ترکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ترکیه''' یکی از بزرگ‌ترین [[کشورهای اسلامی]] با جریانات سیاسی، اجتماعی و مذهبی مهم است. کشور ترکیه در منطقه [[خاورمیانه]] و در شرق دریای مدیترانه واقع شده است. این کشور در تقاطع شبه جریزه بالکان و قفقاز قرار گرفته است. ترکیه، کشوری است که موقعیت جغرافیایی منحصر به فردی داشته و بخشی از آن در [[آسیا]] و بخشی دیگر در [[اروپا]] قرار دارداشته و کشوری اوراسیایی است که بخش بزرگ کشور یعنی آناتولی یا آسیای کوچک در شمال غرب آسیا و خاورمیانه واقع است و بخش کوچکی نیز به نام تراکیه در منطقهٔ [[بالکان]] (منطقه‌ای در جنوب شرق اروپا) قرار دارد.  

ترکیه از شمال به دریای سیاه، از شمال شرقی به گرجستان و ارمنستان، از شرق به آذربایجان و ایران، از جنوب شرقی به عراق و سوریه و از جنوب غربی و غرب به دریای مدیترانه و دریای اژه محدود می‌شود. پایتخت ترکیه آنکارا است.

ترکیه با قرار گرفتن در یکی از حسّاس‌ترین مناطق جهان، دارای موقعیّت جغرافیایی راهبردی و بسیار خوبی است و گذرگاه شمال غرب آسیا و اروپا به‌شمار می‌آید. این کشور در طول تاریخ خود به عنوان مانع و پل ارتباطی بین دو قاره عمل کرده است. و کشورهای بسیاری، به ویژه کشور ایران از خاک ترکیه برای ترانزیت کالا و انرژی استفاده می‌کنند. ترکیه از آب و هوای خوب و جلگه‌ای برخوردار است و مکان‌های جالب و دیدنی دارد به دلیل همین سالانه تعداد زیادی توریست به این کشور مسافرت می‌کنند. جمعیت کشور ترکیه حدود ۸۴ میلیون نفر (برآورد ۲۰۲۰) می‌باشد، [۱] که حدوداً ۷۵ تا ۸۵ درصد مردم سنی و ۱۵ تا ۲۵ درصد هم علوی هستند. حکومت ترکیه لائیک است ولی بسیاری از مردم به دین اسلام پایبند هستند و عید فطر و عید قربان در این کشور تعطیل رسمی است. همچنین ترکیب قومی در ترکیه حدود ۷۰٪-۷۵٪ درصد مردم ترک، ۱۸٪ درصد کرد و ۷٪-۱۲٪ را سایر باشندگان قومی ترکیه تشکیل می‌دهند. [۲] زبان رسمی ترکیه، ترکی (استانبولی) است که در گذشته با خط عربی (عثمانی) نوشته می‌شد و پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، و تشکیل جمهوری ترکیه توسط آتاتورک در سال ۱۹۲۳ با خط لاتین نوشته می‌شود. ترکیه با نام امپراتوری عثمانی در چند سدهٔ گذشته، بخش‌های بزرگی از خاورمیانه و جنوب شرقی اروپا را در دست داشته‌است.

بزرگ‌ترین شهرهای این کشور به ترتیب استانبول به عنوان بزرگ‌ترین شهر و بندر دریایی، آنکارا، ازمیر، بورسا، آدانا، غازی، عینتاب، آنتالیا، قونیه و قیصریه نام دارند؛ کشور ترکیه نیز مانند کشورهای غربی بوده و شهرهای بزرگ آن دارای ناحیه تجاری هستند. همچنین این شهرها پارک‌های ملی و شهری زیادی دارند.

بنا بر برآورد و سرشماری انجام گرفته در سال ۲۰۲۰، جمعیت این کشور حدود ۸۴ میلیون نفر می‌باشد؛ حدودا ۷۵ تا ۸۵ درصد مردم ترکیه سنی و ۱۵ تا ۲۵ درصد آنها نیز علوی هستند. حدود چهار صدم جمعیت ترکیه را [[مسیحیان]] و یهودیان تشکیل می‌دهند. این کشور حکومتی لائیک دارد؛ اما بسیاری از مردم آن مسلمان هستند. اکثر مردم ترکیه به یکی از اقوام ترک یا کرد تعلق دارند؛ می‌توان گفت که حدود ۷۰ تا ۷۵ درصد از مردم ترک، ۱۸ درصد کرد بوده و ۷ تا ۱۲ درصد آنها نیز به سایر اقوام تعلق دارند.

ترکی زبان رسمی و مادری ساکنان ترکیه است و یکی از قدیمی‌ترین زبان‌های دنیا به شمار می‌رود. بخشی از مردم کشورهای مشترک المنافع و برخی از نقاط جنوب شرقی اروپا و بعضی از مناطق خاورمیانه به این زبان صحبت می‌کنند. آذری (آذربایجان)، قفقازی و ترکمنی نیز شاخه‌هایی از زبان ترکی محسوب می‌شوند. زبان ترکی از گروه زبانی اورال - آلتانی است و به گروه‌های کوچکتر ذیل تقسیم می‌شود:

در الفبای لاتینی که از سال 1928 به بعد در ترکیه مورد استفاده قرار گرفته است. بیشتر حروف و صدای کم و ییش مانند معادل انگلیسی شان تلفظ می‌شوند.  

بر اساس ماده اول قانون اساسی ترکیه، نوع حکومت ترکیه "جمهوری" ترسیم شده است. همچنین طبق ماده 2، این کشور دارای یک نظام اجتماعی غیردینی و دموکراتیک برگرفته از ناسیونالیسم آتاتورک می‌باشد.  

