آتش جریان انگلیسی بر خرمن مقاومت (تحلیل): تفاوت میان نسخه‌ها

'''آتش جریان انگلیسی بر خرمن مقاومت'''،  تحلیلی است بر ورود جریان شیرازی در اعتراضات سوریه که به بررسی ابعاد آن می‌پردازد<ref>به قلم: علی مقدس.</ref>. از آغاز هفتۀ جاری تا کنون، موج اعتراضات و تظاهرات مردمی سوریه علیه [[ابومحمد جولانی|جولانی]]، شدت یافته است؛ سنی‌های حلب در اعتراض به ربودن زنان و خواستار آزادی زندانیان به میدان آمدند. [[مسیحیت|مسیحیان]] در واکنش به آتش‌ زدن و تخریب درخت کریسمس توسط سلفی‌های غیربومی به پا خواستند و علویان نُصیری در خصوص محدودیت‌ها و تبعیض‌های بوجود آمده، به خیابان آمدند.

آنچه حال بد [[سوریه]] را وخیم‌تر ساخته، موج‌سواری جریان شیعۀ انگلیسی بر صحنۀ تظاهرات است. میدان‌داری فردی با نام '''لقمان بدرغرة'''  و جازدن او به‌عنوان رهبر اعتراضات مردمی سوریه خشم حامیان [[هیئت تحریر شام|تحریر شام]] را برانگیخته است. او در این ویدئو که به‌شدت در حال پخش شدن است، مخالفان را تهدید به مرگ و بریدن سرهایشان توسط شیعه می‌کند، یعنی تصویرسازی [[داعش]] برای [[مذهب شیعه|شیعه]] اصیل.

باید دانست که '''لقمان بدرغرة''' از مهره‌های اصلی جریان '''شیعه انگلیسی''' در [[سوریه]] هست. او از پیمانکاران انگلیسی _ آمریکایی در دستگاه جریان شیرازی و از تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران حوزۀ علمیه زینبیه [[دمشق]] تحت تولیت جریان شیرازی به‌شمار می‌رود. موج‌سواری جریان نامبرده در شرایطی است که خبر واگذاری تولیت حرم [[زینب بنت علی|حضرت زینب (سلام‌الله علیها)]] به این جریان هنوز داغ است. آنچه بر نگرانی‌ها می‌افزاید؛ معرفی لقمان بدرغرة به‌عنوان شيعه ایرانی است. سوری‌ها در شبکه‌های اجتماعی او را فردی معرفی می‌کنند که از [[تهران]] و به دستور حاکمیت برای ایجاد فتنه و اختلاف، به سوریه گسیل شده است. این دروغ سازمانی و هدفمند درحالی توسط سایبری‌های '''«ام آی سیکس»''' ضریب داده می‌شود که بدرغرة، نه ايرانی بلکه هیچ اشتراک فکری با [[جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی]] ندارد، بلکه از معاندین [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] محسوب می‌شود.

# دفع هراس بنیادین جریان سلطه و استکبار از توسعۀ [[محور مقاومت|جبهه مقاومت]] در منطقه و جهان.

# خنثی‌سازی نزاع وجودی و عدمی بین [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] و جریان استکبار در شامات.

# تحریف و تقلیل ایدئولوژی شیعه اصیل (جریان ولایت) از استقلال و عزت‌خواهی به شیعه‌سازی و سلطه‌پذیری.