شیخ کلینی: تفاوت میان نسخه‌ها

عصر کلینی را باید عصر حدیث نامید. زیرا نهضتی که برای فراگیری و نوشتن احادیث آغاز شده بود سراسر [[جهان اسلام|ممالک اسلامی]] را فراگرفته بود و تشنگان علم حدیث از این شهر به آن شهر و از این محفل به آن محفل در جستجوی روایت‌گری بودند تا از او حدیثی فرا گیرند و بر اندوخته‌های خویش بیفزایند. تلاش اهل‌سنت در این عصر به قدری چشمگیر بود که می‌توان گفت اهل‌سنت هر چه دارد از این عصر دارد. در این عصر که زمانش به حدود تقریبی یک قرن می‌رسد، [[کتاب‌های شش‌گانه اهل‌سنت|صحاح سته]] (کتاب‌های شش گانه حدیثی اهل‌سنت) تدوین شد.

در این زمان در [[قم]] راویان و [[محدّث|محدثان]] در هر [[مسجد]] و حسینیه‌ای به نقل [[حدیث]] می‌پرداختند و بسیاری از اینان در شمار آخرین محدثانی بودند که بدون واسطه از زبان [[ائمه|ائمه (علیه‌السلام)]] حدیث شنیده بودند. وجود این فرزانگان موجب شد که عاشقان کلام اهل‌بیت (علیه‌السلام) به این شهر مهاجرت کنند و کلینی یکی از این افراد بود.

کلینی برای گرد‌آوری احادیث [[ائمه|امامان شیعه]] روستاها و شهرهای بی‌شماری را پشت سر نهاد و هر جا محدثی می‌یافت از او حدیث فرا می‌گرفت. [[کوفه]] یکی از شهرهایی بود که کلینی به آن قدم نهاد. در آن زمان کوفه یکی از مراکز بزرگ علمی بشمار می‌رفت و کمتر محدث و یا محققی بود که در سفرهای خود به آن شهر وارد نشده و از محضر عالمان آن جا استفاده‌ای نکرده باشد. کوفه در حقیقت جای تبادل نظر و نقطه آغاز در جهان اسلام بشمار می‌رفت که همه آزادانه در آن به تبلیغ مذهب خود می‌پرداختند. از این رو هر یک از نویسندگان و محدثان مذاهب گوناگون اسلامی مجلس درس و بحثی برای خود برپا داشته بودند و به نقل احادیث خویش می‌پرداختند.