پس از تغییر ۱۸ ماده از قانون اساسی ترکیه به موجب همه پرسی سال ۲۰۱۷ میلادی و همچنین به دنبال انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی ترکیه در ژوئن سال ۲۰۱۸ نظام حکومتی ترکیه پس از ۹۵ سال به طور رسمی از سیستم پارلمانی به سیستم ریاستی تغییر کرد و با حذف پست نخست‌وزیری، رئیس‌جمهوری منتخب به مدت ۵ سال رئیس دولت و مسئول کابینه خواهد بود.

ساختار سیاسی ترکیه بر اساس اصل تفکیک قوا متشکل از سه قوه: مجریه، مقننه و قضائیه است. قوه مجریه مرکب از از رئیس‌جمهور که با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شود و رئیس دولت است، و هیئت دولت که مرکب از نخست‌وزیر و وزیران است. طبق قانون اساسی ترکیه مسئولیت مهم اجرایی کشور بر دوش هیئت وزیران می‌باشد. نخست‌وزیر از بین نمایندگان مجلس برای مدت پنج سال انتخاب می‌شود. با توجه به وجود نظام حزبی در ساختار سیاسی ترکیه، رهبر حزبی که اکثریت کرسی مجلس را به دست بیاورد به عنوان نخست‌وزیر به رئیس‌جمهور معرفی می‌شود.

بر اساس ساختار سیاسی جدید ترکیه، قوۀ قانون‌گذاری ترکیه مجلس کبیر ملی است که ۶۰۰ نماینده دارد. نمایندگان برای دوره‌ای ۵ ‌ساله و از طریق رأی مستقیم مردم وارد مجلس می‌شوند و پایین‌ترین سن مجاز برای عضویت در پارلمان ۱۸ سال است.

در نظام سیاسی ترکیه، قوه قضائیه استقلال کاملی نسبت به قوه‌های مجریه و مقننه دارد. طبق ماده 138 قانون اساسی این کشور، قضات در انجام وظیفه مستقل بوده و بر اساس «وجدان» به قضاوت خواهند پرداخت. دادگاههای قانون اساسی- نظامی- شورای دیوان عالی- دیوان کشور شاکله اصلی ساختار قضایی ترکیه را تشکیل می‌دهند. رئیس‌جمهوری ۶ نفر از روسای عالی قوه قضاییه را انتخاب می‌کند. ۷ نفر را هم مجلس که تحت حاکمیت رئیس‌جمهوری است انتخاب می‌کنند و ۲ نفر را وزیر دادگستری، که منسوب رئیس‌جمهوری است، انتخاب می‌کند که جمعا ۱۵ نفر خواهند شد.

    

    

    

<ref>http://eslahe.com/11040 و https://www.iribnews.ir/fa/news</ref>

این حزب در ماه می 2008 میلادی تاسیس شد و صلاح‌الدین دمیرتاش به عنوان دبیر کل حزب صلح و دموکراسی انتخاب گردید. حزب صلح و دموکراسی در مقطع فعلی بزرگ‌ترین حزب قانونی مدافع حقوق میلیون‌ها کرد ترکیه شناخته می‌شود. و دارای نفوذ اجتماعی زیادی در مناطق کردنشین ترکیه است.  

این حزب به رهبری عبدالملک فرات نوه شیخ سعید مبارز مشهور کردستان ترکیه تاسیس شده است. رهبر آن کمال بورکای و دارای مشی سوسیالیستی است.

رهبر این زکریا یاپیجی اوغلو است. جریان اسلام‌گرای کردی این حزب را در سال 2012 میلادی تاسیس کرد. این حزب با تکیه بر مبانی اسلامی به دنبال آن است که نشان دهد مکاتب کمالیسم و آپوئیسم به نجات کردها منجر نخواهد شد. از چهره‌های شناخته شده این حزب، حسین یلماز، ‌وکیل مدافع اعضای بازداشت شده حزب‌الله و سعید شاهین، ‌ سخنگو و رییس شعبه استانبول جنبش مستضعفان می‌باشند.  

حزب دمکراتیک خلق (دهاپ): این حزب به عنوان ادامه دهنده راه حزب خلق دمکراتیک (هادپ) و پس از منحل شدن احزاب دسترنج خلق و دموکراسی ایجاد گردید. رهبر آن ارتوغرول کورکچو و صباحت تونجل هستند.

طبق قانون اساسی ترکیه، کلمه “ترک”، به عنوان یک اصطلاح سیاسی، شامل همه شهروندان جمهوری ترکیه، بدون تمایز و اشاره به نژاد یا مذهب خاص می‌شود. اقلیت‌های قومی وضعیت رسمی ندارند. زبان مادری اکثریت مردم، زبان ترکی است.  

ترکیه از سال ۱۹۲۳ دارای یک اقتصاد مختلط است که در آن شرکت‌های دولتی و خصوصی به توسعه اقتصادی کمک می‌کنند. با گذشت زمان فعالیت اقتصادی مردم از کشاورزی به فعالیت‌های صنعتی و خدمات تولیدی تغییر کرده و این فعالیت‌ها به سرعت در حال رشد و توسعه هستند. امروزه بخش خدمات تقریبا نیمی از نیروی کار را در بر نمی‌گیرد، در حالی که کشاورزی و صنعت هر یک حدود یک چهارم را به خود اختصاص داده‌اند.

ترکیه دارای منابع طبیعی زیاد و متنوعی است؛ اگر‌چه تعداد کمی از این منابع تنها در مقیاس وسیع در دسترس و قابل استفاده هستند. به غیر از ایران، ترکیه تنها کشور خاورمیانه بوده که دارای ذخایر قابل توجهی از ذغال سنگ است که عمده این منابع در استان زونگولداغ قرار دارد. در این کشور ذغال سنگ چوب به میزان قابل توجهی تولید می‌شود؛ نفت نیز در مقیاس کوچک تر در جنوب شرقی کشور و همچنین در شمال غربی تراکیه تولید می‌شود. این میزان نفت تولیدی فقط بخشی از نیازهای کشور را تامین می‌کند و به طور کلی ترکیه به محصولات نفتی وارداتی وابسته است. ذخایر قابل توجهی از منگنز، روی، سرب، مس و بوکسیت نیز در این کشور وجود دارد.

