احمد بن حسن بن سعید بن عثمان: تفاوت میان نسخه‌ها

وفات او پیش از 333هجری و احتمالاً در [[بغداد]] روی داد، زیرا از شاگردان او «ابن عقده کوفی» است که در 333هجری وفات یافته و در بغداد سکونت داشته است. ولادت او با توجه به این‌که وی در منابع، جزء سال‌خوردگان به‏ شمار نیامده است، می‌‏‍‌‌تواند حدود 250 [[سال قمری|هجری]] بوده باشد. وی در [[كوفه|کوفه]] پرورش یافت و احتمالاً زادگاه او نیز همان‌جا بوده است. از نسبت «قرشی» بر می‏‌آید که وی عربی اصیل و از تبار [[قریش|قریشیان]] [[مدینه]] بوده است. پدرش از عالمان [[حدیث]] است که از [[حصین بن مخارق سلولی]] روایاتی درباره فضیلت علی (علیه‌السلام) دارد. قرائن حاکی از آن است که وی بیشترین معلومات خود را نزد پدرش اخذ نموده است، زیرا علی‌رغم روایات و گزارشات فراوان او، هیچ‌گاه از غیر پدرش چیزی نقل نکرده است. وی پس از این‌که نزد پدرش بهره‌‏های فراوان برد، به بغداد آمد و شاگردان چندی تربیت نمود که در میان آنان، برخی از رجال [[اهل سنت و جماعت|اهل‏‌سنت]] نیز دیده می‌‏شوند. از شاگردان سنی او «عمر بن حسن بغدادی» است که در چند مورد از وی درباره فضیلت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نقل حدیث کرده است.  

وی در سلسله اسناد بعضی از احادیث، لقب «اهوازی» نیز دارد، از این‌‏رو ممکن است مدتی در اهواز ب‏سر می‌‏برده است. درباره اعتقاد او سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت اما به گواه این‌که سلسله احادیثی که وی از پدرش نقل می‌کند بعضاً به [[زید بن علی|زید بن (علی علیه‌السلام)]] متصل است و هم‌‍چنین با توجه به این‌که شاگردان او «ابن عقده کوفی» و [[ابوالفرج اصفهانی]] احتمالاً بر مذهب [[زیدیه]] پایبندی داشتند، چنین گمان می‌‏رود که او نیز [[زیدیه|شیعه زیدی]] بوده است. [[نجاشی]] نام او را در [[رجال]] خود، جزء نویسندگان شیعه ذکر نموده و ضمن این‌که کتاب «النوادر» (تازه‌‏های حدیث) را بدو منسوب دانست، احتمال داده است که این کتاب از جمله کتاب‏‌های پایه و در ردیف اصول چهارصدگانه شیعه بوده باشد.