۶٬۷۰۰
ویرایش
جنبش جامعه صلح الجزایر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
ریاست جمهوری [[عبدالعزیز بوتفلیقه]] همچنین فضایی را بوجود آورد که در آن برخی پرونده‌های معطل از جمله مسائل اقتصادی، وضعیت مسکن، بیکاری و مفقودین به صورت جدی پیگیری می‌شد. | ریاست جمهوری [[عبدالعزیز بوتفلیقه]] همچنین فضایی را بوجود آورد که در آن برخی پرونده‌های معطل از جمله مسائل اقتصادی، وضعیت مسکن، بیکاری و مفقودین به صورت جدی پیگیری می‌شد. | ||
=== انتخابات پارلمانی الجزایر === | |||
در انتخابات پارلمان الجزایر در سال 2007 میلادی (سال 1385)، 24 حزب شرکت داشتند که نمایندگان 22 حزب موفق به راهیابی به پارلمان شدند.<br> | |||
'''جبهه آزادیبخش ملی''' با 136 نماینده، '''حزب تجمع دموکراتیک ملی''' با 61 کرسی و '''جنبش جامعه صلح''' با 52 کرسی اکثریت را در مجلس در دست دارند و دولت ائتلافی را تشکیل دادند.<br> | |||
آخرین تجربه انتخاباتی '''جنبش جامعه صلح''' به انتخابات میان دوره‌ای مجلس سنا در سال 2012 برمی‌گردد که نتوانست توفیق جدی به دست آورده و در واقع شکست سنگینی متحمل شد.<br> | |||
این حزب با مشارکت در ائتلاف «[[الجزایر سبز]]» که شامل سه حزب اسلامگرای «'''جنبش جامعه صلح'''»، «[[جنبش اصلاح ملی]]» و «[[جنبش النهضه]]» بود در انتخابات یاد شده شرکت کرد که ائتلافشان بیش از 50 کرسی از 390 کرسی ممکن را به خود اختصاص دهد.<br> | |||
به دنبال اعلام نتایج این انتخابات، «'''ابوجره سلطانی'''»، دبیر کل این جنبش، در کنفرانسی خبری گفت: نتایج این انتخابات غیرقابل قبول، غیرمنطقی و غیرمعقول است و صرفاً تلاشی از سوی حزب حاکم برای «'''تأخیر در بهار الجزایر'''» ارزیابی می‌شود.<ref>نسخه اینترنتی روزنامه نیویورک تایمز مورخ 12/25/2012: | |||
http://www.nytimes.com/2012/05/12/ world /Africa/Algerians-skeptical-of-election-results-favoring-party-in-power.html? r = 0</ref> | |||
== بزرگترین و موثرترین حزب اسلامی الجزایر == | |||
هر چند که «'''جنبش جامعه صلح الجزایر'''» در آخرین تجربه انتخاباتیش موفق نبود اما به واقع باید گفت که اکنون بزرگترین و مؤثرترین حزب اسلامگرای [[الجزایر]] است.<br> | |||
'''جنبش جامعه صلح الجزایر''' اکنون نیز به همراه دیگر احزاب اسلامگرا به ویژه ائتلاف «[[الجزایر سبز]]» در اندیشه تداوم اصلاحات و فشار به دولت برای برگزاری انتخابات آزاد در دور آینده هستند که بر طبق شواهد اسلامگرا از شانس بسیاری برای پیروزی در آن برخوردارند. | |||