   

حدود یک سوم از اراضی ترکیه برای کشاورزی استفاده می‌شود که در این بین حدود نیمی از زمین‌های کشاورزی برای کاشت محصولات زراعی و حدود یک سوم آن برای چرای دام ها استفاده می‌شود. در بخشی از این اراضی کشاورزی باغ‌های انگور، زیتون و سبزیجات وجود دارد. اما مهم‌ترین محصولات زراعی که در زمین‌های این کشور کشت می‌شود، غلات بوده که در بین غلات نیز بیشتر زمین ها زیر کشت گندم است و در بخش کوچک تری از اراضی نیز جو، چاودار، جو دو سر، ذرت و برنج کاشته می‌شود. از دیگر محصولات کشاورزی این کشور می‌توان به پنبه، چغندر قند، توتون و سیب زمینی اشاره کرد. در کنار محصولات کشاورزی، این کشور دارای محصولات و فرآورده‌های دامی نیز می‌باشد. بخش عمده ای درآمد ترکیه نیز از صادرات این محصولات به دست می‌آید. پنبه، تنباکو، میوه ها، سبزیجات، آجیل و محصولات دامی از جمله اقلام اساسی صادراتی به دیگر کشورها محسوب می‌شوند.

پوشش گیاهی هر منطقه با شرایط آب و هوایی و خاک آن منطقه ارتباط مستقیم دارد. پوشش گیاهی ترکیه به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: چمنزارهای استپی که عمدتا در آناتولی مرکزی و جنوب شرقی وجود دارد اما در دشت تراکیا و دره ها و حوضه‌های شرق آناتولی نیز یافت می‌شوند و بیشه ها و جنگل هایی که سایر مناطق کشور را پوشش می‌دهند.

غنی‌ترین نوع جنگل جنگلی پونتیک یا کولچین بوده که محدود به قسمت شرقی سواحل دریای سیاه است. زیرا در این منطقه میزان بارندگی زیاد بوده، خشکسالی تابستانی وجود ندارد و زمستان‌ها معتدل است. در قسمت‌های غربی و شرقی داخلی، در دو طرف منطقه استپی، گونه‌های غالب بلوط، ارس، کاج و صنوبر گونه‌های اصلی هستند اما سرو، راش و افرا نیز وجود دارند. همچنین در امتداد سواحل دریای اژه و مدیترانه کمربندی از پوشش گیاهی دشت مدیترانه ای از نوع ماکیس وجود دارد. گل مورد، زیتون وحشی، برگ بو و خرنوب رایج‌ترین گونه ها هستند اما گاهی نیز بلوط، کاج و سرو دیده می‌شوند.

از نظر فرهنگی نیز مانند بسیاری از جنبه‌های دیگر، ترکیه بین شرق و غرب قرار دارد و بخشی از عناصر فرهنگی هر دو را در خود گنجانده و ترکیب منحصر به فردی را ارائه می‌دهد. جمهوری ترکیه دارای نشانه‌هایی از تمدن‌های اروپای کلاسیک و خاورمیانه اسلامی می‌باشد. از جمله آثار تاریخی و باستانی که توسط سازمان یونسکو نیز به عنوان میراث جهانی ثبت رسیده است می‌توان به مناطق تاریخی استانبول، شهر تاریخی پاموکالا، شهر کاپادوکیا و مسجد ایا صوفیه اشاره کرد.

تحت نظر آتاتورک و پیروان او، ترکیه به طور فزاینده ای سکولار و غرب‌گرا شد؛ روندی که در اصلاح زبان ترکی، جایگزینی خط سنتی عربی با الفبای رومی اصلاح شده و جدا شدن اسلام از دولت (دین از سیاست) ظاهر شد. با این وجود، اسلام تاثیر عمیقی در روابط بین دو جنس (زن و مرد) و زندگی خانوادگی داشته است. قدرت این تاثیر در مناطق کم تر توسعه یافته کشور و در بین جمعیت شهری و روستایی و همچنین بین طبقات اجتماعی مختلف، متفاوت است.

بیش از ۹۰ درصد جمعیت ساکن، مسلمان هستند؛ با این وجود، ترکیه کشوری سکولار است. در اصلاحیه قانون اساسی در سال ۱۹۲۸، اسلام به عنوان مذهب رسمی این کشور حذف شد و از آن زمان به بعد بنا بر شعار جدایی دین از سیاست این کشور به عنوان کشوری با دولت و حکومت لائیک (تفکیک دین از سیاست) شناخته می‌شود. این قانون تا به امروز نیز در این کشور اجرا شده است. نیروهای مسلح نیز همواره به اجرای سکولاریسم در ترکیه تاکید داشتند.  

علاوه بر اکثریت مسلمان، تعداد کمی از مردم ترکیه نیز یهودی و مسیحی هستند. نزدیک به 0.4 درصد جمعیت ترکیه را غیرمسلمانان تشکیل می‌دهد در ترکیه 180 هزار و 854 مسیحی و حدود 20 هزار یهودی زندگی می‌کند. 435 عبادتخانه منجمله کلیساها و کنیسه‌های صدها ساله وجود دارد. پیروان مسیحیت بین فرقه‌های ارتدکس یونان، ارتدکس ارمنستان، کاتولیک روم، پروتستان و سایر فرقه‌ها تقسیم می‌شوند.

