۸۷٬۷۶۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[ادیان الهی]] از جایگاهی ویژه نزد خداوند برای پرهیزکاران و بندگان صالح خدا خبر دادهاند و آن جایگاه را به گونهای که برای پیروانشان قابل درک باشد توصیف نمودهاند. | [[ادیان الهی]] از جایگاهی ویژه نزد خداوند برای پرهیزکاران و بندگان صالح خدا خبر دادهاند و آن جایگاه را به گونهای که برای پیروانشان قابل درک باشد توصیف نمودهاند. | ||
این جایگاه نیکو در اوستا به صورت <big>وَهشیته اَنهو</big> و در پهلوی به صورت <big>وَهشت</big> گفته میشود که جایگاه خوشی و سرزمین پندارهای پسندیده است. نیکوکاران در آنجا از برکات و طیّبات روحانی برخوردارند و با یاران و همنشینان سعادتمند روزگار میگذرانند. در کتاب [[اوستا]] به رستگاران وعده داده شده است که در پایان سومین شب پس از مرگشـان یکباره در میان انبوهی از گیاهان خوشبو چشم خواهند گشود و وزش نسـیم نوازشگری را بـر پوست تن خود احساس خواهند کرد که از جنوب، یعنی از سوی بهشت میوزد. باغ بهشت با یک نور ازلی به نام خورنه روشن است که همان روشنایی جاودانی ایزدی، پاینده | این جایگاه نیکو در اوستا به صورت <big>وَهشیته اَنهو</big> و در پهلوی به صورت <big>وَهشت</big> گفته میشود که جایگاه خوشی و سرزمین پندارهای پسندیده است. نیکوکاران در آنجا از برکات و طیّبات روحانی برخوردارند و با یاران و همنشینان سعادتمند روزگار میگذرانند. در کتاب [[اوستا]] به رستگاران وعده داده شده است که در پایان سومین شب پس از مرگشـان یکباره در میان انبوهی از گیاهان خوشبو چشم خواهند گشود و وزش نسـیم نوازشگری را بـر پوست تن خود احساس خواهند کرد که از جنوب، یعنی از سوی بهشت میوزد. باغ بهشت با یک نور ازلی به نام خورنه روشن است که همان روشنایی جاودانی ایزدی، پاینده فرّ پادشاهی و شکوفایی سرزمین است. | ||
در اسفار پنجگانه [[تورات]]، کتاب مقدس یهودیان، از بهشت و [[جهنم]] و [[معاد]] سخن چندانی به میان نیامده است. در سایر کتب عهد قدیم هم در مورد مرحله پس از مرگ تنها اشاراتی به عالم مـردگان مـیبـاشد. این بیاعتنایی حاصل تحریف کتاب مقدس و دنیاخواهی و گرایشهای مادی حاکمان و عالمان [[یهود]] است. با این همه میتوان در [[عهد عتیق]] اشاراتی به این موضوع یافت. در کتاب دانیال و اشعیاء نبی چنین آمده است: «تمام مردگان زنده خواهند شد، بعضی برای زنـدگی جـاودانی و برخـی بـرای شرمسـاری و خـواری جاودانی<ref>غلامحسین اعرابی, محمد معظمی گودرزی، بررسی تطبیقی معاد در کتب اوستا، عهدین، تلمود و قرآن کریم با تأکید بر اوصاف و ویژگیهای بهشت</ref>». | در اسفار پنجگانه [[تورات]]، کتاب مقدس یهودیان، از بهشت و [[جهنم]] و [[معاد]] سخن چندانی به میان نیامده است. در سایر کتب عهد قدیم هم در مورد مرحله پس از مرگ تنها اشاراتی به عالم مـردگان مـیبـاشد. این بیاعتنایی حاصل تحریف کتاب مقدس و دنیاخواهی و گرایشهای مادی حاکمان و عالمان [[یهود]] است. با این همه میتوان در [[عهد عتیق]] اشاراتی به این موضوع یافت. در کتاب دانیال و اشعیاء نبی چنین آمده است: «تمام مردگان زنده خواهند شد، بعضی برای زنـدگی جـاودانی و برخـی بـرای شرمسـاری و خـواری جاودانی<ref>غلامحسین اعرابی, محمد معظمی گودرزی، بررسی تطبیقی معاد در کتب اوستا، عهدین، تلمود و قرآن کریم با تأکید بر اوصاف و ویژگیهای بهشت</ref>». |