۲۰٬۸۷۶
ویرایش
(←منابع) |
(←پیشینه) |
||
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
[[پرونده:برائت در حج ابراهیمی.jpg|بیقاب|راست]] | [[پرونده:برائت در حج ابراهیمی.jpg|بیقاب|راست]] | ||
[[حضرت ابراهیم|ابراهیم خلیل الرحمن (علیهالسلام)]] نخستین پیامبرى بود که با صراحت مسألۀ برائت از شرک و مشرکین را اعلام کرد و از این رو [[قرآن]] مسلمانان را به تأسى از آن بزرگوار میخواند: '''{{متن قرآن|قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ...|سوره = ممتحنه|آیه = 4}}'''؛ و امت اسلام در اعلان برائت از مشرکان به آن اسوه تاریخ انبیا اقتدا کرده است ، لیکن با یک نگرش دقیق در قرآن کریم به روشنى | [[حضرت ابراهیم|ابراهیم خلیل الرحمن (علیهالسلام)]] نخستین پیامبرى بود که با صراحت مسألۀ برائت از شرک و مشرکین را اعلام کرد و از این رو [[قرآن]] مسلمانان را به تأسى از آن بزرگوار میخواند: '''{{متن قرآن|قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ...|سوره = ممتحنه|آیه = 4}}'''؛ و امت اسلام در اعلان برائت از مشرکان به آن اسوه تاریخ انبیا اقتدا کرده است ، لیکن با یک نگرش دقیق در قرآن کریم به روشنى درمىیابیم که برائت از مشرکین یکى از دو رکن اصلى توحید است و همه انبیاى الهى موظف بودند در کنار دعوت مردم به پرستش خدا، آنها را به اجتناب از قدرت هاى طاغوتى و برائت از مطلق شرک و مشرک دعوت نمایند. | ||
مسألۀ برائت از مشرکین آیینی اسلامی است که از زمان ابلاغ آن در سال نهم هجری مورد توجه [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم (صلیالله علیه وآله)]] و [[ائمه |ائمه (علیهمالسلام)]] بوده است<ref>[https://hadith.net/post/42206/%D8%AA%D8%AD%D9%82%D9%8A%D9%82%D9%89-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D9%85-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A6%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%83%D8%A7%D9%86/ تحقیقی درباره مراسم برائت]، پایگاه اطلاعرسانی حدیث شیعه.</ref>. | |||
مسألۀ برائت از مشرکین آیینی اسلامی است که از زمان ابلاغ آن در سال نهم هجری مورد توجه [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم (صلیالله علیه وآله)]] و [[ائمه |ائمه (علیهمالسلام)]] بوده است<ref>[https://hadith.net/post/42206/%D8%AA%D8%AD%D9%82%D9%8A%D9%82%D9%89-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D9%85-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A6%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%83%D8%A7%D9%86/ تحقیقی درباره مراسم برائت]، پایگاه اطلاعرسانی حدیث شیعه.</ref>. پس از نقض عهد مشرکینی که پس از [[فتح مکه]] با پیامبر پیمان عدم تهاجم و دشمنی بسته بودند. آیات نخست (ده آیۀ اول)<ref>ابن کثیر، ''تفسیر'' ، ج ۲، ص ۲۸۷ ـ ۲۹۳.</ref> سورۀ برائت متکفل این اعلان بود. حضرت علی علیه السلام این آیات را به دستور [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم (صلیالله علیه وآله)]] در مراسح حج سال نهم هجرت ابلاغ کرد. آیات مزبور، علاوه بر برائت از مشرکانِ پیمانشکن، تمامی مشرکان، اعم از پیمان بستگان و غیر آنان، را شامل میشود؛ زیرا به نظر برخی از مفسران، آیۀ سوم سوره برائت، تکرار آیۀ اول نیست؛ آیه اول اعلام برائت و بیزاری از مشرکینِ پیمانشکن، و خطاب آیۀ سوم بهصورت اعلام برائت یا به تعبیر قرآن '''«اذان برائت»''' متوجه تمامی مردم است، نه خاص مشرکین، تا همه بدانند که خدا و رسول از مشرکین بیزارند و مردم خود را برای چنین امری، پس از سپری شدن ماههای حرام، آماده سازند. | |||
== برائت در قرآن == | == برائت در قرآن == | ||
خداوند متعال در [[قرآن]] میفرماید: '''{{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ|سوره = توبه|آیه = 3}}'''؛ واژۀ «برائت» در آیه به «بیزاری» تعبیر شده است و شاید این واژه به خاطر بُعد احساسی و عاطفی آن، برای بیان معنا و مفهوم اصل برائت رسا و کافی نباشد. برائت به معنای دوری جستن و کنارهگیری کردن و منزوی ساختنِ دشمن است و این در زمان صلح، به منظور بازداشتن دشمن از سوء استفاده از روابط صلحآمیز، بر ضد اسلام و امت اسلامی، به شیوهای مناسب و با مقتضای زمان، انجام میگیرد؛ بنابراین، تعبیر '''«برائت از مشرکین»''' برگرفته از [[قرآن|قرآن کریم]] است. | خداوند متعال در [[قرآن]] میفرماید: '''{{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ|سوره = توبه|آیه = 3}}'''؛ واژۀ «برائت» در آیه به «بیزاری» تعبیر شده است و شاید این واژه به خاطر بُعد احساسی و عاطفی آن، برای بیان معنا و مفهوم اصل برائت رسا و کافی نباشد. برائت به معنای دوری جستن و کنارهگیری کردن و منزوی ساختنِ دشمن است و این در زمان صلح، به منظور بازداشتن دشمن از سوء استفاده از روابط صلحآمیز، بر ضد اسلام و امت اسلامی، به شیوهای مناسب و با مقتضای زمان، انجام میگیرد؛ بنابراین، تعبیر '''«برائت از مشرکین»''' برگرفته از [[قرآن|قرآن کریم]] است. برائت [[پیامبران|انبیا]] از مشرکان و اعلان بیزاری آنها از «شرک» و «موضوع له شرک» در چند جای قرآن از جمله: «[[سوره انعام]]: ۱۹، ۷۸؛ [[سوره توبه]]: ۳، ۱۱۴؛ سوره هود: ۳۵، ۵۴؛ [[سوره یونس]]: ۴۱؛ سوره شعرا: ۲۱۶؛ سوره زحرف: ۲۶» بیان شده است. | ||
== برائت از دیدگاه امامین انقلاب == | == برائت از دیدگاه امامین انقلاب == |