ورود گرایشات فقه حنفی و کلام ماتریدی به ترکیه امروزی با ورود سلجوقیان به این منطقه همراه بوده است. پس از سلجوقیان، در سال 699 هجری عثمان بن ارطغرل که از نوادگان سلجوقیها بود، زمام امور را به دست می‌گیرد و سلطنت عثمانی را در آسیای صغیر پایه‌گذاری می‌کند. در این حکومت، فقه حنفی به عنوان فقه رسمی مطرح شد، لذا عثمانیها نیز مانند سلجوقیها، در فروع پیرو ابوحنیفه و در اصول پیرو ماتریدی شدند. تمام قاضیان، مفتیان، خطیبان و رئیسان مدارس از علمای ماتریدی بودند و هریک از آنان آثار و آرای خود را آزادانه منتشر می‌کردند و حتی مورد تشویق نیز قرار می‌گرفتند. در این برهه نسبتاً طولانی بود که اندیشه ماتریدیه در شرق و غرب جهان اسلام منتشر شد و مکتب ماتریدی در این دوره به اوج شکوفایی خود رسید.

ماتریدیه چون مذهبی کلامی است، جزو ناخودآگاه مردم است و فقط عالمان به آن واقف هستند. در نتیجه مردم ترکیه نیز به طور ناخودآگاه پیرو کلام ماتریدیه هستند ولی اگر از آنها سوال کنید پیرو چه اعتقاداتی هستی می‌گوید من اهل سنت هستم. به عبارت دیگر باید عرض کنیم که دین از دو بخش تشکیل می‌شود. اعتقادات کلامی که علما با آن سر و کار دارند و مناسکی که توده آن را می‌فهمند و به آن عامل هستند. اعتقادات اهل سنت ترکیه در میان عوام مشخص نیست بلکه از روی کتاب‌های درسی آنها می‌توان به آن پی برد. در دارالعلوم ها، حوزه‌ها، مدارس و دانشگاه‌ها سرفصلهایی که ارائه می‌شود، مربوط به مکتب ماتریدی است.<ref>http://shabestan.ir/detail/News/1004012</ref>

شافعی ها شاخه‌ای از اهل سنت است که پیروان آن را بیشتر کردها تشکیل می‌دهند.

گروه دوم را می‌توان شیعیان ایدئولوژی دانست که شامل تعداد کمتری از فرقه جعفری می‌شود. این گروه بیشتر سنی ها و علوی‌های تغییر مذهب داده‌اند که عمدتاً پس از انقلاب اسلامی ایران و بنا به داشتن علاقه به اسلام‌گراهای بنیادگرا، به مذهب جعفری گرایش پیدا کرده‌اند.<ref>نور الدین اکبری، شیعیان ترکیه، فرصتها و چالش‌های پیش رو، مجله پانزده خرداد، شماره 40، سال 1393</ref>

سه گفتمان عمده اسلامی در ترکیه وجود دارد که دال مرکزی همه آنها، اسلام با متفرعات سکولاریسم و دموکراسی است.

جریان اسلام سیاسی گفتمانی است نخبگانی که تلاش می‌کند بعد از سیاست‌های غیردینی آتاتورک، دوباره اسلام را به عرصه سیاسی-اجتماعی بازگرداند. این حرکت با نجم الدین اربکان شناخته می‌شود و او بنیان‌گذار اسلام سیاسی در سایه دموکراسی در ترکیه است. (<refکوشکی و رنجبر،1395،ص60-55) <nowiki></ref></nowiki>  

نخستین گام برای بازگرداندن اسلام به عرصه سیاسی-اجتماعی در خلال سال‌های1970 تا 1980 برداشته شد که از آن به موج اول اسلام‌گرایی و یا همان اسلام سیاسی تعبیر می‌شود. در این دوره اسلام‌گرایان پس از 10 سال حیات حاشیه‌ای درفضای اجتماعی ترکیه، با پذیرش ساختارهای نظام حاکم، حرکتی آرام به سوی اسلام‌گرایی را آغاز نمود.

پس از کودتای نظامی در سال 1997 که به کودتای پست مدرن ملقب و سرنگونی دولت اربکان نخست‌وزیر اسلامگرای ترکیه منجر شد، اسلامگرایان به تغییر راهکار خود پرداخته و سعی کردند با گفتمانی جدید به مقابله با کمالیست ها بپردازند. شاگردان فکری اربکان نظیر اردوغان وعبدالله گل با تأسیس حزب«توسعه و عدالت» و پیروزی قاطعانه در انتخابات پارلمانی 2002 اسلام‌گرایان ترکیه وارد مرحله جدیدی شدند که با اسلاف خود رویکرد متفاوتی داشتند.  

حزب توسعه و عدالت با چرخش گفتمانی در اندیشه‌های خویش سعی کردند تا از یک طرف فرهنگ دموکراتیک را در درون نظام سیاسی و اجتماعی تعمیق بخشند و از سوی دیگر با مفروض گرفتن اسلام به عنوان یک از عناصر فرهنگ ترکیه، آن را از حاشیه به متن جامعه ترکیه وارد سازند و بدین ترتیب از آزادی دینی و مذهبی مردم ترکیه دفاع کنند.

این جریان امروزه با نام فتح الله گولن شناخته می‌شود و استمرار یا به تعبیر دیگر زیرمجموعه گروه نورچیه است. جریان و گفتمان اسلام اجتماعی ترکی، نهضتی استوار برخوانشی فرهنگی-هویتی از اسلام، در تضاد با اسلام سیاسی سنتی، اسلام‌گرایی سلفی و رادیکال بنیادگرا و مبتنی بر ارکانی چون هویت، شریعت حداقلی، خدمت وگفتگوی بین فرهنگی بین الادیانی است. درواقع ویژگی بارز اسلام اجتماعی ترکی به دنبال اسلامی خاص ترکیه، بازیابی امپراطوری عثمانی، اسلامی‌کردن ناسیونالیسم، بازآفرینی ارتباط مشروع میان دولت و دین، تأکید یر دموکراسی و مدارا و تشویق مناسبات با جمهوریهای ترک زبان است. <ref> گفتمانهای اسلامی در ترکیه نوین، مهدی فیروزفر و غلامرضا خواجه سروی، مطالعات راهبردی، سال 21، شماره 78،سال 1397</ref>

در میان اهل تسنن ترکیه، دو طریقت بسیار معروف است که یکی از آنها را نورجی و دیگری را نقشبندی می‌نامند. در بین جوانان اهل سنت، نورجیها نفوذ بیشتری دارند، ولی عوام الناس متمایل به طریقت نقشبندی‌اند. گروه‌های دیگری هم در بین اهل سنت وجود دارد که از جمله آنها یازجیلر، کایلانجیلر، گروه سامی افندی و گروه محمود افندی است که البته پیروان چندانی ندارند. اکنون اندکی دربارة دو طریقت نورجی و نقشبندی سخن می‌گوییم.

