۸۷٬۷۶۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[پیغمبر' به '[[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا) ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''محمدباقر سبزواری'''، مشهور به محقق سبزواری از حکما و مجتهدین بزرگ [[شیعه]] در قرن یازدهم هجری است. نام او در کتب فقهیه زیاد برده میشود و کتاب معروف او در [[فقه]]، یکی به نامه «ذخیره» و دیگری به نام | '''محمدباقر سبزواری'''، مشهور به محقق سبزواری از حکما و مجتهدین بزرگ [[شیعه]] در قرن یازدهم هجری است. نام او در کتب فقهیه زیاد برده میشود و کتاب معروف او در [[فقه]]، یکی به نامه «ذخیره» و دیگری به نام کفایه است و چون فیلسوف هم بوده است، بر الهیات شفای [[ابوعلی سینا]] حاشیه نوشته و درسال 1090 هجری درگذشته است. محقق سبزواری نزد [[شیخ بهایی|شیخ بهائی]] و [[محمد تقی مجلسی|مجلسی اول]] تحصیل کرده است. او در دوران [[صفویه]] در کمال احترام و اکرام میزیست و بر اقران و امثال مقدم بود. | ||
== ولادت و خاندان == | == ولادت و خاندان == | ||
«محمدباقر» فرزند محمد مؤمن خراسانی، در سال (۱۰۱۷ هـ. ق) در روستای «نامن» از توابع شهرستان | «محمدباقر» فرزند محمد مؤمن خراسانی، در سال (۱۰۱۷ هـ. ق) در روستای «نامن» از توابع شهرستان سبزوار پا به عرصه وجود نهاد. وی پس از رحلت پدرش، به [[اصفهان]] آمد و در آنجا مسکن گزید. | ||
فرزندان محقق سبزواری از بزرگان و عالمان جلیلالقدری بودهاند که عبارتند از: | فرزندان محقق سبزواری از بزرگان و عالمان جلیلالقدری بودهاند که عبارتند از: | ||
خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
=== منصب شیخ الاسلامى === | === منصب شیخ الاسلامى === | ||
محقق سبزوارى پس از این که از محضر علمایى همانند [[ | محقق سبزوارى پس از این که از محضر علمایى همانند [[محمد تقی مجلسی|مجلسى اول (ملا محمدتقى)]]، شیخ بهائى، [[میرزا عبدالله افندی|میرفندرسکى]]، [[ملا حسنعلى شوشترى]] و سایر علماء کسب فیض نمود، خود یکى از اعاظم بزرگ وقت شد و تدریس مدرسه ملا عبداللّه شوشترى را به وى تفویض کردند و چنانکه گفته شد، به منصب شیخ الاسلامى منصوب گردید<ref>مشاهیر و دانشمندان اسلام، ترجمه الکنى والالقاب، مترجم محمدجواد نجفى، چاپ اسلامیه، تهران، ص۱۹۲</ref>. | ||
اولاد و اعقاب محقق سبزوارى، پس از آنکه وى به مقام شیخ الاسلامى رسید، به خاندان شیخ الاسلام شهرت یافتند و ظاهرا نیز خود آنان هم این عنوان را مىپسندیدند و برخى از آنها با وجود این که منصب شیخ الاسلامى را نداشتند، باز به همین عنوان شهرت دارند. مانند: میرزا جعفر، فرزند محقق سبزوارى و دیگران و اما شکایت میرزا رحیم خوانسارى نسبت به منصب شیخ الاسلامى و قبول آن از طرف نادر نیز، جهت شکستن قدرت روحانیت شیعه بوده که امامت جمعه و شیخ الاسلامى، یعنى دو منصب با نفوذ در یک خاندان نباشد که قدرت مخالفت با دستگاه را داشته باشد. | اولاد و اعقاب محقق سبزوارى، پس از آنکه وى به مقام شیخ الاسلامى رسید، به خاندان شیخ الاسلام شهرت یافتند و ظاهرا نیز خود آنان هم این عنوان را مىپسندیدند و برخى از آنها با وجود این که منصب شیخ الاسلامى را نداشتند، باز به همین عنوان شهرت دارند. مانند: میرزا جعفر، فرزند محقق سبزوارى و دیگران و اما شکایت میرزا رحیم خوانسارى نسبت به منصب شیخ الاسلامى و قبول آن از طرف نادر نیز، جهت شکستن قدرت روحانیت شیعه بوده که امامت جمعه و شیخ الاسلامى، یعنى دو منصب با نفوذ در یک خاندان نباشد که قدرت مخالفت با دستگاه را داشته باشد. | ||
خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
دومین منصب محقق سبزوارى، امامت جمعه اصفهان مىباشد. امامت وضعى و منصب الهى است که شارع مقدس به حکم خداوند از صدر اسلام آن را مقدّر فرموده است. | دومین منصب محقق سبزوارى، امامت جمعه اصفهان مىباشد. امامت وضعى و منصب الهى است که شارع مقدس به حکم خداوند از صدر اسلام آن را مقدّر فرموده است. | ||
پیامبر اکرم (صلیالله علیه و آله) براى شهرها و نواحى، از طرف خود کسى را که شایستگى امامت داشت، معین مىفرمود که با مردم [[نماز جماعت]] به جاى آوردند و تفاوت نمىکرد در نمازهاى یومیه و [[نماز جمعه]] و عیدین. پس از رحلت آن حضرت، [[خلفا]] نیز همین سنت را پیروى کردند. این حالت در زمان خلفاء [[بنی امیه|بنىامیه]] و [[عباسیان|بنىعباس]] که سعى داشتند ظاهر [[اسلام]] را رعایت کنند نیز ادامه داشت. سلاطین [[عثمانی|عثمانى]] نیز، براى شهرها [[امام جماعت]] و مؤذن و خطیب معین مىکردند و جهت آنان حقوق و شهریه در نظر مىگرفتند. | |||
در مملکت ایران پس از روى کار آمدن سلاطین [[صفویه|صفوى]] و رسمیت یافتن مذهب شیعه، در زمان شاه طهماسب به دستور [[محقق کرکی|محقق کرکى]] که از قائلین به وجوب عینى نماز جمعه بود و خود آن را در [[نجف]] در مسجدى که امروز به نام «مسجد طریحى» نامیده مىشود، اقامه مىکرد. براى شهرها جهت اقامه نماز جمعه و رسیدگى به امور دینى مردم، کسانى را معین نمود که به نام امام جمعه معروف شد. این منصب یعنى امامت جمعه از این تاریخ از مناصب روحانى دولتى گردید. | در مملکت ایران پس از روى کار آمدن سلاطین [[صفویه|صفوى]] و رسمیت یافتن مذهب شیعه، در زمان شاه طهماسب به دستور [[محقق کرکی|محقق کرکى]] که از قائلین به وجوب عینى نماز جمعه بود و خود آن را در [[نجف]] در مسجدى که امروز به نام «مسجد طریحى» نامیده مىشود، اقامه مىکرد. براى شهرها جهت اقامه نماز جمعه و رسیدگى به امور دینى مردم، کسانى را معین نمود که به نام امام جمعه معروف شد. این منصب یعنى امامت جمعه از این تاریخ از مناصب روحانى دولتى گردید. |