اهل حق: تفاوت میان نسخه‌ها

نعمت‌الله جیحون‌آبادی که از سران اهل حق است، پیشینه این فرقه را به زمان حضرت علی (علیه‌السّلام) پیوند می‌زند. به اعتقاد وی، اهل‌حق پیرو شخصی به نام نصیر هستند که غلام حضرت علی ‌(علیه‌السّلام) بوده است.<ref>محمد محمدی، ''پژوهشی دقیق در اهل حق''، انتشارات موسسه فرهنگی و انتشاراتی پازینه، چ اول، سال ۱۳۸۴ ش، ص۳۲.</ref> البته در منابع معتبر شیعه، شخصی به نام نصیر با عنوان غلام حضرت علی ‌(علیه‌السّلام) معرفی نشده است، بلکه ا[[ابن حجر عسقلانی|بن حجر عسقلانی]] نصیر را یکی از غلامان [[معاویه]] بر شمرده است<ref>ابن حجر عسقلانی، ''الاصابة فی تمییز الصحابة،'' بیروت، انتشارات دارالکتب العلمیه، چ اول، سال ۱۴۱۵ق، ج۶، ص ۳۹۸.</ref>. با این حال یکی از عالمان شیعه به نام [[حسن بن علی (مجتبی) طبری|حسن بن علی طبری]] ضمن اشاره به [[نصیریه|فرقه نصیریه]]، آنان را پیرو نصیر غلام حضرت علی ‌(علیه‌السّلام) دانسته و یکی از روستاهای بصره را به عنوان محل زندگی وی معرفی کرده است. وی علت این عقیده را عدم تحمل نصیر نسبت به یکی از معجزات حضرت علی ‌(علیه‌السّلام) دانسته است.<ref>حسن بن علی طبری، ''اسرار الامامة''، ص۲۵۰.</ref>. در نقلی دیگر آمده است که فرقه نصیریه منسوب به شخصی به نام نصیر است که در زمان امام علی (علیه‌السّلام) قائل به الوهیت ایشان شدند و حضرت از آنها خواست تا توبه کنند، اما آنها از پذیرش توبه استنکاف کردند و به دست حضرت نابود شدند. در این بین نصیر از مهلکه گریخت و این فرقه را تاسیس کرد.<ref>عبدالکریم بن محمد سمعانی، ''الانساب''،  انتشارات مجلس دائر المعارف العثمانیة، حیدرآباد، سال ۱۹۶۲م، چ اول، ج ۵، ص ۴۹۸.</ref>. نظیر این داستان، حکایت [[عبدالله بن سبا]] است که معتقد بود علی ‌(علیه‌السّلام) خدا است و حضرت دستور داد تا او را به قتل برسانند، اما با وساطت ابن‌عباس از کشته شدن نجات پیدا کرد و به [[بصره]] تبعید شد. او بعد از شهادت حضرت علی ‌(علیه‌السّلام)، افکار باطل خود را ترویج کرد.<ref>  موسی نوبختی، ''فرق الشیعة''، قم، انشارات مکتبة الفقیه، ص ۴۱.</ref><ref> ابن ابی الحدید المعتزلی، ''شرح نهج‌البلاغة''، قم، انتشارات کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، سال ۱۴۰۴ ق، ج ۵، ص ۶.</ref><ref> ابن ابی العزّ الحنفی، ''شرح العقیده الطحاویة''، بیروت، انتشارات مکتب الاسلامی، چ چهارم، سال ۱۳۹۱ ق، ص۴۹۰.</ref>. البته احتمال دارد که مراد از نصیر شخصی به نام محمد بن نصیر نمیری باشد که از غالیان زمان [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی (علیه‌السّلام)]] و [[حسن بن علی (عسکری)|امام حسن عسکری]] (علیه‌السّلام) بوده است و بر همین مبنا برخی از نویسندگان معتقدند که نصیریه پیرو [[محمد بن نصیر نمیری]]<nowiki/>‌اند که وی افکار غالیانه داشته و اعمالش متناسب با عقاید فرقه اهل بود<ref> محمد محمدی، ''پژوهشی دقیق در اهل حق''، انتشارات موسسه فرهنگی و انتشاراتی پازینه، سال ۱۳۸۴ ش، ص ۳۳.</ref>.