استان کرمانشاه: تفاوت میان نسخه‌ها

ساكنان فلات ايران، از جمله منطقه كرمانشاهان در دوره ماقبل تاريخ معتقد بودند كه حيات آفريده يك ربه‏النوع است و منبع آن مؤنث است و نه مذكر. بسيارى از مجسمه‏هاى كوچك از ربه‏النوعى برهنه كه در مكانهاى ماقبل تاريخى ايران، از جمله استان كرمانشاهان به دست آمده است، نشان مى‏دهد كه انسان پيش از تاريخ كرمانشاهان داراى اين گونه معتقدات بوده است. پس از آن، در دوره عيلاميان، بت‏پرستى رواج يافته كه در پى كاوشهاى باستان شناسى، بتهايى از خدايان اين دوره كشف شده است.  

متون بابلى مربوط به قوم كاسى نشان مى‏دهد كه در سرزمين آنان از جمله كرمانشاهان، اختلاطى از آيين‏هاى مختلف وجود داشته كه در آن خدايانى از منشأ آسيايى در جنب خدايان بابلى، هند و اروپايى قرار داشته‏اند.  

روزگارى كه آيين مزدايى در برابر مهرپرستى قد علم كرد، بين پيروان دو آيين، اختلاف عقيده پيدا شد و بدين جهت مزدا پرستى نتوانست تا مدتى در همه نقاط ايران گسترش يابد. بنابر روايات ايرانى، چون چند سده قبل از ميلاد مسيح، پيامبرى در ايران ويج (يعنى وطن آرياييها) ظهور كرده بود كه او را «زراتوشترا» مى‏گفتند، لذا دين ملى ايرانيان پيش از اسلام متأثر از نام وى، «زرتشى» نام گرفت.