عبیدالله المهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

| وبگاه =  

}}

==معرفی==

خبر به مکتفی‌بالله رسید. خلیفه در نامه‌ای به کارگزارانش در [[شام]] فرمان داد عبیدالله را دستگیر کنند. وقتی عبیدالله از این فرمان آگاه شد، به مصر و از آن‌جا به مغرب گریخت و از همه خطرهایی که برای دستگیری‌اش در کمین او بود، گذشت. در این‌راه، فرزندش محمد قائم بامر الله و یاران نزدیکش با او همراه بودند. در قیروان با ابوعبدالله شیعی دیدار کرد. ابوعبدالله در سال ۳۹۷ق بر قیروان دست یافته، واپسین فرمانروای [[اغلبیان]] را شکست داده بود. ابوعبدالله به مردم اعلام کرد که عبیدالله همان مهدی است. مردم نیز با او بیعت کردند. عبیدالله در شهر رقاده ساکن شد و والیانی از قبیله کتامه برگزید و به [[طرابلس]]، برقه و سیسیل فرستاد. بر تاهرت دست یافت و دوباره سعی کرد مصر را تصرف کند، ولی موفق نشد و لشکریان [[خلیفه]] عباسی مانع استیلای او بر مصر شدند. در سال ۳۰۳ق طرح بنای شهر «مهدیه» را ریخت و آن‌جا را مرکز حکومت خود قرار داد و در ۶۳ سالگی پس از ۲۴ سال حکومت درگذشت.

دیگر منکران می‌گویند: عبیدالله مهدی همان ابن میمون قدّاح است. جدّ قدّاح، زرتشتی دوگانه پرست بود؛ یکی خدای نور و دیگر خدای ظلمت. عبیدالله با همان دین پدر و پدربزرگش بزرگ شد و هدف نهایی ایشان، محو [[اسلام]] بود و عقیده به باطن از راه تاویل و توجیه، و عقیده به این که [[قرآن]] و سنّت نبوی، یک ظاهر دارد و یک باطن، و همین‌طور و در هر دو باطن است که اعتبار دارد نه ظاهر. آنان با این توجیهات می‌خواستند عقاید مجوسی و دیصانی را زنده کنند.

===علوی===

ابن اثیر به قصیده‌ای که [[سید رضی|شریف رضی]] سرود و در آن به صحّت نسب عبیدیان اعتراف می‌کند، استشهاد می‌کند؛ در صورتی که رضی قبلا مکتوبی که علیه ایشان فراهم شده بود، امضا کرد.

ابن اثیر می‌گوید: «پدر شریف رضی از پسرش خواسته بود که برای قادربالله عباسی عذر بیاورد، ولی او چنین نکرد.» ابن اثیر اضافه می‌کند: خودداری رضی از عذرآوردن، نشانه محکمی بر درستی نسب عبیدیان است.» ابن اثیر می‌گوید: «خود از عده‌ای از بزرگان علوی راجع به نسب عبیدالله مهدی سؤال کرده و هیچ‌یک شکی در صحت آن نداشته است. علاوه بر این، برخی از مورّخان و محدّثان متقدم همانند [[ابن ندیم]] و [[ابن خلکان]] رای قطعی نداده‌اند؛ گرچه بعضی‌شان بدون جزم و اظهار قطعی به یکی از دو نظر متمایل شده‌اند».