سلطان‌ العلماء: تفاوت میان نسخه‌ها

سلطان‌ العلماء (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۳

۱٬۳۷۷ بایت اضافه‌شده ، ۲۸ ژوئیه

بدون خلاصۀ ویرایش

Aabedini

confirmed

۵٬۸۳۵

ویرایش

@@ خط ۱۸: / خط ۱۸: @@
 | وبگاه =
 }}
-'''علاء‌الدین سید حسین بن رفیع الدین'''، معروف به سلطان العلماء از عالمان، دانشمندان و سادات بزرگ شیعه، که در سال 1001 ق، در شهر اصفهان، در خاندانی که نسبش از جانب پدر به امام سجاد (علیه السلام) و از جانب به سادات شهرستان می‌رسید، دیده به جهان گشود. نیاکان و اجداد وی از بزرگان مذهبی و سیاسی بودند که در مازندران و اصفهان صاحب منصب حکومت، صدارت و  وزارت شدند. سید حسین از محضر عالمانی همچون پدر بزرگوارش، سيد رفيع‌الدين محمد، ملا محمود زمانى، شيخ بهايى، سيد محمد بن على و ملا حسين يزدى ندوشتى تلمذ نمودند و شاگردان
+'''علاء‌الدین سید حسین بن رفیع الدین'''، معروف به سلطان العلماء از بزرگان مذهبی و سیاسی شیعه است که در سال 1001 ق، در شهر اصفهان، در خاندانی که نسبش از جانب پدر به امام سجاد (علیه السلام) و از جانب مادر به سادات شهرستان می‌رسید و در مازندران و اصفهان صاحب منصب حکومت، صدارت و  وزارت بودند، دیده به جهان گشود.  وی از محضر عالمانی همچون پدر بزرگوارش، سيد رفيع‌الدين محمد، ملا محمود زمانى، شيخ بهايى، سيد محمد بن على و ملا حسين يزدى ندوشتى تلمذ نمودند و شاگردان مانند  آقا حسين خوانسارى ،‏‎علامه مجلسى ، ميرزا عبد الرزاق كاشانى، ملا محمد سليم رازى و... تربیت نمودند. شهرت علمی سلطان العلماء موجب شد که در سال 1033 ق از طرف شاه عباش به وزارت منصوب شود و در همین سال نیز با دختر شاه ازدواج کرد و داماد شاه نیز بود. وی تا وفات شاه عباس اول در این منصب بود و سپس درز مان شاه صفی به دلیل کدورتی که بین او و شاه رخ داد از این مقام عزل و به قم تبعید شد که در مدت اقامت این شهر آثار گوناگونی از جمله حاشیه بر کتاب‌های مختلف حدیثی، فقهی، اصولی و تفسیری تألیف کرد وی دوباره توسط شاه به مقام وزارت دعوت شد و تا زمان وفاتش در عصر شاه عباس دوم در این منصوب بود. رسیدگی به امور علویون، علماء و فقیران، دایر کردن دفاتر اداره اوقاف، تأسیس مدارس علمیه و درمانگاه‌ها از فعالیت‌های دوره وزارت ایشان بود و سرانجام در سال 1064 ق، ‏در مازندران وفات نمود و بدن مطهر او به نجف اشرف انتقال و در حرم مطهر به خاك سپرده شد.
 ==زندگی‌نامه==
 علاء‌الدین سید حسین بن رفیع الدین، معروف به سلطان العلماء در سال 1001 ق، در شهر اصفهان متولد شد. بیشتر نیاکان و اجداد وی از بزرگان مذهبی و سیاسی در عصرهای مختلف، و در دوره متأخر به سادات خلیفه مشهور بودند. نسب او از جانب پدر با 29 واسطه به [[علی بن الحسین (زین العابدین)|امام سجاد (علیه‎‌السلام)]] می‌رسید و از جانب مادر از سادات شهرستان بود. اجداد سید حسین از علماء و ‏حكام مازندران بودند از جمله جد اعلاى او سيد مير بزرگ مرعشى مدتى از عمر شريفش را در ‏مازندران حكومت کردند و از خاندان  وی نخستین کسی که در اصفهان ساکن شده، مير نظام الدين على بن مير قوام الدين محمد است. جد ایشان، سيد شجاع الدين محمود بن سيد على، در علوم معقول و منقول تبحر داشت و اموال زیادی را وقف امور خیریه کرد. پدر او رفیع الدین "الحق"، و برادرش ميرزا قوام الدين بن ميرزا رفيع الدين محمد از بزرگان مذهبی سیاسی، که در زمان شاه عباس اول به صدارت منصوب شدند، به  فضل، کمال، سلامت نفس و خیر اندیشی معروف بود<ref>سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج 10، ص 108؛ ج 5، ص10؛ ج 8، ص 481.</ref>.