بنیان‌گذار این طریقت [[سعید نورسی]] است که به سال 1960م از دنیا رفته است. این طریقت بعد از فوت سعید نورسی به مدت کوتاه به دسته‌های مختلف منشعب شد، ولی دوباره توسط فردی به نام فتح‌الله گولن زیر یک چتر گرد آمد.12 فتح الله گولن در سال 1917م به خاطر فعالیت‌های بنیادگرایانه و ضدیت با رژیم لائیک به سه سال زندان محکوم شد.

نورجیها رهبر اصلی خود را رسول اکرم(ص)، رهبر افکار جماعت خود را سعید نورسی و رهبر امروزه خود را فتح الله گولن می‌دانند.13 گولن وعظهای خود را همیشه با چشم گریان انجام می‌داد و این چنین توجه مردم را به خود جلب می‌کرد. شبکه تلویزیونی وی که STV نام دارد، هر روز سخنرانی‌ها و خطبه‌های او را پخش می‌کند. جماعت نورجیها فتح‌الله گولن را «مهدی منجی» و «عیسی» می‌نامند.14

فرقة نقشبندیه یکی ازین سلسله‌های صوفیه است که توسط خواجه بهاءالدین محمد بن محمد بخاری در قرن هشتم هجری قمری تأسیس گردیده است. او در سال 718 [6] یا 728 ق در بخارا متولد گردیده و در سال 791 ق وفات یافته است.

پس از سال 1970م طریقت نقش‌بندی در میان اهل سنت ترکیه گسترش بسیار یافته است. اینان امروزه اگرچه نه به اندازة طریقت نور، اما به نوبه خود فعال‌اند. مثبت‌ترین کاری که نقشبندیها؛ به ویژه یک گروه آنان به نام «اشیکلار» انجام داده‌اند، خنثا کردن تبلیغات و نفوذ وهابیت در کشور است. مریدهای این طریقت، خانه به خانه گشتند و کتابی به نام سعادت ابدیه را در میان مردم پخش کردند که محتوای آن نقدهایی بر عقاید وهابیت بود. امروزه کمپانی اخلاص و شبکه تلویزیونی TGRT در دست آنان است19 که می‌توان گفت این رسانة تلویزیونی بزرگ‌ترین دشمن افکار شیعه اثنا‌عشری است.

طریقتی که به عنوان یکی از زیرمجموعه‌های کلان‌ طریقت عرفانی «نقشبندیه» شناخته می‌شود. اسماعیل آقا٬یک طریقت قدرتمند و متنفذاست که در عرض 40 سال گذشته به یک کانون قدرتمند اجتماعی و دینی تبدیل شده و مدارس دینی و تکایای فراوانی را در اختیار دارد. احمد عثمان اوستا اوغلو٬ فرزند محمود افندی رهبر معنوی اسماعیل آقاییان٬ است.

اسماعیل‌آقایی‌ها٬ در بخش‌هایی از استانبول ٬ نفوذ ویژه دارند اما در استان‌های دیگر نیز مریدان و مرتبطین فراوانی دارند. مردان این طریقت٬ ریش و محاسن بلند و جبه را به عنوان ظاهر و پوشش خود برگزیده و زنان و دختران این طریقت نیز٬ حجاب کامل و پوشیه و روبنده دارند.<ref>https://rasanews.ir/fa/news/635129/روابط-خاص-حزب-حاکم-تر</ref>

علویان ترکیه یا علویان آناتولی، یکی از گروه‌های منسوب به شیعه در ترکیه که از حیث اعتقادات، شیعه اثنی عشری‌اند، اما به سبب تأثیرپذیری از عقاید باطنی و فاصله‌گرفتن از فقه جعفری، در مرحله عمل از اثنی عشری دور افتاده‎‏اند. بر اساس برخی نظریه‌ها، نام علوی حدود ۲۵۰ سال پیش توسط عثمانی‎ها بر علویان ترکیه نهاده شد تا آنان را از شیعیان جدا کنند. به سبب آنکه خاستگاه علویان در آناتولی (نام تاریخی قسمت آسیایی ترکیه) بوده است، در برخی موارد به آنان علویان آناتولی نیز گفته می‌شود. بر اساس برخی آمارها علویان حدود ۳۰ درصد جمعیت ترکیه را تشکیل می‎دهند.  

علویان ترکیه از لحاظ نژادی به سه گروه تقسیم می‎شوند که عبارتند از ترکمن‌ها، کردها و زازاها.  

بیشترین نژاد علویان را ترکمن‎ها به خود اختصاص داده‎اند. ترکمن‎ها شاخه‎ای از نژاد ترک هستند که به لحاظ تاریخی به آنها اغوز می‎گویند. اغوزهایی که از نیمه دوم قرن دهم میلادی به اسلام گرویند، ترکمن نامیده شدند اما آن دسته از آنان که مسلمان نشدند، همچنان به اغوز شهرت دارند.

