مبارکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال طوسی (کتاب)|رجال]] خود، وی را غلام اسماعیل بن عبداللّه بن عباس و از اصحاب [[جعفر بن محمد (صادق‌)]] نوشته است و می‌گوید: او از مردم [[کوفه]] بوده است<ref>طوسی محمد بن حسن، رجال‌الطوسی، ص 310.</ref>.

پس از آنکه اسماعیل فرزند بزرگ امام صادق از دنیا رفت، بیشتر پیروانش قائل به امامت محمد بن اسماعیل بن جعفر شدند. محمد بن اسماعیل که در زمان رحلت [[جعفر بن محمد (صادق‌)]] کمی بزرگ‌تر از [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام موسی کاظم (علیه‌السلام)]] بود، به همراهی مبارک، غلام اسماعیل بن جعفر و مربّی محمد بن اسماعیل، طرح امامت خویش را پایه‌ریزی کرده و ادعا کردند که به‌طور حتم امام صادق (علیه‌السلام) امامت را به وسیله نصّ بر اسماعیل متعین کرده و چون اسماعیل قبل از پدرش از دنیا رفته است، حق امامت برای فرزندش محمد محفوظ است و او امام بر حق شیعیان بعد از اسماعیل است؛ زیرا حق امامت بعد از امام حسن و امام حسین از برادر به برادر منتقل نمی‌شود و اینجا نیز حق امامت که برای اسماعیل بوده است، به برادرش امام موسی کاظم منتقل نمی‌شود؛ بلکه امامت وراثتی است و فقط در نسل اسماعیل ادامه می‌یابد. در نتیجه اکنون محمد بن اسماعیل امام بر حقّ است و هیچ یک از برادران اسماعیل حق امامت ندارند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 385.</ref>،<ref>اشعری قمی سعد بن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 81 و 83- 217.</ref>،<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، مصر، جلد اول سال 1950 میلادی، جلد دوم سال 1954 میلادی، ص 27.</ref>،<ref> بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 47.</ref>،<ref>مقریزی تقی الدین ابو العباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 351.</ref>.