۱٬۵۶۹
ویرایش
اتحادیه مراکز فرهنگی اسلامی (آلمان): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
فعالیت جنبش سلیمانجی در ترکیه، به دلیل تمایلات ضد لائیسیته خود، بر اساس قانون 1924 رسما ممنوع است. «سلیمانجی ها به لحاظ سیاسی، محافظه کار و اغلب طرفدار حزب عدالت (سلیمان دمیرل) و حزب مام میهن [[ییلماز و اوزال]] هستند، ولی برخی از پیروان آنها، گرایشهای سیاسی تندتری دارند. از زمان گشایش جو سیاسی در [[ترکیه]]، عده بیشتری از چهره های سیاسی شناخته شده، خود را طرفدار سلیمانجی ها معرفی می کنند. جمعیت VIKZ با عضویت خود در ZMD صفوفش را هم از ملی گروش و هم از دیانت جدا ساخت. | فعالیت جنبش سلیمانجی در ترکیه، به دلیل تمایلات ضد لائیسیته خود، بر اساس قانون 1924 رسما ممنوع است. «سلیمانجی ها به لحاظ سیاسی، محافظه کار و اغلب طرفدار حزب عدالت (سلیمان دمیرل) و حزب مام میهن [[ییلماز و اوزال]] هستند، ولی برخی از پیروان آنها، گرایشهای سیاسی تندتری دارند. از زمان گشایش جو سیاسی در [[ترکیه]]، عده بیشتری از چهره های سیاسی شناخته شده، خود را طرفدار سلیمانجی ها معرفی می کنند. جمعیت VIKZ با عضویت خود در ZMD صفوفش را هم از ملی گروش و هم از دیانت جدا ساخت. | ||
<br> | <br> | ||
=سلسله مراتب در اتحادیه= | |||
<br> | |||
اتحادیه مراکز فرهنگی اسلامی، با سلسله مراتب شدیدا سازماندهی شده، عضوی از جمعیتهای تابع مرکز فرهنگی اسلامی در کلن [[آلمان]] می باشند. دو ساختار اساسی را می توان در آنها تشخیص داد: حوزه داخلی که متشکل از اعضای جنبش سلیمانیه می باشد و حوزه خارجی که متشکل از اعضای جامعه مراکز فرهنگی اسلامی می باشد. در سال 1980، مراکز فرهنگی اسلامی به دلیل حمایت از بنیادگرایان و جهت گیریهای راست افراطی که در روزنامه های ترکی زبانشان داشتند، در حالی که در انتشارات آلمانی زبانشان اشتیاق آنها در همگرایی، همکاری با مقامات دولتی و به رسمیت شناختن قانون اساسی جمهوری فدرال مورد تاکید قرار می گرفت، بویژه از ناحیه اتحادیه های تجاری آلمان، (DGB) مورد اتهام واقع شدند. | |||
<br> | |||
تا پایان دهه 1980، بعضی از نویسندگان اشاره کرده اند که دیگر سازمانهای اسلامی، به خوبی پذیرفته اند که درسهای اسلامی که مراکز فرهنگی اسلامی در حوزه خارج از خود ارائه می دهند، از اعتبار خوبی برخوردارست و مفاهیم سیاسی، بویژه در داخل حوزه داخلی خودشان، ترویج می شود. در سال 1979، مراکز فرهنگی اسلامی در کلن، درخواست شناسایی خود به عنوان یک «هویت حقوق عمومی » نمودند که مورد موافقت قرار نگرفت. | |||