confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴
ویرایش
شیخ طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
شیخ طوسی<ref>ابوالحسین جعفر بن حسین ابن حسکۀ قمی</ref> نام و نسب خود را این گونه بیان می کند: من محمد بن حسن بن علی طوسی هستم. نجاشی<ref>ابوعلی حسن بن احمد ابن شاذان بزاز (متوفی ۴۲۶ ق)</ref> نیز نام و نسب وی را این گونه درج کرده است؛ محمد بن حسن بن علی، ملقّب به شیخ الطائفه، کنیه‌اش ابوجعفر، فقیه، محدّث و متکلم امامی قرن پنجم. | شیخ طوسی<ref>ابوالحسین جعفر بن حسین ابن حسکۀ قمی</ref> نام و نسب خود را این گونه بیان می کند: من محمد بن حسن بن علی طوسی هستم. نجاشی<ref>ابوعلی حسن بن احمد ابن شاذان بزاز (متوفی ۴۲۶ ق)</ref> نیز نام و نسب وی را این گونه درج کرده است؛ محمد بن حسن بن علی، ملقّب به شیخ الطائفه، کنیه‌اش ابوجعفر، فقیه، محدّث و متکلم امامی قرن پنجم. | ||
=دوران زندگانی شیخ طوسی= | |||
==طوس== | |||
دوره زندگی شیخ در طوس به گذراندن دوران طفولیت و پس از آن کسب علم از محضر عالمان آن زمان خلاصه می‌شود. ایشان در سن 23 سالگی طوس را برای همیشه ترک گفته و با دلی پر از شوق و امید روانه بغداد می‌شود تا دروازه‌های علم و معرفت را بگشاید. <ref>واعظ زاده خراسانی، محمد، یادنامه شیخ طوسی، ج۱، ص۱۸۶</ref> | |||
==بغداد== | |||
در آن زمان بغداد کانون مباحث علمی و تبادل آزاد عقاید بین دانشمندان شیعه و سنی بوده است. از آنجایی که بغداد مرکز خلافت آل عباس بوده احاطه زیادی روی جهان اسلام داشته است. دانشمندان به نام و باعظمتی در آنجا بوده‌اند. بزرگ‌ترین و سرآمدترین این دانشمندان محمد بن محمد بن نعمان بوده که به راستی هیچ یک از علمای شیعه و سنی در علم قادر به پیشی گرفتن از او نبودند و نمی‌توانستند با او به برابری برسند. او بر همه علوم زمان خود فائق آمده بود و همگی معترف به علم او بودند. هنگامی که شیخ طوسی وارد بغداد شد، در محضر شیخ مفید شروع به فراگیری علم از جانب ایشان کرد و در اندک زمانی توجه استاد را به خود جلب کرد و کم کم بر دیگر شاگردان استاد برتری یافت. استعداد و تلاش‌های پی در پی او در رسیدن به غایت نهایی از طریق علم و دانش موجب شد تا لیاقت او توسط دیگران نیز درک شود و عهده‌دار دو پست مهم و حساس شود؛ یکی ریاست علمی و دینی جامعه شیعه، آن هم در بغداد، مرکز مخالفان و در میان دانشمندان بزرگ شیعه و سنی؛ و دیگری تصاحب کرسی علم کلام از جانب خلیفه وقت که مقامی بس بالاست و به را حتی نمی‌توان به آن رسید و این مقام کسی است که سرآمد تمام دانشمندان عصر خود است و شیخ طوسی به همگان نشان داد که لیاقت این مقام را داشته و آن را به حق به دست آورده است. ارزش این مقام چنان بالاست که حتی تا سال‌ها بعد از شیخ طوسی جایگاه او حفظ شد و نه تنها کسی نتوانست بعد از ایشان در آثار گرانقدر ایشان شبهه‌ای ایجاد کند، بلکه خودشان نیز این آثار را صحیح‌ترین منبع می‌دانستند و خود نیز از آن‌ها به عنوان بهترین مرجع استفاده می‌کردند. همچنین تا سال‌ها بعد از شیخ کسی نتوانست شخصیت علمی و فتاوای ایشان را تحت تاثیر قرار دهد. <ref>دوانی، علی، هزاره شیخ، جلد ۱، ص۱۹۷</ref> | |||
