۲۲٬۷۳۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==ادب نسبت به ساحت ائمه== | ==ادب نسبت به ساحت ائمه== | ||
«شیخ محمّد شریف رازی» در کتاب خود، پیرامون ادب حضرت عبدالعظیم نسبت به ساحت ائمه معصومین (علیهالسلام) چنین مینویسد: | «شیخ محمّد شریف رازی» در کتاب خود، پیرامون ادب حضرت عبدالعظیم نسبت به ساحت ائمه معصومین (علیهالسلام) چنین مینویسد: | ||
«رفتار و عادت کریمانه حضرت عبدالعظیم (علیهالسلام) این بود که هر وقت وارد مجلس حضرت [[محمد بن علی (جواد)|امام جواد(علیهالسلام)]] یا [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی(علیهالسلام)]] میشد، با کمال ادب و خضوع و غایت حیا و تواضع، در حالی که دستهای خود را از ردا بیرون آورده بود، با کمال ادب به محضر آن امامان سلام عرض میکرد و امام پس از جواب سلام، او را نزدیک خود میخواند و در کنار خویش مینشاند؛ به حدّی که زانوی مبارکش به زانوی مقدّس امام میچسبید و امام، کاملا از احوال او سؤال میکرد که این موجب حسرت و غبطه دیگران میشد.» | «رفتار و عادت کریمانه حضرت عبدالعظیم (علیهالسلام) این بود که هر وقت وارد مجلس حضرت [[محمد بن علی (جواد)|امام جواد (علیهالسلام)]] یا [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی (علیهالسلام)]] میشد، با کمال ادب و خضوع و غایت حیا و تواضع، در حالی که دستهای خود را از ردا بیرون آورده بود، با کمال ادب به محضر آن امامان سلام عرض میکرد و امام پس از جواب سلام، او را نزدیک خود میخواند و در کنار خویش مینشاند؛ به حدّی که زانوی مبارکش به زانوی مقدّس امام میچسبید و امام، کاملا از احوال او سؤال میکرد که این موجب حسرت و غبطه دیگران میشد.» | ||
[[محمد شریف رازی]] در ادامه مینویسد: | [[محمد شریف رازی]] در ادامه مینویسد: |