۴۳۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
قرار داشتن خانه [[کعبه]]، [[مسجدالنبی(ص)]]، مزارهای [[حضرت محمد(ص)]]، [[اهل بیت(ع)]]، خلفا و [[صحابه]] در حجاز و پتانسیل بالای [[حج]] برای مانور سیاسی، باعث می‌شد حکومت‌ها به حجاز و بویژه [[حرمین]] توجه داشته باشند. به باور برخی، کارهای عمرانی بسیاری که در دوره‌های مختلف در مکه و مدینه و راه‌های حج انجام می‌گرفت برای بهبود وجهه دینی حکومت بود.<ref>[[دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۴۹۷.]]</ref> | قرار داشتن خانه [[کعبه]]، [[مسجدالنبی(ص)]]، مزارهای [[حضرت محمد(ص)]]، [[اهل بیت(ع)]]، خلفا و [[صحابه]] در حجاز و پتانسیل بالای [[حج]] برای مانور سیاسی، باعث می‌شد حکومت‌ها به حجاز و بویژه [[حرمین]] توجه داشته باشند. به باور برخی، کارهای عمرانی بسیاری که در دوره‌های مختلف در مکه و مدینه و راه‌های حج انجام می‌گرفت برای بهبود وجهه دینی حکومت بود.<ref>[[دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۴۹۷.]]</ref> | ||
<br> | <br> | ||
با روی کار آمدن [[فاطمیان]] [[مصر]] از نیمه دوم قرن چهارم و منازعاتِ مشروعیتیِ آن‌ها با [[عباسیان]]، رقابت بر سر سیادت بر حجاز و حرمین شدید شد. فاطمیان با بکار بردن لقب «شریف» برای [[جعفر بن محمد بن حسن]]، و پس از او برای فرزندش [[حسن بن جعفر]]، آن‌ها را به امارت مکه گماردند و همین کار را در مورد | با روی کار آمدن [[فاطمیان]] [[مصر]] از نیمه دوم قرن چهارم و منازعاتِ مشروعیتیِ آن‌ها با [[عباسیان]]، رقابت بر سر سیادت بر حجاز و حرمین شدید شد. فاطمیان با بکار بردن لقب «شریف» برای [[جعفر بن محمد بن حسن]]، و پس از او برای فرزندش [[حسن بن جعفر]]، آن‌ها را به امارت مکه گماردند و همین کار را در مورد حسینی‌های حاکم بر مکه نیز صورت دادند. حکومت اَشراف از سال ۳۵۸ تا ۱۳۴۳ق. بر حرمین جز در مواردی نادر ادامه داشت.<ref>[[تاریخ مکه، ص417.]]</ref> | ||
<br> | <br> | ||
[[صلاح‌الدین ایوبی]] پس از تسلط بر مصر و برانداختن فاطمیان، نفوذ خود را به حجاز و حرمین گسترش داد و اوضاع، کمی به سود عباسیان پیش رفت. در برخی از برهه‌ها حاکمان [[یمن]] نیز سودای سیادت بر حجاز را داشته و در همین راستا حملاتی به مکه تدارک می‌دیدند.<ref>[[اتحاف الوری، ج3، ص34؛ تاریخ مکه، ص231- 233؛ تنضید العقود، ج1، ص50.]]</ref> | [[صلاح‌الدین ایوبی]] پس از تسلط بر مصر و برانداختن فاطمیان، نفوذ خود را به حجاز و حرمین گسترش داد و اوضاع، کمی به سود عباسیان پیش رفت. در برخی از برهه‌ها حاکمان [[یمن]] نیز سودای سیادت بر حجاز را داشته و در همین راستا حملاتی به مکه تدارک می‌دیدند.<ref>[[اتحاف الوری، ج3، ص34؛ تاریخ مکه، ص231- 233؛ تنضید العقود، ج1، ص50.]]</ref> | ||