احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری'''، [[فقیه]]، [[محدث]]، مورخ و [[کلام|متکلم]] [[شیعی]] که دارای تألیفات مفید و سودمندی است. از شاگردان ویژه [[عبدالعزیز جلودی]] می‌باشد. از اساتید او غیر از جلودی، «محمدبن زکریا غلابی» و «محمدبن حسن عطار» هستند. وی نزد برخی از اساتید [[اهل سنت و جماعت|سنی]] نیز شاگردی کرده است. التاریخ الکبیر و الصغیر، مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، محن الانبیاء و الاوصیاء و الاولیاء از تالیفات او می‌باشد.

احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری، [[فقیه]]، [[محدّث|محدث]]، مورخ و متکلم شیعی که دارای تألیفات نیکو بوده است. ولادت و وفات او در دست نیست. وی از شاگردان ویژه «عبدالعزیز جلودی» بود. همچنین «ابوطالب انباری» از او روایات بسیار دارد، بنابراین وفات او بین سال‏‌های 332 تا 356 بوده است. [[زركلی|زرکلی]] در الاعلام به نقل از [[ابن ندیم|ابن‌‏ندیم]] (فن پنجم از مقاله پنجم) سال وفات او را بعد از350هجری تعیین کرده است. نسب او به «مره بن مالک» معروف به «عم» از قبیله بنی‏‌تمیم می‏‌رسد و نسبت «عمی» نیز از همین‏ روی به او داده شده است. بسیاری از طائفه بنی‏‌تمیم از این قبیله جدا شدند و در ناحیه اهواز مسکن گزیدند. از این‏‌ رو درباره آنها گفته شده: «سیروا بنی العم فالاهواز منزلکم، و بحر جود فما تعرفکم العرب»(فرستاده شدند بنی تمیم پس اهواز منزل شما شد، دریایی از سخاوت که مردم عرب نشناختند شما را). وی نیز مانند پدر و عمویش اهل [[بصره]] بود اما ساکن اهواز شد.  

جد او «معلی بن اسد» از دوستان نزدیک «صاحب زنج» در بصره بود. وی در بصره پرورش یافت و در آنجا نزد «عبدالعزیز جلودی بصری» همه کتاب‌‏هایش را فرا گرفت و در نوشتن کتاب‌ها و روایاتش سهم بسزایی داشته است، از این‌‏رو [[نجاشی]] وی را از «مستملیان» این استادش معرفی کرده است. (یعنی جلودی املاء می‏‌کرد و او می‏‌نوشت). پس از آن به اهواز آمد و به نشر احادیث [[اهل بیت|اهل‏‌بیت (علیه‌السلام)]] و مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پرداخت. از هم‏ عصران او [[جعفربن قولویه]] و [[ابوعلی صولی بصری]] هستند که مشترکاً نزد جلودی بصری شاگردی کرده‌‏اند. وی هم‌چنین [[روایات]] بسیاری از [[اهل سنت و جماعت|اهل‏‌سنت]] و اخباری‏‌ها دارد و این، نشان می‏‌دهد که وی نزد برخی از اساتید [[اهل سنت و جماعت|سنی]] نیز شاگردی کرده است. [[هارون بن موسی تلعكبری|هارون بن موسی تلعکبری]] روایات او را گزارش کرده، اما با خود او ملاقات نداشته است.

اساتید او [[عبدالعزیز جلودی]]، [[محمدبن زكریا غلابی|محمدبن زکریا غلابی]] و [[محمدبن حسن عطار]] هستند.

شاگردان زیادی که او تربیت کرد می‌‏توان ابوطالب انباری، محمدبن وهبان دبیلی، احمدبن محمدبن رمیح فسوی و حسین بن حصین عمی را نام برد.

تألیفات او [[التاریخ الكبیر و الصغیر (کتاب)|التاریخ الکبیر و الصغیر]]، مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، «محن الانبیاء و الاوصیاء و الاولیاء»، «اخبار صاحب الزنج»، «کتاب الفرق»، «عجائب العالم»، «اخبار السید الحمیری»، «شعر السید الحمیری»، و «مثالب القبائل» هستند. این کتابها را «عبیدالله غضائری» به نجاشی گزارش کرده است.

# الاعلام، زرکلی، ج1ص85؛