مشعر: تفاوت میان نسخه‌ها

وقوف به مشعر الحرام (مزدلفه): به اتفاق فقیهان امامی<ref>لسرائر، ج۱، ص۵۸۹؛ تذکره الفقهاء، ج۸، ص۲۰۳٫</ref>، یکی از ارکان حج، وقوف در مشعر است<ref>الخلاف، ج۲، ص۳۴۲؛ جامع المقاصد، ج۳، ص۳۲۸؛ الروضه البهیه، ج۲، ص۲۷۷٫</ref>. از میان صحابیان و فقهای متقدم نیز کسانی چون [[ابن عباس]]، ابن زبیر، نخعی، شعبی و حسن بصری وقوف در مشعر را رکن می‌دانسته‌اند<ref>زاد المعاد ابن القیم، ج۲، ص۲۳۲؛ الحاوی الکبیر، ج۴، ص۱۷۷٫</ref>، با این همه، از فقهای [[اهل سنت|اهل‌سنت]] جز معدودی از [[شافعیه|شافعیان]]<ref>الحاوی الکبیر، ج۴، ص۱۷۷؛ فتح الباری، ج۳، ص۵۲۹٫</ref> و ابن ماجشون<ref>حاشیه الدسوقی علی الشرح الکبیر، ج۲، ص۲۱؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۱۲٫</ref> از [[مذهب مالکی|مالکیان]] کسی آن را رکن نشمرده است<ref>المغنی، ج۳، ص۴۴۱؛ الفقه الاسلامی و ادلته، ج۳، ص۵۵۴٫</ref>.  

برخی برای رکن بودن وقوف در مشعر به آیه ۱۹۸بقره/۲ که حاجیان را پس از برگشت از عرفات به ذکر الهی در مشعر الحرام فرا خوانده، تمسک کرده‌اند<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۱۱۱؛ تذکره الفقهاء، ج۸، ص۵۴۸؛ بدایه المجتهد، ج۱، ص۲۸۰٫</ref>؛ اما مستند اصلی فقهای امامی بر نظر خود، علاوه بر اجماع، احادیثی <ref>وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۴۵٫</ref> است که فقیهان این وقوف را به منزله از دست دادن حج قلمداد کرده‌اند. <ref>مدارک الاحکام، ج۷، ص۴۳۴؛ کشف اللثام، ج۶، ص۹۵؛ ریاض المسائل، ج۶، ص۳۷۵٫</ref>