confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴
ویرایش
عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی: تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفی اجمالی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی، دانشمند، ادیب، مورخ، [[محدّث|محدث]] و صاحب کتاب «السقیفه». وی در اواسط قرن سوم حدود 245 [[هجری]] در [[بصره]] چشم به جهان گشود زیرا بعضی از اساتید او در 262هجری وفات یافتهاند. بنابراین وی در این هنگام حداقل به سن جوانی رسیده بود. وفات او به گفته معاصرش [[ابوبكر صولی شطرنجی|ابوبکر صولی شطرنجی]] (م335ق) در 323هجری در زادگاهش بصره اتفاق افتاده است. وی دوران کودکی و جوانی را در [[بصره]] سپری کرد و پس از آن به [[بغداد]] آمد و نزد اساتید آن‌جا شاگردی نمود و در علوم حدیث و تاریخ تبحر یافت. وی هم‌چنین سفری به [[سامرا|سامراء]] داشته و نزد استاد خود [[احمد بن اسحاق بن صالح]] (م281ق) که در این شهر اقامت دائم داشت و در همین شهر درگذشته است، احادیثی فراگرفته است. اساتید او عمدتاً از [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] هستند و از استادان شیعی او تنها میتوان به «محمد بن زکریا بن دینار غلابی جوهری» اشاره نمود. از استادان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] او «[[ابوزید عمر بن شبه]]» (م262ق)، «ابویوسف یعقوب بن شیبه» (م262ق)، «احمد بن منصور رمادی» (م265ق) و «احمد بن اسحاق بن صالح» (م281ق) هستند. | احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری بغدادی، دانشمند، ادیب، مورخ، [[محدّث|محدث]] و صاحب کتاب «السقیفه». وی در اواسط قرن سوم حدود 245 [[سال قمری|هجری]] در [[بصره]] چشم به جهان گشود زیرا بعضی از اساتید او در 262هجری وفات یافتهاند. بنابراین وی در این هنگام حداقل به سن جوانی رسیده بود. وفات او به گفته معاصرش [[ابوبكر صولی شطرنجی|ابوبکر صولی شطرنجی]] (م335ق) در 323هجری در زادگاهش بصره اتفاق افتاده است. وی دوران کودکی و جوانی را در [[بصره]] سپری کرد و پس از آن به [[بغداد]] آمد و نزد اساتید آن‌جا شاگردی نمود و در علوم حدیث و تاریخ تبحر یافت. وی هم‌چنین سفری به [[سامرا|سامراء]] داشته و نزد استاد خود [[احمد بن اسحاق بن صالح]] (م281ق) که در این شهر اقامت دائم داشت و در همین شهر درگذشته است، احادیثی فراگرفته است. اساتید او عمدتاً از [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] هستند و از استادان شیعی او تنها میتوان به «محمد بن زکریا بن دینار غلابی جوهری» اشاره نمود. از استادان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] او «[[ابوزید عمر بن شبه]]» (م262ق)، «ابویوسف یعقوب بن شیبه» (م262ق)، «احمد بن منصور رمادی» (م265ق) و «احمد بن اسحاق بن صالح» (م281ق) هستند. | ||
درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمیتوان گفت. از یک‌سو شیخ طوسی نام او را در فهرست خود یاد کرده و اشارهای به فساد اعتقاد او ننموده است. روشن است که بنای شیخ در این کتاب بر آن است که جز دانشمندان [[مذهب شیعه|شیعی]] را ذکر نکند؛ و از سوی دیگر [[ابن ابی الحدید]] به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است. از احادیث و اخباری که وی خود در کتاب «السقیفه» گزارش کرده نیز نمیتوان به حقیقت اعتقاد او پی برد هر چند وی در این و از سوی دیگر ابن ابی الحدید به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است. | درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمیتوان گفت. از یک‌سو شیخ طوسی نام او را در فهرست خود یاد کرده و اشارهای به فساد اعتقاد او ننموده است. روشن است که بنای شیخ در این کتاب بر آن است که جز دانشمندان [[مذهب شیعه|شیعی]] را ذکر نکند؛ و از سوی دیگر [[ابن ابی الحدید]] به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است. از احادیث و اخباری که وی خود در کتاب «السقیفه» گزارش کرده نیز نمیتوان به حقیقت اعتقاد او پی برد هر چند وی در این و از سوی دیگر ابن ابی الحدید به صراحت وی را از عالمان سنی برشمرده است. | ||
بسیاری از دانشمندان [[شیعه]]، سخن شیخ طوسی را بر گفته ابن ابی الحدید ترجیح داده و وی را امامی معرفی کردهاند و شاید به همین دلیل مورخان بزرگ اهلسنت مانند [[خطیب بغدادی]]، [[ابن حجر عسقلانی|ابن‌حجر عسقلانی]] و دیگران متعرض شرح حال او نشدهاند، چنان‌که برخی از اخبار او درباره فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|علی (علیه‌السلام)]] و تنقیص [[معاویه]] و نیز گزارش او درباره تخلف [[ابوبکر بن ابی قحافه|خلیفه اول]] از لشگر اسامه، میتواند گواه [[مذهب شیعه|تشیع]] او باشد. | بسیاری از دانشمندان [[مذهب شیعه|شیعه]]، سخن شیخ طوسی را بر گفته ابن ابی الحدید ترجیح داده و وی را امامی معرفی کردهاند و شاید به همین دلیل مورخان بزرگ اهلسنت مانند [[خطیب بغدادی]]، [[ابن حجر عسقلانی|ابن‌حجر عسقلانی]] و دیگران متعرض شرح حال او نشدهاند، چنان‌که برخی از اخبار او درباره فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|علی (علیه‌السلام)]] و تنقیص [[معاویه]] و نیز گزارش او درباره تخلف [[ابوبکر بن ابی قحافه|خلیفه اول]] از لشگر اسامه، میتواند گواه [[مذهب شیعه|تشیع]] او باشد. | ||
وی تألیفات بسیاری داشته که اکثر آن‌ها از بین رفته است. از کتابهای مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب «السقیفه و فدک» است که در آن داستان سقیفه و خطبه [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهراء (سلام الله علِیها)]] و ماجرای فدک گزارش شده است. اصل این کتاب تا قرن هفتم هجری موجود بوده است اما از آن پس [[ابن ابی الحدید |ابن ابی الحدید معتزلی]] (م655ق) در [[شرح نهج البلاغه (کتاب)|شرح نهج البلاغه]] و [[ابوالفتح اربلی]] (م693ق) در [[كشف الغمه (کتاب)|کشف الغمه]]، از روی نسخه عتیقه ای که در اختیار داشتند متن آن را در کتابهایشان درج نموده و به آیندگان انتقال دادهاند. | وی تألیفات بسیاری داشته که اکثر آن‌ها از بین رفته است. از کتابهای مهم و معروف او که اکنون در دست است کتاب «السقیفه و فدک» است که در آن داستان سقیفه و خطبه [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهراء (سلام الله علِیها)]] و ماجرای فدک گزارش شده است. اصل این کتاب تا قرن هفتم هجری موجود بوده است اما از آن پس [[ابن ابی الحدید |ابن ابی الحدید معتزلی]] (م655ق) در [[شرح نهج البلاغه (کتاب)|شرح نهج البلاغه]] و [[ابوالفتح اربلی]] (م693ق) در [[كشف الغمه (کتاب)|کشف الغمه]]، از روی نسخه عتیقه ای که در اختیار داشتند متن آن را در کتابهایشان درج نموده و به آیندگان انتقال دادهاند. | ||