ترکمن‎ها خود سه دسته‎اند:  

این گروه منسوب به شاخه‎ اوچ‎ اوک (به معنای سه تیر) اوغوزها هستند. در کتاب ولایت نامه حاج بکتاش ولی یکی از شخصیت‎های تاریخی علویان، از این گروه سخن به میان آمده است. چینی‎ها در دوران اولیه تسلط سلجوقیان بر آناتولی به این مناطق کوچ کردند. آنها از سوی دولت سلجوقی به عنوان حاکمان مناطق مرزی منصوب شدند. این گروه در اواخر قرن سیزدهم میلادی به دلیل هم عقیده بودن با صفویه و قرابت شدید و هم عقیده بودن با آنان به قزلباش معروف شدند. قزلباش لقبی بود که به سربازان صفویه اطلاق می‎شد.

بسیاری از چینی‎ها امروزه در شهرهای گرسون، تیره بولو، گورلو و واقفی کبیر واقع در استان ترابزون در شمال ترکیه زندگی می‎کنند. آنان تحت تأثیر بزرگان اهل سنت و والیان این مناطق، علوی‎گری را رها کرده و به اهل‎سنت گرایش پیدا کردند. البته عده‎ای از چینی‎هایی که در استان بالکسیر واقع در شمال غربی ترکیه زندگی می‎کنند، هویت علوی خود را حفظ کردند.

این گروه از ترکمن‎ها امروزه در مناطق وسیعی از جنوب تا جنوب غربی ترکیه، از ماراش تا کوه‎های توروس و از انتهای کوه‎های توروس تا جنوب دریای اژه (دریایی در امتداد شمال غربی تا جنوب غربی ترکیه) زندگی می‎کنند. تختچی‎ها را می‎توان در مناطق جنگلی شهرهای آدانا، ماراش، ایچل، بوردور، اسپارتا، دنیزلی، موغلا، آیدین، ازمیر، بالیکسر، و تراکیا(بخش اروپایی ترکیه) مشاهده کرد.

این گروه از شاخه بوزوک ترکمن‎ها هستند که در تأسیس حکومت صفوی سهیم بودند. در دوران کنونی، علویانی که در میانه آناتولی زندگی می‎کنند، به بیدی‎ها منسوب هستند. شهرهای آنکارا، توکات، کرشهیر، قیصری، نوشهیر و توابع آن محل سکونت این دسته از علویان ترکمن است.

    

برخی محققان استانبولی معتقدند، یک سوم کردهای ساکن در ترکیه، علوی هستند. کردهای علوی به صورت پراکنده در شهرهای بینگول، تونجلی، ارزنجان، سیواس، یوزگات، الازغ، مالاتیا، قهرمان ماراش و قیصری زندگی می‎کنند.

   

زازاها یکی از نژاد علویان را تشکیل می‎دهند. زبان آنها شباهت زیادی به زبان کردی و حتی لری دارد. تقریبا نیمی از زازاها سنی و نیمی دیگر علوی هستند. زازاهای علوی در مناطقی از کوه‎های مونزور در شمال ترکیه، مرکز شهر ارزنجان و شهر ارزروم زندگی می‎کنند.

   

در ترکیه گروهی دیگر از علویان وجود دارند که دارای نژاد عرب هستند. آنها در جنوب ترکیه و در مناطق مرزی با سوریه در شهرهای حاتای و آدانا زندگی می‎کنند. این گروه همان علویان سوریه یا نصیریه هستند و ارتباطی با علویان ترکیه که به علویان آناتولی نیز مشهورند ندارند. علویان عرب‎ نسبت به علویان ترکیه از جمعیت کمتری برخوردارند. برگزاری مراسم عید غدیر در شهر حاتای با حضور هزاران نفر، به عنوان یکی از مهم‎ترین و باشکوه‎ترین مراسم علویان به شمار می‎رود. در این مراسم مفتی‎های اهل سنت و مسئولان دولتی نیز شرکت می‎کنند.

   

طریقت بکتاشیه یکی از مهمترین طریقت‌های ترکیه به شمارمی‌رود. بَکتاشیه، طریقتی که خود را منسوب به حاجی بکتاش ولی زاهد خراسانی می‌دانند. ولی این دقیقاً به معنی ایجاد این مذهب به دست وی نیست. بسیاری پیدایش این مذهب را به دست فردی به نام بالم سلطان می‌دانند.

این طریقه از آناتولی شروع شد و بر اثر برخورداری از حمایت رسمی دولت عثمانی و در پی کشورگشایی‌های آن، به شبه جزیره بالکان و از آنجا به آلبانی راه یافت و بعدها خانقاههای بکتاشیه در آنجا ساخته شد.  

مبانی عقیدتی این طریقت برگرفته از تصوف و تشیع است. گرچه برخی بکتاشیه را به اشتباه از اسلام سنی میدانند اما با توجه به مبانی فکری که دارند آنها را می‌توان به عنوان فرقه‌ای از شیعیان نگریست. چنان که همانند شیعیان اثنی عشری ایران به دوازده امام قایل اند و امام جعفر صادق را به عنوان مهم‌ترین امام خود میدانند. بکتاشیان به خدای بزرگ ومتعال محمد علی خدیجه فاطمه حسن و حسین باور دارند. آنان ضمن باور به دوازده امام ارتباط خود با طریقت عرفانی را از امام موسی کاظم(‌علیه‌السلام) میدانند. وحاج بکتاش ولی از فرزندان ان امام دانسته شده است. بکتاشیان همانند دیگرشیعیان برای امام حسین(‌علیه‌السلام) وشهدای کربلا ماتم میگیرند. دوره ویژه عزاداری«ماتم» نام دارد.

نورجی ها که حدود بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارند، پیرو یکی از علمای مشهور ترکیه بنام " شیخ سعید نورسی" معروف به " بدیع الزمان نورسی" می‌باشند که با آتا تورک هم عصر بوده است. مهمترین کتاب نورسی بنام " کلیات رساله نور" است که مبین اصول اساسی این طریقت می‌باشد. در این رساله آمده است که مهمترین وظیفه مسلمانان معاصر، حفظ ایمان خود در مقابل علم و فلسفه می‌باشد.. " در این رساله آمده است که مهمترین وظیفه مسلمانان معاصر حفظ ایمان خود در مقابل علم و فلسفه می‌باشد.

