احمد بن عباس نجاشی صیرفی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن عباس نجاشی صیرفی، معروف به «ابن طیالسی». [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. وی تقریباً در اواخر سده سوم و احتمالاً در [[كوفه|کوفه]] به دنیا آمد و در نیمه دوم سده چهارم (پیش از 385ق) در [[بغداد]] وفات یافته است. نسب او به ابو سمال سمعان بن هبیره می‏‌رسد که خاندانی بزرگ در کوفه و از دیرباز معروف به [[تشیع]] بودند. وی در [[بغداد]] سکونت داشت و منزل او در محله «درب البقر» قرار داشت و چنان‌که مامقانی گفته، از لقب «صیرفی» بر می‌‏آید که به کار صرافی دراهم اشتغال داشته است. شهرت او به «ابن طیالسی» شاید از آن جهت است که «طیلسان» واژه‏ای عجمی و برگردانیده «تالشان» است و برای این‌که وی را در مقام تحقیر و سرزنش، از اصالت عربی دور سازند با این اسم از او یاد می‏‌کرده‌‏اند. این احتمال نیز وجود دارد که وی در تجارت نوعی پارچه به نام «طیلسان» دست داشته است که این احتمال با شغل صرافی او بیشتر تناسب دارد.  

فرزند او [[علی بن احمد بن عباس]] (م. ح415ق) از شاگردان شیخ صدوق بوده است و نوه او «احمد بن علی بن احمد بن عباس» معروف به [[نجاشی|ابوالعباس نجاشی]] از پیشوایان [[مذهب شیعه|امامیه]] و صاحب کتاب رجال است. وی در بغداد از جمله اساتیدی بود که دیگران برای استماع [[حدیث]] نزد او جلوس می‌‏نمودند. [[تلعكبری|تلعکبری]] در 335هجری از او [[حدیث]] شنیده و اجازه نقل احادیثش را از وی دریافت کرده است. این گزارش حاکی از آن است که وی در ایام میان‌‏سالی به این درجه از علم رسیده بود. چنان‌که اجازه تلعکبری از او نیز می‏‌تواند دلیل بر صحت اخبار و [[احادیث]] او بوده باشد. وی از جمله کسانی است که متن کامل دعاهای [[صحیفه سجادیه]] را روایت کرده است. در منابع رجالی گزارش دقیقی درباره اساتید و شاگردان او ذکر نشده است. به گفته مامقانی از شاگردان او جز تلعکبری، می‏‌توان «ابراهیم بن هاشم» را نام برد. هم‌چنین در همین منبع «هشام بن حکم» از استادان او معرفی شده است. نوه او [[نجاشی]] نیز به دلیل این‌که وی دارای اثر تألیفی نبوده است، شرح‏ حال او را در رجال خود نیاورده است.