confirmed
۳۸٬۰۸۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
'''استان کرمان''' پهناورترین استان ایران و مرکز آن کلانشهر کرمان است. استان کرمان در جنوب شرقی ایران قرار گرفته و جمعیت آن در سال ۱۳۹۵ و بر اساس آمار مرکز آمار ایران برابر با ۳٬۱۶۴٬۷۱۸ تن بودهاست. کرمان با دربر گرفتن بیش از ۱۱ درصد از وسعت ایران با حدود ۱۸۳٬۲۸۵ کیلومتر مربع بزرگی دارد و پهناورترین استان ایران میباشد. این استان از نظر وسعت دومین استان کشور است از شمال به استان های یزد و خراسان جنوبی،از جنوب به استان هرمزگان ،از شرق به استان سیستان و بلوچستان و از غرب به استان فارس محدود می شود. | '''استان کرمان''' پهناورترین استان ایران و مرکز آن کلانشهر کرمان است. استان کرمان در جنوب شرقی ایران قرار گرفته و جمعیت آن در سال ۱۳۹۵ و بر اساس آمار مرکز آمار ایران برابر با ۳٬۱۶۴٬۷۱۸ تن بودهاست. کرمان با دربر گرفتن بیش از ۱۱ درصد از وسعت ایران با حدود ۱۸۳٬۲۸۵ کیلومتر مربع بزرگی دارد و پهناورترین استان ایران میباشد. این استان از نظر وسعت دومین استان کشور است از شمال به استان های یزد و خراسان جنوبی،از جنوب به استان هرمزگان ،از شرق به استان سیستان و بلوچستان و از غرب به استان فارس محدود می شود. | ||
== وجه تسمیه و پیشینه تاریخی == | |||
نام کرمان در دورههای قبل از اسلام، "بوتیا" و "کارامانیا" بوده است. برخی عقیده دارند که کرمان دگرگون شده کلمه «کریمان» است و عدهای نیز آن را مشتق از "کارمانیا" قدیم به معنی "جایگاه دلاوری و نبرد" ذکر میکنند. در حالی که تواریخ عرب و یهود، "کرمان" را فرزند هیتال یا هپتال از نبیرههای نوح میدانند، کتب فارسی از طهمورث به عنوان جد وی یاد میکنند. هرودوت از شش نژاد فارسی نام میبرد که یکی از آنها "گرمانیان" است. مرکز کرمان را در قدیم "گواشیر" و "بردشیر" میخواندند. "گواشیر" در اصل "کوره اردشیر"یعنی شهر اردشیر بوده که به تدریج "گواشیر" شده است. | |||
از لحاظ تاریخی سابقه سکونت و استقرار انسان در دیار کرمان به هزاره چهارم قبل از میلاد میرسد. این منطقه یکی از قدیمیترین نواحی ایران به شمار میرود. وجود هر فضای تاریخی در کرمان بیان گر بخشی از زوایا و ابعاد زندگی مردم و حکومتهای این مرز و بوم میباشد. تاسیس و تخریب، مرمت و انهدام، همه نشان گر حیات پر جنب و جوش این دیار ناشناخته است. کمی آثار تاریخی کرمان در مقایسه با شهرهایی، چون اصفهان و شیراز به دلیل آسیبی است که حوادث ناگوار تاریخ در این منطقه پدید آورده است. همین معدود آثار نیز نشانه توانایی، پایداری و کوششهای مردم این خطه از کشور است. | |||