شاخهای نورجی؛ در بین نورجی ها شعبات و دسته‌بندی‌های مختلفی وجود دارد اما در سال‌های اخیر طریقت نورجی ها به دو شاخه عمده تقسیم شده است گروه نخست " آسیا جی ها" نام داشته و توسط اسد جوشان رهبری می‌شود و گروه دوم که مهمترین شاخه نورجی نیز می‌باشد. ، " فتح الله جیها " نامیده می‌شود. البته دو گروه عجز مندیها " و قادریها" نیز ادعا دارند که از پیروان واقعی سعید نورسی هستند.

این جنبش یک جنبش فراملی است که تحت تأثیر اندیشه‌های فتح الله گولن، نویسنده و مدرس علوم اخلاقی و الهیات اهل ترکیه ساکن آمریکا شکل گرفته است ودر حال حاضر طرفداران زیادی در ترکیه، آسیای مرکزی و سایر نقاط جهان دارد. این جنبش، بزرگ‌ترین جنبش مردمی ترکیه ایت که از تقدم اخلاق بر سیاست دفاع می‌کند و بر نقش آموزش در تربیت نسلی طلایی که متصف به صفات پیامبر باشد تأکید دارد (مرادیان،1285، :574و592).

این گروه، دارای یک شبکه رسانه‌ای بین‌المللی، روزنامه زمان، کانال ماهواره ایجهانی(STV) ویک مجله بین‌المللی(Kurt،2007:1449) است. جماعت خدمت و گولن، فعالیت‌های آموزشی و فرهنگی خود را سه هدف مهم و عمده می‌داند:1- گسترش خودآگاهی مسلمانان 2- بررسی دوباره یا بازبینی رابطه علم و مذهب با انتقاد و رد گفتمان‌های رایجی چون ماتریالیسم وپوزتیویسم3- بازسازی حافظه جمعی با تأکید بر روی عنصر مشترک جامعه که اسلام است. (Yavuz$Esposito،2003:p57).

مهمترین و اصلی‌ترین سازماندینی ودولتی ترکیه«سازمان دیانت» است. در سلطنت عثمانی امور دینی بر عهده سازمانی به نام «مشیخت‏» بود که شیخ الاسلام ریاست آن را بر عهده داشت. در سال 1920میلادی وزارت مشیخت، شریعت و اوقاف، جای سازمان مشیخت را گرفت. با اضمحلال خلافت عثمانی و اعلام جمهوری در سوم مارس 1924م، سازمانی به نام «سازمان دیانت» وابسته به نخست ‏وزیری، تشکیل شد که وظیفه اصلی آن کنترل مسلمانان این کشور بوده و در واقع، برای محصور کردن بیشترِ فعالیت مذهبی مسلمانان دایر شده بود. در ادامه تغییرات مهمی در این سازمان بوجود آمد.  

در مدارس دینی٬ علاوه بر دروس عادی٬ منابع فقهی اهل سنت مذهب حنفی هم تدریس می‌شوند و فرهنگ و منش و اخلاق دینی و مذهبی در این مدارس به گونه‌ای است که علی القاعده از خروجی آن٬ یک طبقه اجتماعی طرفدار جریان لاییک و کمالیست٬ به وجود نمی‌آید و نه تنها در مشارکت اجتماعی و انتخاباتی٬ بلکه در حوزه مسئولیت اجرایی نیز٬ فعالیت آن٬ به نفع حزب حاکم خواهد بود.

اعضای جدید شورای عالی امور دینی با مراسمی که در سازمان امور دینی ترکیه برگزار شد، کار خود را آغاز کردند. از میان نامزدها، 12 عضو از 24 کاندیدای انتخاب شده در 15 ژوئن 2020م. و 4 عضو آکادمیک از دانشکده‌های [[الهیات|الهیات]] به مدت 5 سال به عنوان اعضای شورای عالی امور دینی منصوب شدند. [[پروفسور دکتر عبدالرحمن هاچکالی]] به عنوان رئیس جدید شورای عالی امور دینی انتخاب شد و مصطفی بولنت داداش نیز به عنوان معاون رئیس شورای عالی منصوب گردید.

[[علی ارباش|علی ارباش]]، رئیس سازمان دیانت در این مراسم با اشاره به اینکه شورای عالی امور دینی، عالی‌ترین نهاد تصمیم‌گیری و مشورتی در امور دینی است، گفت: وظیفه شورای عالی دینی از پرداختن به مسائل روز جامعه از نظر اسلامی و صدور فتوا تا بررسی انواع ترجمه‌های [[قرآن]] و پیگیری انواع آثار مذهبی در حال گسترش است. وی در ادامه موارد آموزشی و هدایت تمام فعالیت‌ها با توجه به نتایج تحقیق و بررسی مسائل دینی [[ترکیه|ترکیه]] و استفاده آن در مسائل دینی مسلمانان در جهان، برشمرد.

وی با تأکید به اینکه شورای عالی امور دینی قابل اعتماد‌ترین پشتوانه [[ملت]] در زندگی مذهبی از گذشته تا به امروز بوده است گفت: این شورا، حتی در سخت‌ترین زمان‌ها حقایق اسلام را خدشه‌دار نکرده است و با تصمیماتی که گرفته، آثاری که منتشر کرده، فتاوائی که داده، هیئت‌های مذهبی، جلسات مشاوره، کارگاه‌های آموزشی، کنگره‌ها، کنفرانس‌ها و بسیاری کارهای دیگر خدمات بزرگی انجام داده است و ادامه خواهد داد.

