شورای نگهبان: تفاوت میان نسخه‌ها

پیشینۀ این نهاد را می‌توان در عصر مشروطه در نزاع و مجادله بسیار جدی میان مشروطه‌خواهان و مشروطه‌ مشروعه‌خواهان بر سر اسلامی بودن یا نبودن قانون اساسی جستجو کرد که پس از کشمکش‌های فراوان میان این دو گروه، با تلاش‌ [[فضل‌الله نوری]] مفادی، که مشهور به اصل طراز شد، در اصل دوم متمم قانون اساسی گنجانده شد. بر اساس این اصل، پنج تن از [[فقیهان]] باید قوانین مصوب مجلس را با موازین شرعی تطبیق دهند. این اصل به جز مدت محدودی در همان صدر مشروطه با حضور علمایی همچون [[سید حسن مدرس|سیدحسن مدرس]]، شکل اجرایی به خود نگرفت و در طول دوران ۱۷ ساله‌ی آخر سلسله‌ی [[قاجاریه|قاجار]] و ۵۳ ساله‌ی پهلوی به فراموشی سپرده شد. با طلوع خورشید [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] و به همّت بزرگانی، چون بهشتی در مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی به شکلی پیشرفته، جامع و کامل‌تر و در قالب نهادی مترقی به نام «شورای نگهبان» بدان جامه عمل پوشانده شد. [[امام خمینی (ره)|امام خمینی]] نیز در شامگاه سه‌شنبه ۳۰ بهمن ۱۳۵۸، طی حکمی که توسط سیداحمد خمینی اعلام گردید، فقهای شورای نگهبان قانون اساسی را منصوب کرد<ref>[https://www.shora-gc.ir/0001YK امنای ملّت و امّت؛ گذری بر تاریخچه شورای نگهبان، شورای نگهبان.]</ref>. و با انتخاب حقوقدان آن در ۲۶ تیر ۱۳۵۹ش، توسط نمایندگان مجلس، اولین جلسه این شورا تشکیل گردید.