طه حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

طه حسین در بیستم [[ربیع الاول]] سال ۱۳۰۷ هجری در مصر به دنیا آمد. پدرش کارمند شرکت دولتی قند و شکر بود، که سیزده فرزند داشت و طه حسین هفتمین فرزند خانواده‌‏اش بود.

 

طه حسین در دوران کودکی به چشم درد مبتلا شد، بر اثر بی‌‏توجهی و معالجه غلط، در سن شش سالگی چشمانش را از دست داد و نابینا شد، اما به هیچ وجه ناامید و مأیوس نشد و در روستای محل تولدش تحصیلات ابتدائی و [[قرآن]] را با جدیت و علاقمندی آموخت. سه سال در دانشگاه الازهر تحصیل کرد و آخرین درسی را که [[محمد عبده|شیخ محمد عبده]]، در زمستان سال ۱۹۰۵ می‏گفت، استماع کرد.

او زبان‌های فرانسه، یونانی و لاتینی را آموخت و حتی چندین کتاب را از فرانسه به زبان یونانی و عربی ترجمه کرد. دکتر طه حسین دارای رساله‏‌های علمی ممتاز در زمینه ‏های مختلف است. او در سمت‌های گوناگونی مانند استادی دانشگاه مصر، ریاست دانشکده ادبیات، ریاست دانشگاه اسکندریه و وزیر معارف مصر خدمت کرد و از جمله خدمات ارزنده او، در زمان وزارت معارف، رایگان نمودن تحصیلات ابتدائی و مقدماتی و فنی بود.

وی علاوه بر فعالیت‌های فوق با مجله‌ها، نشریات و انجمن‌های مختلف در [[دمشق]]، [[پاریس]]، [[تهران]]، [[آلمان]]، مادرید، بغداد و [[رم]]، همکاری و عضویت داشت و از دولت فرانسه نشان امتیاز و از دانشگاه‌های مادرید و کمبریج، درجه دکترای افتخاری دریافت کرد.  

از دکتر طه حسین، شصت و یک جلد کتاب ارزشمند، به جای مانده، که معروف‏‌ترین آنها کتاب ((الایام)) یعنی روزها، در دو جلد است. این کتاب به هشت زبان فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، ایتالیائی، اسپانیائی، روسی، فارسی و چینی ترجمه و منتشر گردیده است.  

دکتر طه حسین عقیده داشت: تحصیل علم همان اندازه برای مردم ضرورت دارد که آب و هوا ضروری است.