    

این گروه قدیمی‌ترین گروه شیعی در ترکیه هستند که رهبری آنها با شیخ صلاح‌الدین اوزگوندوز است. این گروه بیشتر مسلمانان مهاجر از مناطق شرقی ترکیه به استانبول هستند که بیشتر برای فعالیت‌های اقتصادی به آنجا آمدها ند و فعالیت خود را با تأسیس مسجد زینبیه شروع کردند و به همین خاطر به این نام مشهور هستند امام جماعت این مسجد شیخ حمید توران است که در اوایل انقلاب به دلیل حمایت از انقلاب اسلامی ایران از سوی نظام لائیک به زندان محکوم شد. این گروه پایگاه اینترنتی چندزبانه ای به آدرس((www.Zeynebiye.com دارد.

مؤسسه کوثر اولین مؤسسه شیعیان ترکیه است که از سال 1992 فعالیت خود را در زمینه علمی- فرهنگی شروع کرد. هسته مرکزی این مؤسسه را روحانیون آذری زبان ترکیه‌ای با مدیریت یک گروه دوازده نفره تحصیل کرده در قم به رهبری موسی آیدین و غدیر آک آراز امام جماعت مسجد مهدیه استانبول تشکیل می‌دهد. دفتر اصلی آن در استانبول قرار دارد و در شهرهای دیگر مثل آنکارا، آنتالیا و ازمیر نیز دارای چندین دفتر و نمایندگی است.  

انتشارات کوثر که منظم‌ترین مؤسسه انتشاراتی شیعیان ترکیه است وابسته به این مؤسسه است و تاکنون بالغ بر شصت جلد کتاب از جمله ترجمه تفسیر المیزان، کتب امام خمینی(ره) و آثار شهید مطهری را منتشر کرده است. این مؤسسه مجله‌ای بنام قبله نیز دارد که سردبیری آن به عهده غدیر آک آراز است. مشی مؤسسه کوثر، فرهنگی و علمی است و بیشتر اعضای آن مقلد امام خمینی و آیت‌الله خامنه‌ای هستند. این مؤسسه یک وب سایت خبری – تحلیلی ((rasthaber.com دارد که پایگاه اصلی و پربیینده شیعیان ترکیه در اینترنت است که توسط انجمن تایدر(انجمن تحقیقات وهمیاری اجتماعی) راه‌اندازی شده است. مدیریت این انجمن بر عهده ضیائ یلماز است.

انجمن تایدر((TAYDER (انجمن تحقیقات وهمیاری اجتماعی) در سال 2006 با هدف شناسایی، سازماندهی و آموزش دانشجویان شیعه ترکیه و نیز بسط اندیشه انقلاب اسلامی در این کشور تأسیس شد. این انجمن پس از سناسایی و ارتباط‌گیری با دانشجویان شیعه در شهرهای مختلف ترکیه فعالیت‌های خود را در زمینه حفظ و تقویت هویت مذهبی آنها و سازماندهی و ایجاد اتحاد بین آنها ادامه دارد. فعالیت-های انجمن تایدر را می‌توان در سه بخش کلی طبقه بندی نمود:

پ- برگزاری برنامه‌های فرهنگی سیاسی: برگزاری کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی در استانبول، مشارکت در برپایی خیمه حماسه عاشورا در ایام محرم در شهر اغدیر، برگزاری مراسم روز قدس در شهرهای مختلف ترکیه مثل استانبول، بورسا و اغدیر. انجمن تایدر در شهر استانبول قرار دارد. علاوه برآن، این انجمن دارای دفاتر در پانزده شهر ترکیه است.

مسئول این مؤسسه انورشان رحمانی است که پس از به پایان رساندن تحصیلات حوزوی خود در ایران به ترکیه بازگشته و فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی خود در حوزه شیعی را در این کشور دنبال کرده است.  

7- تهیه اولین سی دی آموزشی نماز و مسائل فقهی به زبان ترکی استانبولی.<ref>www.alulbeyt.com.tr</ref>

اتحادیه علمای ترکیه (اهلادر) نزیک به یک دهه است که تشکیل شده و الان بیش از ۲۰۰ نفر عضو از سراسر ترکیه و غرب اروپا را دارد." حجت‌الاسلام و المسلمین شیخ قدیر آکاراس رییس این اتحادیه است. این اتحادیه یک شبکه تلویزیونی بنام محراب تی وی (mehrab tv) دارند و این تلویزیون اینترنتی یکی از پر محتوا‌ترین تلویزیونهای اینترنتی محسوب می‌گردد.

مؤسسه جابر (اتحادیه علمای شیعی اهلی در و اتحادیه علمای جابر وابسته به زینبیه)

این مؤسسه(زیر‌مجموعه تشکیلات آیت‌الله سیستانی) به مدیریت و اشراف آقایان آتام و سید مختار قره قوش.

مؤسسه قرآن و عترت استانبول توسط شیعیان این شهر در سال ۲۰۰۷ به همت شیخ شیرعلی بیات، از روحانیون شیعه راه‌اندازی شد و از زمان تأسیس تاکنون اهدافی از جمله؛ احیا و گسترش معارف اهل بیت(ع) بین شیعیان، علویان و اهل سنت، دفاع از مکتب تشیع در مقابل حملات دشمنان در عرصه‌های عقیدتی، فقهی و فرهنگی و ایجاد و تقویت وحدت در بین شیعیان و مسلمانان و... را دنبال کرده است. در مؤسسه قرآن و عترت استانبول که در منطقه هالکالی واقع شده فعالیت‌های آموزشی در حوزه آموزش قرآن، آموزش زبان فارسی و عربی و برگزاری کلاس‌های روخوانی و روان‌خوانی، تجوید و... دنبال می‌شود.  

1.شیخ صلاح‌الدین اوز گوندوز(استانبول)

30. مهدی عرب(ازمیر)

1.خیرالدین کارامان

متکلم برجسته‌ای که آثار فراوانی از جمله «عقائد ابوسالم سمرقندی»، «نمایی کلی از عقاید اسلام»، «اسلام در زمره ایمان»، «درآمدی بر علم کلام» و «حد ایمان و کفر» دارد.

== پانویس ==