۸۷٬۷۷۵
ویرایش
وقف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←موقوف) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:وقف.png|بی‌قاب|چپ]] | [[پرونده:وقف.png|بی‌قاب|چپ]] | ||
'''وقف''' از سنت‌های زیبای [[اسلام|اسلامی]] و تجلی احسان و نیکوکاری در سیره [[ائمه | '''وقف''' از سنت‌های زیبای [[اسلام|اسلامی]] و تجلی احسان و نیکوکاری در سیره [[ائمه|ائمه اطهار (علیهم‌السلام)]] محسوب می‌شود و در منابع فقهی درباره فضیلت و [[ثواب]] آن بسیار یاد شده و در [[فقه]]، وقف را به معنای حبس کردن مال و جاری کردن منفعت یا ثمره آن، بدون دریافت عوض آمده است، بدین ترتیب که پس از وقف از نقل و انتقال مال یا از میان رفتن آن جلوگیری و منافع آن در مقصد مورد نظر هزینه می‌شود به همین علت آن را صدقه جاریه می‌نامند، چرا که منافع آن پیوسته باقی می‌ماند. صدقه یکی از بارزترین مصداق‌های تزکیه است و کامل‌ترین مصداق صدقه نیز وقف است. در وقف اصل مال [[انسان]] ثابت می‌ماند و فرع یعنی منافع آن نیز بادوام و ثباتِ آن اصل، جریان خواهد داشت و هیچ صدقه‌ای چون وقف چنین مزیتی جاودانه ندارد. | ||
وقف از اموری است که قبل از اسلام بین جوامع بشری و بین پیروان همه [[دین|ادیان]] متداول بوده است. بعد از ظهور اسلام این سنت توسط [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] و [[ائمه|امامان معصوم (علیهم‌السلام)]] تایید و تبلیغ شد و مردم را به این امر تشویق و ترغیب می‌کردند که در راستای آن موقوفات بسیاری بر جای مانده است. در [[قرآن|قرآن کریم]] کلمه وقف نیامده است، ولی عناوینی همچون [[صدقه]]، خیر، بر، [[انفاق]]، احسان در [[قرآن]] آمده است، هر یک از این عناوین بر وقف صدق می‌کند. | وقف از اموری است که قبل از اسلام بین جوامع بشری و بین پیروان همه [[دین|ادیان]] متداول بوده است. بعد از ظهور اسلام این سنت توسط [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] و [[ائمه|امامان معصوم (علیهم‌السلام)]] تایید و تبلیغ شد و مردم را به این امر تشویق و ترغیب می‌کردند که در راستای آن موقوفات بسیاری بر جای مانده است. در [[قرآن|قرآن کریم]] کلمه وقف نیامده است، ولی عناوینی همچون [[صدقه]]، خیر، بر، [[انفاق]]، احسان در [[قرآن]] آمده است، هر یک از این عناوین بر وقف صدق می‌کند. | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
* '''قبض دادن آن جایز''' | * '''قبض دادن آن جایز''' | ||
به قبض دادن آن [[جایز]] باشد؛ یعنی اگر چیزی را وقف کند که مالک آن نیست، نمی‌تواند | به قبض دادن آن [[جایز]] باشد؛ یعنی اگر چیزی را وقف کند که مالک آن نیست، نمی‌تواند آن را به ملک دیگران در آورد. پس وقف چنین مالی نیز صحیح نمی‌باشد<ref> محقق حلّی، جعفر بن حسن، شرائع الإسلام فی مسائل الحلال و الحرام، محقق و مصحح: بقال، عبدالحسین محمد علی، ج 2،ص 166 - 167، قم، مؤسسه اسماعیلیان، چاپ دوم، 1408ق</ref>. | ||
=== موقوف علیهم === | === موقوف علیهم === | ||