confirmed
۷٬۶۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
1. اشخاص خمسه یعنی [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|حضرت محمد]]، [[علی بن ابی‌طالب|حضرت علی]]، [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت فاطمه]]، [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین]] علیهم‌السّلام را آلهه و خدا می‌پنداشت، زیرا معتقد بود که روح خداوند در وجود ایشان حلول کرده است.<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 254.</ref><ref>ابوالحسن اشعری، ''مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین''، ج 1، ص 82.</ref><ref>شهفور اسفرایینی،''التبصیر فی الدین''، ص 129.</ref>. | 1. اشخاص خمسه یعنی [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|حضرت محمد]]، [[علی بن ابی‌طالب|حضرت علی]]، [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|حضرت فاطمه]]، [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین]] علیهم‌السّلام را آلهه و خدا می‌پنداشت، زیرا معتقد بود که روح خداوند در وجود ایشان حلول کرده است.<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 254.</ref><ref>ابوالحسن اشعری، ''مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین''، ج 1، ص 82.</ref><ref>شهفور اسفرایینی،''التبصیر فی الدین''، ص 129.</ref>. | ||
2.علاوه بر ادعای قبلی، همچنین ادعا می کرد که خداوند در وجود خودش نیز حلول کرده است.<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة''، | 2.علاوه بر ادعای قبلی، همچنین ادعا می کرد که خداوند در وجود خودش نیز حلول کرده است.<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة''، بیروت، انتشارات دارالافاق الجدیدة، سال ۱۹۷۷ م، چ دوم، ص 239.</ref><ref>محمد جواد مشکور، ''همان''.</ref>. | ||
3. عده‌ای از اصناف غالیه به نام [[ذمیه]]<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''همان''، ص ۳۲۸ </ref> که قائل به خداوندگاری علی (علیه‌السّلام) بودند و به پیامبر اسلام (صلّی‌الله علیه وآله) جسارت و ایشان را تکذیب می‌کردند، اما برخی دیگر از غالیان بر حضرت رسول (صلّی‌الله علیه وآله) چنین طعن و جسارتی نداشتند. کتب تاریخی، اصحاب فرقه شریعیه را از قسم دوم معرفی کرده است که به پیامبر اکرم طعن نمی زدند.<ref>ابوالحسن اشعری، ''همان''.</ref>. | 3. عده‌ای از اصناف غالیه به نام [[ذمیه]]<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''همان''، ص ۳۲۸ </ref> که قائل به خداوندگاری علی (علیه‌السّلام) بودند و به پیامبر اسلام (صلّی‌الله علیه وآله) جسارت و ایشان را تکذیب می‌کردند، اما برخی دیگر از غالیان بر حضرت رسول (صلّی‌الله علیه وآله) چنین طعن و جسارتی نداشتند. کتب تاریخی، اصحاب فرقه شریعیه را از قسم دوم معرفی کرده است که به پیامبر اکرم طعن نمی زدند.<ref>ابوالحسن اشعری، ''همان''.</ref>. | ||