confirmed
۵٬۸۳۵
ویرایش
سلطان العلماء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''علاء‌الدین سید حسین بن رفیع الدین''' (م 1001 ق)، معروف به سلطان العلماء از سادات و بزرگان مذهبی و سیاسی شیعه در قرن یازدهم هجری قمری است. وی از محضر عالمانی همچون پدر بزرگوارش، سيد رفيع‌الدين محمد، ملا محمود زمانى، شيخ بهايى، سيد محمد بن على و ملا حسين يزدى ندوشتى تلمذ، و شاگردان مانند آقا حسين خوانسارى، علامه | '''علاء‌الدین سید حسین بن رفیع الدین''' (م 1001 ق)، معروف به سلطان العلماء از سادات و بزرگان مذهبی و سیاسی [[شیعه]] در قرن یازدهم [[هجری قمری]] است. وی از محضر عالمانی همچون پدر بزرگوارش، سيد رفيع‌الدين محمد، ملا محمود زمانى، شيخ بهايى، سيد محمد بن على و ملا حسين يزدى ندوشتى تلمذ، و شاگردان مانند آقا حسين خوانسارى، [[محمد باقر مجلسی|علامه مجلسى]]، ميرزا عبد الرزاق كاشانى، ملا محمد سليم رازى و... تربیت نمودند. شهرت علمی سلطان العلماء موجب شد که در سال 1033 ق از طرف [[شاه عباس صفوی|شاه عباس]] به وزارت منصوب شود و در همین سال نیز با دختر شاه ازدواج کرد و داماد شاه شد. وی تا وفات شاه عباس اول در این منصب بود و سپس در زمان شاه صفی به دلیل کدورتی که بین او و شاه رخ داد از این مقام عزل و به [[قم]] تبعید شد که در مدت اقامت در این شهر آثار گوناگونی را از جمله حاشیه بر کتاب‌های مختلف حدیثی، فقهی، اصولی و تفسیری تألیف کرد. سلطان العلماء، دوباره توسط شاه به مقام وزارت دعوت شد و تا زمان وفاتش در عصر شاه عباس دوم در این مقام وزارت بود. رسیدگی به امور علویون، علما و فقیران، دایر کردن دفاتر اداره اوقاف، تأسیس مدارس علمیه و درمانگاه‌ها از فعالیت‌های دوره وزارت ایشان بود. او سرانجام در سال 1064 ق، در مازندران وفات نمود و بدن مطهر او به [[نجف]] اشرف انتقال و در حرم مطهر به خاك سپرده شد. | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||