حسین بن مالک بن جامع قمی حمیری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جعفر بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع قمی حِمیَری'''، یکی از [[محدّث|محدثین شیعه]] محسوب می‌شود.

جعفر بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع قمی حمیری، [[محدّث|محدث شیعی]]. در باره تاریخ تولد و وفات او گزارشی نرسیده است. برادرش «محمد» حدود 304هجری وفات یافت. همچنین از معاصران او محمد بن موسی بن متوکل و علی بن حسین بن بابویه هستند که مشترکاً نزد پدرش شاگردی نموده‏‌اند. بنابراین می‌‏توان وفات او را در دهه‌‏های نخست سده چهارم حدود 320 هجری تخمین زد. وی اصالتاً عرب یمنی و از قبیله «حمیر»(بر وزن منبر) است که در [[کوفه]] سکونت داشتند، اما نیاکان او همراه با ورود سلسله جلیل‏‌القدر [[اشعری]] به [[قم]]، به این شهر آمدند و در قم مسکن گزیدند. وی خود در قم پرورش یافت و احتمالاً در همین شهر زندگی را به سر آورده است. پدرش از چهره‌‏های برجسته قم و نماینده سفیر دوم [[محمدبن عثمان عمری]] بود که در سال297 هجری وارد کوفه شد و برای اهل آن‌جا نقل [[حدیث]] کرد و کتاب‌‏های زیادی تصنیف نمود. به گفته [[نجاشی]] وی برادرانی به نام‌‏های «حسین»، «احمد» و «محمد» داشته که هرکدام با [[حجت بن الحسن (مهدی)|امام عصر (عج)]] مکاتبه داشتند. خود او نیز در عصر [[غیبت صغری]] می‌‏زیسته و با [[حجت بن حسن (مهدی)|امام دوازدهم]] مکاتباتی انجام داده است. اکنون از مکاتبات او چیزی در منابع ذکر نشده، چنان‌که از احادیث او اثری در منابع به چشم نمی‏‌خورد. بنابراین شناسایی اساتید و شاگردان او با توجه به این‌که نام آنها در کتب رجالی نیز نیامده، ممکن نیست. وی ظاهراً دارای اثر تألیفی نبوده است.