۲۲٬۰۶۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ویرایش}} | {{ویرایش}} | ||
'''اَلعُروَةُ الوُثْقیٰ''' کتابی فقهی به زبان عربی، نوشتۀ سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق)، فقیه شیعه که در صد سال اخیر، مبنای فقها و مراجع تقلید شیعه برای بیان فتواهایشان بوده و فقیهان شیعه، نظرات فقهی خود را در حاشیه این کتاب بیان کردهاند. این کتاب به عروه و عروة الوثقی نیز شهرت دارد. العروة الوثقی، مهمترین کتاب فقهی سید یزدی به شمار میآید و اهمیت آن در حوزههای علمیه تا حدی است که نویسنده کتاب، «صاحب عروه» خوانده میشود. عروة الوثقی، فتواهای سید محمدکاظم یزدی در بیشتر بخشهای فقه را دربرگرفته و ۳۲۶۰ مسئله فقهی دارد. مستمسک العروة الوثقی، اولین شرح استدلالی بر عروه، نوشته آیتالله سید محسن حکیم است. | '''اَلعُروَةُ الوُثْقیٰ''' کتابی فقهی به زبان عربی، نوشتۀ [[سید محمد کاظم طباطبایی یزدی، وحدت گرای استعمار ستیز (مقاله)|سید محمد کاظم طباطبائی یزدی]] (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق)، فقیه شیعه که در صد سال اخیر، مبنای فقها و مراجع تقلید شیعه برای بیان فتواهایشان بوده و فقیهان شیعه، نظرات فقهی خود را در حاشیه این کتاب بیان کردهاند. این کتاب به عروه و عروة الوثقی نیز شهرت دارد. العروة الوثقی، مهمترین کتاب فقهی سید یزدی به شمار میآید و اهمیت آن در حوزههای علمیه تا حدی است که نویسنده کتاب، «صاحب عروه» خوانده میشود. عروة الوثقی، فتواهای سید محمدکاظم یزدی در بیشتر بخشهای فقه را دربرگرفته و ۳۲۶۰ مسئله فقهی دارد. مستمسک العروة الوثقی، اولین شرح استدلالی بر عروه، نوشته آیتالله سید محسن حکیم است. | ||
== معرفی نویسنده == | == معرفی نویسنده == | ||
سید محمدکاظم طباطبایی | [[سید محمد کاظم طباطبایی یزدی، وحدت گرای استعمار ستیز (مقاله)|سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]]، معروف به صاحب عروه از فقهای نامدار شیعیان در ۲ قرن گذشته است. از مواردی که بیشتر مایه شهرت وی شدهاست یکی تسلطش بر مسائل فقهی و تألیف کتاب «عروة الوثقی» است که بسیار مورد توجه فقها تا عصر حاضر قرار گرفت و دیگری زعامت و رهبری شیعیان در دورهٰ مشروطه در ایران است. یزدی که میدید که دستی پنهان در کار است و مشروطیت را از مشروعیت و اسلامی بودن جدا میکند ، نسبت به جریان مشروطه در ابتدا ابراز نظر نمیکرد.سرانجام وی، به علت فشار عوامل برای گرفتن رأی موافق از او برای همراهی با مشروطه (مشروطه بدون مشروعه خواهی)، در آخر مخالفت خویش را با مشروطه اظهار کرد و به عنوان شخصیت طراز اول مشروطه مشروعه در نجف و در میان شیعیان نامدار شد. | ||