ذی الحجه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ذی‎ الحجه''' نام یکی از ماه‌ها در تقویم [[سال قمری|قمری]] است. در [[اسلام]] آخرین ماه در ترتیب تقویم [[سال قمری|هجری قمری]] و از [[ماه‌های حرام]] و ماه‌های [[حج]] و از جمله ماه‎‌های گرانقدر و عظیم‌الشأنی است که [[خدا|خداوند]] متعال آن را با بزرگ‌ترین اعیاد [[مسلمان|مسلمانان]] از جمله [[روز عرفه]]، [[عید قربان]] و [[عید غدیر]] و [[ولایت]] [[علی بن ابی‌طالب|امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)]] زینت بخشیده است. برای دهه اول این ماه اعمالی ذکر شده است که از مهم‌ترین آنها به جا آوردن [[نماز]] دهه اول میان نماز مغرب و عشا و نیز خواندن [[دعا|ادعیه]] و تهلیل‌های ویژه است. [[احرام]] بستن برای [[حج تمتع]] تنها در این ماه جایز است و «ذی حجه» به معنی «صاحب حج» به این نکته اشاره دارد. [[حج|آیین حج]] از روز نهم شروع و معمولاً تا سیزدهم این ماه انجام می‌شود.  

این ماه در بیان [[حدیث|روایات]] فرصتی جهت تزکیه و پلکانی برای رشد است تا جایی که [[اهل ‎بیت|اهل‎بیت عصمت و طهارت (علیه‌السلام)]] احادیثی در فضیلت آن به ویژه 10 روز ابتدایی این ماه نقل فرموده‎اند؛ [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)]] در اهمیت 10 روز ابتدایی ذی‌الحجه فرمود «مَا مِنْ‏ أَیَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِیهَا أَحَبُّ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَیَّامِ الْعَشْرِ یَعْنِی عَشْرَ ذِی الْحِجَّة» یعنی اعمال صالحِ هیچ روزی به اندازه روزهای دهگانه یعنی 10 روز ابتدایی ذی‌الحجه نزد خداوند عز وجل محبوب‌تر نیست.» و در روایتی دیگر فرمود «مَا مِنْ أَیامٍ أَزکَی عِندَ الله تعالی وَ لاَ أعظَمَ أجراً مِن [فی‏] خَیرٍ مِنْ عَشْرَ اْلأضْحَی قِیلَ وَ لاَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللهِ، قَالَ وَ لاَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللهِ إلاَّ رَجُلٌ خَرَجَ بِمَالِهِ وَ بِنَفْسِهِ ثُمَّ لَمْ یرْجِعْ مِنْ ذَلِکَ بِشَی‏ءٍ؛ پاک‌ترین و پراجرترین روزها نزد خداوند، دهۀ اول ماه ذی حجه است. سؤال می‌شود آیا [[جهاد]] در راه خدا به پایۀ آن می‌رسد؟ می‌فرماید: خیر مگر اینکه شخصی به جان و مالش خارج شود و دیگر برنگردد.»

و هم چنین [[مستحب]] است در این روز [[نماز]] [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)]] خوانده شود به این نحو که چهار رکعت نماز که در هر رکعت یک بار «[[سوره حمد]]» و پنجاه بار«[[سوره توحید|قل هو اللّه احد]]» باشد بخواند و بعد از نماز تسبیح [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت زهرا (سلام الله علیها)]] را گفته سپس بگوید:سُبْحانَ اللَّهِ ذِی الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنِیفِ، سُبْحانَ ذِی الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظِیمِ، سُبْحانَ ذِی الْمُلْکِ الْفاخِرِ الْقَدِیمِ، سُبْحانَ مَنْ یَری أَثَرَ النَّمْلَةِ فِی الصَّفا، سُبْحانَ مَنْ یَری وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَواءِ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ هکَذا لا هکَذا غَیْرُهُ<ref>مصباح المتهجد، ص ۶۷۱.</ref>.

شب عید قربان یکی از چهار شبی می‌باشد که [[علی بن ابی‌طالب|امیر‌المؤمنین]] دوست داشتند خود را برای [[عبادت]] فارغ کنند از [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه‌السلام)]] نقل شده درباره امیرالمومنین می‌فرمودند: کان یعجبه ان یفرغ نفسه أربع لیال فی السنة، و هی أوّل لیلة من رجب، و لیلة النّصف من شعبان، و لیلة الفطر، و لیلة الأضحی.<ref> الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحدیثة)، ج‌۲، ص: ۱۸۹.</ref>.

{{متن قرآن |آیه مباهله در این روز نازل شد: فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبین‌ |سوره = آل‌عمران |آیه = ۶۱ }} و [[پیامبر گرامی|پیامبر گرامی اسلام]] با به همراه بردن [[علی بن ابی‌طالب|امیرالمومنین]] و [[فاطمه بنت محمد (زهرا)]] و [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین]] (علیهم‌السلام) به [[مباهله]] پرداخته که موجب عزت [[اسلام]] شد.