سوره انفال: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره انفال''' هشتمین سوره [[قرآن|قرآن مجید]] می‌‌باشد که از آیه اول این سوره گرفته شده است. بعضی موضوعات مطرح شده در این سوره عبارتند از: [[انفال]] و غنائم، صفات مؤمنان واقعی، داستان [[غزوه بدر|جنگ بدر]]، واقعه تاریخی شب [[هجرت]] [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلّی‌الله علیه وآله)]] از [[مکه]] به [[مدینه]]، حکم اسیران جنگی، احکام [[جهاد]]، حکم [[خمس]]، خرافات [[شرک|مشرکان]] و راه شناخت [[نفاق|منافقان]] و مبارزه با آنان. این سوره ۷۵ آیه دارد و در مدینه [[نزول قرآن|نازل]] شده است.

# بیان مسائل و قوانین اقتصادی اسلام در مورد اموال عمومی که پشتوانه [[بیت المال|بیت‌المال]] به شمار می‌ آید؛

و هم‌چنین قسمت قابل ملاحظه‌ای از احکام [[جهاد]] و وظائف [[مسلمان|مسلمانان]] در برابر حملات پی‌گیر دشمن، جریان پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) و داستان آن شب تاریخی [[هجرت]] ([[ليلةالمبيت|لیلةالمبیت‌]])، وضع [[شرک|مشرکان]] و خرافات آنها قبل از [[اسلام]]، چگونگی ضعف و ناتوانی مسلمانان در آغاز کار و سپس تقویت آنها در پرتو اسلام، حکم [[خمس]] و چگونگی تقسیم آن، لزوم آمادگی رزمی و سیاسی و اجتماعی برای جهاد در هر زمان و مکان، برتری نیروهای معنوی مسلمانان بر دشمن علی‌رغم کمبود ظاهری نفرات آنها، حکم اسیران جنگی و طرز رفتار با آنها، هجرت کنندگان و آنها که هجرت نکرده‌اند، مبارزه و درگیری با منافقان و راه شناخت آنها و بالآخره یک سلسله مسائل اخلاقی و اجتماعی سازنده دیگر<ref>تفسير نمونه، ج 7، ص 77.</ref>.

بهره‌مندی از [[شفاعت]] پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) و دوری از نفاق؛

[[ابی بن کعب|ابی‌بن‌کعب]]، از پیامبر نقل کرده است که: هر کس سوره انفال و برائت را قرائت کند، [[قیامت|روز قیامت]]، من [[شفاعت|شفیع]] و گواه او خواهم بود. او از نفاق بری است و به عدد هر منافقی در دنیا ده حسنه به او داده می‌شود و ده [[گناه]] از او برداشته می‌شود و ده درجه بر درجاتش افزوده می‌شود و عرش و حاملان آن در ایام زندگی برایش طلب رحمت می‌کنند.

[[محمد بن مسعود سمرقندی کوفی|عیاشی]] از [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه‌السّلام)]] روایت کرده است که: هر کس سوره انفال و برائت را در هر ماه بخواند، هرگز نفاق به قلبش وارد نمی‌شود و حقاً از [[شيعه|شیعه]] امیرالمؤمنین است و روز قیامت از خوان‌های [[بهشت]]، می‌خورد تا مردم از حساب تمام شوند.

[[محمدبن‌مسلم]] از [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر (علیه‌السّلام)]] نقل کرده است که: در سوره انفال قطع بینی‌هاست (زیرا مشتمل بر آیه خمس است)<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج 10، ص 154.</ref>.

سوره انفال یکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های [[سوره بقره|بقره]]، [[سوره آل عمران|آل عمران]]، [[سوره نساء|نساء]]، [[سوره مائده|مائدة]]، [[سوره انعام|انعام]]، [[سوره اعراف|اعراف]] و [[سوره انفال|أنفال]] به همراه [[سوره توبه|توبه]] را سبع طوال می‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را یونس می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول سعید بن جبیر می‌باشد)<ref>المحرر الوجيز فی تفسير الكتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.

روایت از رسول خدا (صلّی‌الله علیه وآله) نقل شده که فرمود: [[خدا|خداوند]] هفت سوره طوال را به جای [[تورات]] و سوره‌های مئین را به جای [[انجيل|انجیل]] و سوره‌های مثانی را به جای [[زبور]] به من داد و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.