confirmed
۵٬۸۳۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
وی سیدی فاضل، سلیم النفس، ملک خصال و آگاه به علوم معقول و منقول بود که بعد از فوت قاضی سلطان، صاحب منصب صدارت، در سال 1026 ق، از طرف عباس اول به این مقام منصوب شد و به سر و سامان دادن امور صدارت پرداخت و در زمان تصدی منصب صدرات در کمال دیانت، بی طمعی، حقانبت و پرهیزکاری رفتار کرد و پس از وفات شاه عباس اول، در زمان شاه صفی از صدارت عزل و پس از مدتی درگذشت. | وی سیدی فاضل، سلیم النفس، ملک خصال و آگاه به علوم معقول و منقول بود که بعد از فوت قاضی سلطان، صاحب منصب صدارت، در سال 1026 ق، از طرف عباس اول به این مقام منصوب شد و به سر و سامان دادن امور صدارت پرداخت و در زمان تصدی منصب صدرات در کمال دیانت، بی طمعی، حقانبت و پرهیزکاری رفتار کرد و پس از وفات شاه عباس اول، در زمان شاه صفی از صدارت عزل و پس از مدتی درگذشت. | ||
خاندان | خاندان | ||
نسب او به امام چهارم امام زين العابدين عليهالسلام مىرسد و اجداد او از علماء و حكام مازندران بودهاند. جد اعلاى او سيد مير بزرگ مرعشى مدتى از عمر شريفش را در مازندران حكومت مىكرده است. اولين كسى كه از اين خاندان به اصفهان رفت و در آنجا ساكن شد، مير نظام الدين على بن مير قوام الدين محمد است كه در أعيان الشيعة درباره او اينطور آمده است: كان من علماء الحديث و الفقه و الأصوليين( أعيان الشيعة ج 8 ص 308) | نسب او به امام چهارم امام زين العابدين عليهالسلام مىرسد و اجداد او از علماء و حكام مازندران بودهاند. جد اعلاى او سيد مير بزرگ مرعشى مدتى از عمر شريفش را در مازندران حكومت مىكرده است. اولين كسى كه از اين خاندان به اصفهان رفت و در آنجا ساكن شد، مير نظام الدين على بن مير قوام الدين محمد است كه در أعيان الشيعة درباره او اينطور آمده است: كان من علماء الحديث و الفقه و الأصوليين( أعيان الشيعة ج 8 ص 308) |