت او می‏‌بایست در اواخر قرن سوم روی داده باشد. درباره تاریخ وفات او تنها می‌‏دانیم که وی از اساتید «ابن غضائری» (م411ق) و «[[محمد بن محمد بن نعمان|شیخ مفید]]» (م413ق) بوده است، بنابراین مرگ او تقریباً در اواخر قرن چهارم و احتمالاً در [[بغداد]] اتفاق افتاده است. همچنین به گواه این‌که معاصر او [[تلعكبری|تلعکبری]] (م385ق) احتراماً از او نقل [[حدیث]] می‏‌کرده، در می‌‏یابیم که وی از نظر سنی کمی بزرگ‏تر از تلعکبری بوده و پیش از او وفات یافته است.  


وی از دودمان «آل ابی‏‌رافع» است که در ترویج فرهنگ [[مذهب شیعه|شیعه]] نقش اساسی داشتند. مؤسس این سلسله «ابورافع» است که غلام آزاد شده رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و از یاران نزدیک علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) و امام حسن (علیه‌السلام) بود. نسب او به [[عبید الله بن عازب]] برادر [[براء بن عازب انصاری صیمری]] می‏رسد. عبیدالله کاتب [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)]] و نخستین تدوین‏‌گر نام یاران علی (علیه‌السلام) بود و در جنگ‏‌های بسیاری نیز با آن امام مشارکت داشت. وی اصالتاً اهل [[كوفه|کوفه]] بود اما در [[بغداد]] سکونت دائم داشت و در همان‌جا پرورش یافت. تحصیلات خود را در بغداد گذراند و در [[فقه]] و حدیث تبحر یافت. وی فردی با دیانت، راست‌گو و دارای اعتقاد سالمی بود. وی هم‌چنین نزد «ابوطالب محمد بن احمد بن اسحاق» و «احمد بن محمد بن زیاد» حدیث شنیده است. از معاصران او در بغداد «هارون بن موسی تلعکبری»(م385ق) و [[ابوالمفضل شیبانی]](م387ق) هستند.
وی از دودمان «آل ابی‏‌رافع» است که در ترویج فرهنگ [[مذهب شیعه|شیعه]] نقش اساسی داشتند. مؤسس این سلسله «ابورافع» است که غلام آزاد شده رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و از یاران نزدیک علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) و امام حسن (علیه‌السلام) بود. نسب او به [[عبید الله بن عازب]] برادر [[براء بن عازب انصاری صیمری]] می‏‌رسد. عبیدالله کاتب [[علی بن ابی‌طالب|امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)]] و نخستین تدوین‏‌گر نام یاران علی (علیه‌السلام) بود و در جنگ‏‌های بسیاری نیز با آن امام مشارکت داشت. وی اصالتاً اهل [[کوفه]] بود اما در [[بغداد]] سکونت دائم داشت و در همانجا پرورش یافت. تحصیلات خود را در بغداد گذراند و در [[فقه]] و حدیث تبحر یافت. وی فردی با دیانت، راست‌گو و دارای اعتقاد سالمی بود. وی هم‌چنین نزد «ابوطالب محمد بن احمد بن اسحاق» و «احمد بن محمد بن زیاد» حدیث شنیده است. از معاصران او در بغداد «هارون بن موسی تلعکبری» (م385ق) و [[ابوالمفضل شیبانی]] (م387ق) هستند.


== استادان ==
== استادان ==
از اساتید معروف وی [[احمد بن علویه اصفهانی]](م320ق)، [[شیخ کلینی|محمدبن یعقوب كلینی]](م329ق)، [[علی بن محمد بن یعقوب كسائی|علی بن محمد بن یعقوب کسائی]]، [[احمد بن محمد بن سعیدبن عقده]](م333ق) و [[محمد بن همام اسکافی]](م336ق) هستند.
از اساتید معروف وی [[احمد بن علویه اصفهانی]] (م320ق)، [[شیخ کلینی|محمدبن یعقوب کلینی]] (م329ق)، [[علی بن محمد بن یعقوب كسائی|علی بن محمد بن یعقوب کسائی]]، [[احمد بن محمد بن سعیدبن عقده]] (م333ق) و [[محمد بن همام اسکافی]] (م336ق) هستند.


== شاگردان ==
== شاگردان ==
پس از آن در بغداد شاگردان چندی تربیت کرد که معروف‏‌ترین آنها [[شیخ مفید]]، ابن غضائری، ابوطالب بن عزور و احمدبن عبدون هستند.
پس از آن در بغداد شاگردان چندی تربیت کرد که معروف‏‌ترین آنها [[محمد بن محمد بن نعمان|شیخ مفید]]، ابن غضائری، ابوطالب بن عزور و احمدبن عبدون هستند.


== آثار ==
== آثار ==
Writers، confirmed، مدیران
۸۷٬۷۸۰

ویرایش