==جوانی شیخ طوسی== | |||
شیخ در دوران جوانی خود به درجه [[اجتهاد]]<ref>ر.ک:مقاله اجتهاد</ref> رسید و کتاب تهذیب الاحکام را که از کتب معروف و مورد توجه شیعه است را در این دوره و با پیشنهاد استاد فرزانه خود [[شیخ مفید]] تالیف کرده است که این کتاب خود دلیل و سند محکمی بر اجتهاد او در سنین جوانی است. <ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۴، ص۵۰۴</ref> | |||
پس از مرگ شیخ مفید، شیخ در سال ۴۱۳ هجری به محضر سید مرتضی معروف به علم الهدی که خود ایشان نیز از شاگردان بزرگ شیخ مفید می‌باشند راه یافت. هر چند شیخ طوسی در بسیاری از علوم به درجه اجتهاد رسیده بود، ولی از محضر این استاد خود در زمینه علوم ادبی بسیار استفاده کرد.<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن، ج۲، ص۱۵۳، گلشن، چاپ اول</ref> | |||
==شروع به تالیف== | |||
با اینکه کسی در اجتهاد شیخ طوسی شک نداشت اما باز هم ایشان بیست و سه سال از عمر خود را به شاگردی علم الهدی پرداختند و در زمینه‌های ادبی علم خود را بالا بردند. در همین زمان بود که شیخ طوسی به پیشنهاد دیگر فقها و بزرگان شروع به تالیف بسیاری از آثار خود کرد. <ref> واعظ زاده خراسانی، محمد، مقاله هزاره شیخ طوسی، ص۵۴</ref> | |||
==مدون اساسنامه تشیع== | |||
بسیاری از محققان شیخ را تدوین کننده‌ی اساسنامه تشیع در فرهنگ و تمدن اسلامی می‌دانند. علامه حلی (ره) در این‌باره می‌فرمایند: شیخ طوسی پیشوای دانشمندان شیعه و رئیس طایفه امامیه صاحب‌نظر در علوم اخبار، رجال، فقه، اصول، کلام و ادب بوده است. همه‌ی فضیلت‌ها منسوب به اوست و در تمامی فنون اسلام کتاب نوشته است. اوست که عقاید شیعه را در اصول و فروع آن دسته‌بندی و اصلاح کرده است. <ref> علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۱۴۸</ref> | |||
==اساتید== | |||
همچنین شیخ طوسی در این زمان از محضر اساتید بزرگی چون ابن غضائری، ابن شاذان متکلم، ابن حسکه قمی، حسین بن ابی محمد تلعکبری، ابن بشران معدل، ابو منصور شکری، احمد ابن ابراهیم قزوینی، ابن فهان سامری، ابو حسین صفار، علی ابن احمد بن محمد بن جید معروف به ابن ابی جید، ابن حاشر و ده‌ها دانشمند دیگر استفاده کرد. <ref> آقا بزرگ تهرانی، مقدمه التبیان، ج۱</ref> | |||
==زمام پیشوایی== | |||
پس از سید مرتضی، شیخ طوسی زمام پیشوایی را در دست گرفت و بزرگ‌ترین دانشمند عصر خود شناخته شد. شیوه بدیع او در علم کلام دانشجویان بسیاری را از سراسر مملکت اسلامی تشویق به فراگیری می‌کرد و آن‌ها را از دور‌ترین نقاط این مملکت یه سمت خود جذب می‌کرد. حتی دیگر دانشمندان و فقیهان نیز مسائل و مشکلات پیش آمده را نزد شیخ می‌بردند تا ایشان صحت و سقم مطالب را تشخیص دهند و یا راه حلی را از ایشان جویا شوند. شاگردان شیخ نیز روز به روز افزون‌تر می‌شدند، تا جایی که سیصد تن از علما و مجتهدان شیعه افتخار شاگردی و درک محضر ایشان را داشتند. و شمار شاگردان دیگر ایشان که از مذاهب چهارگانه سنی بودند، از شمار خارج بود. | |||
=جایگاه علمی و آرا= | =جایگاه علمی و آرا= | ||