سید عبدالله فاطمی‌نیا: تفاوت میان نسخه‌ها

| وبگاه =  

}}

سید'''عبدالله فاطمی‌نیا''' (زاده ۱۳۲۵ تبریز - درگذشته ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ تهران) روحانی، خطیب، استاد اخلاق، مورخ اسلامی و کتابشناس اهل ایران بود. وی در زمینه [[اخلاق]] و [[عرفان]]، [[حدیث]] و شعر عربی فعالیت می‌کرد و از مفسران معروف و زبردست [[صحیفه سجادیه (کتاب)|صحیفه سجادیه]] و [[نهج‌البلاغه]] به‌شمار می‌‌رود.

سید‌عبدالله فاطمی‌نیا در سال ۱۳۲۵ در تبریز چشم به جهان گشود. وی از کودکی تحت تربیت دینی و علمی پدر خود (میر اسماعیل)، که از جمله علمای اهل عرفان بود، قرار گرفت. سپس نزدیک به ۳۰ سال نزد حسن مصطفوی (از شاگردان [[سیدعلی قاضی طباطبایی]]) تحصیل کرد و تحت تعلیم و تربیت وی قرار داشت.

هم‌زمان با تزکیه و تربیت و طی مراحل سیر و سلوک، به فراگیری علوم دینی از مکتب [[اهل بیت]] علیهم‌السلام و تحصیلات حوزوی پرداخت و از محضر علما و بزرگان زمان خویش بهره‌مند گردید. اساتید بارز ایشان عبارتند از:

می توان گفت که ایشان با یک واسطه، از شاگردان حضرت آیت‌الله قاضی هستند چرا که تقریباً تمامی اساتیدشان از شاگردان سرّ حضرت آیت‌الله قاضی بودند.

او از کارشناسان علوم اسلامی بود که به تحقیق و پژوهش در این زمینه نیز اشتغال داشت.

در [[علم رجال]] و عرفان نظری دارای آگاهی گسترده‌بود و بر خلاف روش معمول مبنی بر تالیف و نشر آثار، بیشتر به خطابه در منابر عمومی اشتغال داشت. وی از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج‌البلاغه به‌شمار می‌رود و جلسات متعددی را در این موارد به سخنرانی پرداخته‌است.

آثاری که از او به جای مانده است، غالبا برگرفته از مجالس و سخنرانی‌های او می‌باشد. از جمله آثار او عبارتند از:

* همچنین از ایشان مقالاتی در نشریات مختلف به چاپ رسیده‌ است.

او در بامداد دوشنبه 1401/2/26 ه. ش مصادف با 14 شوال 1443 ه. ق پس از تحمل بیش از چهار سال بیماری در تهران درگذشت.