ابواسحاق اسفراینی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابو اسحاق رکن‌الدین ابراهیم بن محمد اسفراینی (337ـ418هـ. ق)از فقهای معروف [[شافعی]] و متکلمان مشهور [[اشعری]] است. <ref>وفيات الاعيان، ج1، ص 28.</ref>

سال تولد وی به درستی معلوم نیست، اما از گزارش برخی از منابع که عمر او را بیش از هشتاد سال بیان کرده است، می توان حدس زد که ابو اسحاق در حدود سال 337 هجری قمری در اسفراین به دنیا آمده است.<ref>ر. ک، العبر،(تاریخ ابن خلدون) ج2، ص 234</ref>

ابو اسحاق در زادگاه خود اسفراين از ابو جعفر محمد بن علي جوشقاني اسفرايني (م. 350 ه.ق) سماع و روايت حديث كرده است..<ref>انساب، تحقيق معلمي يماني، ج3، ص 140 ـ 409،</ref> <ref>ابن عساكر دمشقي، تبيين كذب المفتري، ص 244 ـ 243.</ref> او در جوانی به عراق رفت و در [[بغداد]] ساکن شد و در آن دیار از محضر بسیاری از محدثان، فقیهان و متکلمان آن زمان بهره گرفت. همچنین از ابوبكر اسماعيلي، ابوبكر محمد بن يزداد بن مسعود، ابو محمد عبدالخالق بن حسن سقطي، ابو احمد غطريض، محمد بن محمد بن ررمونه، ابوبكر شافعي و ابو محمد دعلج بن احمد سجزی و طبقات شان سماع حديث كرد و در مقطعی به تصنيف و افاده و تدريس مشغول شد تا اين كه از علمای متبحّر در علوم و جامع الشرايط امامت و پيشوايي در زبان عربي، فقه، كلام، معرفت قرآن و سنت نبوي گرديد و به درجه «اجتهاد» رسيد..<ref>کتاب السیاق، ص 151</ref> ابو اسحاق بعد از پایان ماموریت تحصیلی اش در عراق،  با کوله باری از علم و دانش به نیشابور بازگشت و در مدرسه ای بزرگ و بی نظیر که به دلیل حضور او تاسیس شد،  به تدریس و بیان حدیث مشغول شد. <ref>ابن صلاح، تقی‌الدین، مقدمه، به کوشش عائشه بنت الشاطی، قاهره، ۱۹۷۴م.</ref> <ref>ابن عساکر، علی بن حسن، تبیین کذب المفتری، دمشق، ۱۳۴۷ق.</ref>

ابو اسحاق به دلیل داشتن علم و دانش مورد تکریم مردم عراق و خراسان بود. عالمان رجال از ابو اسحاق تجليل فراوان كرده‌اند و او را ثقه دانسته‌اند. <ref>کتاب السياق، ص 152 ـ 151</ref> وی همچنین از فقها و مجتهدین متبحر در علوم بود که آرای فقهی و اصولی اش در منابع مختلف شافعی مورد اعتنای ویژه قرار گرفته است. <ref>تهذيب الاسماء و اللغات، ج1، ص 170 ـ 169</ref>، <ref>محمد بن احمد عبادي، طبقات الفقهاء الشافعيه، به كوشش گوستاويتستام، ليدن 1964 م، ص 104</ref> <ref>تاج الدين سبكي، طبقات الفقهاء الشافعيه، ج4، ص 260 ـ 259.</ref>

به نقل از حاکم نیشابوری، بیشتر بزرگان نیشابور، علم کلام و اصول را از ابو اسحاق اسفرايني آموخته‌اند.  

نظرات وی همراه با نظرات ابو بکر باقلانی و نیز ابن فورک، موجب استحکام مذهب اشعری شد..<ref>نووی، یحیی بن شرف، ج۱ ص۱۶۹-۱۷۰، تهذیب الاسماء و اللغات، قاهره، اداره الطباعه المنیریه. </ref> از قول صاحب بن عباد نقل شده است که به اصحاب و شاگردانش می گفت باقلانی دريايی است غرق‌ كننده، اسفراينی آتشی است سوزنده و ابن فورك شمشيری است بُرنده. <ref>طبقات الشافعيه الكبري، ج4، ص 262 ـ 261</ref>  

از مهم ترین عقاید اصولی وی، نسخ قرآن به وسیله سنت است.

این شخصیت در نیشابور از دنیا رفت و ابتدا در همان شهر و در مقبره حیره دفن شد، ولی پس از گذشت سه روز،  فرزندش پیکر او را به اسفراین منتقل کرد. <ref>فارسی، عبدالغافر بن اسماعیل، ج۱، ص۱۵۲، تاریخ نیشابور، انتخاب صریفینی، به کوشش محمد کاظم محمودی، قم، ۱۴۰۳ق.</ref>  

وی نزد استاتید مشهوری شاگردی کرده است. از جمله: ابوجعفر محمدبن علی جوسقانی، ابوبکر احمدبن ابراهیم اسماعیلی، ابوبکر محمدبن یزداد اسفراینی، ابواحمد محمد بن احمد غطریفی، ابومحمد دعلج بن احمد سجزی و ابوبکر محمد بن عبداللـه شافعی.<ref>فارسی، عبدالغافر بن اسماعیل، ج۱، ص۱۵۱، تاریخ نیشابور، انتخاب صریفینی، به کوشش محمد کاظم محمودی، قم، ۱۴۰۳ق</ref> <ref>سمعانی، عبدالکریم ابن محمد، ص۲۲۵-۲۹۶، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۲م.</ref> <ref>ذهبی، محمد بن احمد، ج۱۷، ص۳۵۳، سیر اعلام النبلاء، به کوشش شعیب ارنؤوط، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م